Αναζήτηση..
|
|
Ο διαχωρισμός μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου αποτελεί τη βάση της σύγχρονης αντίληψης της δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια αυτός ο διαχωρισμός έχει αμφισβητηθεί: για παράδειγμα μέσω της διάβρωσης του δημόσιου τομέα από ιδιωτικά συμφέροντα και της εξάπλωσης του κρατικού ελέγχου στην ιδιωτική σφαίρα. Νέες έννοιες και πρακτικές που διαπερνούν αυτή τη θεμελιώδη διχοτόμηση είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση της κρίσης των δημοκρατικών κοινωνιών. Τα commons αναφέρονται σε έναν κοινωνικό και οικονομικό χώρο πέρα από την κρατική παρέμβαση και τον έλεγχο της αγοράς, και αποτελούν μία ενναλακτική θεσμική πρόταση απέναντι στις ιδιωτικές και τις δημόσιες διαρρυθμίσεις. Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος ερευνά τις δυνατότητες που προσφέρει η έννοια των commons στην δημοκρατική θεωρία και πράξη.
Το ελεύθερο λογισμικό αλλάζει τον τρόπο που παράγεται η αξία, υποστηρίζει ο Richard Stallman, γιατί η επιχείρηση ή ο εργαζόμενος μπορεί να βάλει το λογισμικό να κάνει αυτό που εκείνοι θέλουν. Το ελεύθερο λογισμικό προωθεί νέες μορφές καινοτομίας καλώντας όλους να συμμετάσχουν. |
Σε ποιο βαθμό μπορούμε να δημιουργήσουμε αξία ο ένας για τον άλλον χωρίς την παρέμβαση των κυβερνήσεων ή των εταιρικών συμφερόντων; Ο Douglas Rushkoff εξηγεί τα commons σαν την άνθιση μιας σειράς συμπεριφορών που δημιουργούν ένα εναλλακτικό σύστημα αξιών. |
Η τρέχουσα πολιτική οικονομία βασίζεται σε ένα θεμελιώδες λάθος, σημειώνει ο Michel Bauwens. Βασίζεται στην υπόθεση ότι οι φυσικοί πόροι είναι απεριόριστοι και ότι υπάρχει ένα ατέλειωτο βούλιαγμα. Σε μια κοινωνία βασισμένη στη θεωρία Ρ2Ρ (δίκτυα ομότιμων), η κατάσταση αντιστρέφεται: τα όρια των φυσικών πόρων αναγνωρίζονται και η αφθονία άυλων πόρων γίνεται κεντρική αρχή. |
Επανεξετάζοντας τα πρώτα 4 χρόνια του Creative Commons, ο Lawrence Lessig θυμάται ότι οι άδειες CC σχεδιάστηκαν για να συμβάλλουν στο άνοιγμα ενός χώρου δημιουργικότητας απελευθερωμένου από ένα μεγάλο μέρος του βάρους που αποτελεί ο νόμος για το κοπυράιτ. Οι άδειες CC έγιναν ένας απλός τρόπος για τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες να εκφράσουν τις ελευθερίες που επιθυμούν να έχει η δημιουργικότητά τους. |
Η μαζική και εκτεταμένη διαθεσιμότητα πολιτισμικών έργων στο Ίντερνετ επηρρεάζει άμεσα τον τρόπο μέσω του οποίου δημιουργούμε, παρακολουθούμε, και καταναλώνουμε τον πολιτισμό. Οι μέρες όπου το μέσο “μονής κατεύθυνσης” βασίλευε, όπου παθητικοί παρατηρητές απλώς κατανάλωναν πληροφορίες, έχουν παρέρθει. Η μετασχηματιστική δύναμη των ψηφιακών τεχνολογιών έχει σε μία εποχή ευρείας, δημοκρατικότερης πολιτισμικής παραγωγής και διάδοσης. |
Η επανεμφάνιση του ιδανικού των περιβαλλοντολογικών commons μετά από χρόνια ιδιωτικοποίησης και συγκεντρωτισμού αποτελεί εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, λέει ο Nathan Young. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να αναγνωρίσει κανείς πως, αυτό το κίνημα συμβαδίζει πολλές φορές παράλληλα με την εδραίωση του αποκλεισμού σε άλλα ζητήματα. |
Από τις ομάδες των αναδυόμενων δημοκρατιών όπως η Γεωργία που αγωνίζονται για να δημοσιοποιούν τα κοινοβούλιά τους βασική πληροφόρηση, μέχρι τις εκστρατείες για μια νομοθεσία υπέρ της ελεύθερης πληροφόρησης, στις πιο καθιερωμένες δημοκρατίες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η ανοιχτή πρόσβαση στα δεδομένα που συγκεντρώνουν οι κυβερνήσεις βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Ο Tom Steinberg υποστηρίζει ότι η ελεύθερη πρόσβαση στα δημόσια δεδομένα είναι ένα βήμα για μια δημοκρατία που λειτουργεί καλύτερα. |
Παρ’ όλο που το μοντέλο του ανοιχτού κώδικα δεν είναι πανάκεια, ανοίγει συναρπαστικές, νέες δυνατότητες για την επέκταση της κοινής περιουσίας της κοινωνίας μας μέσα από την πρόοδο στη μηχανική, την επιστήμη και τον πολιτισμό, υποστηρίζει ο Διομήδης Σπινέλλης. |
Ήρθε η ώρα η κοινωνία της πληροφορίας να αποσαφηνίσει τη σημασία των commons για την ψηφιακή ενσωμάτωση, καθώς και την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζουν οι Veronika Bauer και Matthias Ketterman. |