Οι προοδευτικές πολιτικές πρέπει να υποστηρίζουν ορισμένες κεντρικές αξίες και ταυτόχρονα να ανταποκρίνονται στη σύγχρονη ατζέντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμάτων του φύλου και των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων. Οι κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να ανταποκριθούν στην πρόκληση της συμφιλίωσης αρχών και αποτελεσματικών πολιτικών.

Τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να γίνουν πολιτικά αποτελεσματικά μόνο στο μέτρο που προτείνουν και εργάζονται για την προώθηση εφικτών εναλλακτικών λύσεων έναντι της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ο Samir Amin περιγράφει τη δημοκρατία ως τη χωρίς τέλος διαδικασία ενός αγώνα όπου τα κοινωνικά κινήματα ενσωματώνουν συνεχώς τα αιτήματα και τις επιθυμίες του κόσμου.

Ο ανθρωπισμός εξελίσσεται σε θεμελιώδη πολιτική ιδεολογία του 21ου αιώνα. Ο ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατρέπεται σε αντι-πολιτική, άμυνα των «αθώων» έναντι της εξουσίας χωρίς καμία κατανόηση της λειτουργίας της εξουσίας και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για συλλογική δράση που θα μπορούσε να αλλάξει τα αίτια της φτώχειας, της αρρώστιας ή του πολέμου.

Ποιες προκλήσεις θέτει η παγκοσμιοποίηση της ανασφάλειας στη θεωρία και την πρακτική της διακυβέρνησης; Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι κατάλληλες κανονιστικές και θεσμικές απαντήσεις; Ο Joseph Camilleri προτείνει μια σειρά ιδεών για τον μετασχηματισμό της παγκόσμιας δημοκρατίας.

Αναφερόμενος τις αντικρουόμενες προτάσεις για τη θέσπιση του φόρου Tόμπιν σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Heikki Patomäki, προσδιορίζει τις δυνατότητες ενδυνάμωσης του κινήματος που στηρίζει την πραγματοποίησή του.

Η πολυγλωσσία στο πλαίσιο των συνελεύσεων το Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την ενσωμάτωση στη λήψη αποφάσεων, υποστηρίζει η Nicole Doerr.

Από τον πρώιμο ενθουσιασμό της Φλωρεντίας στον συγκρατημένο σκεπτικισμό της Αθήνας, η Sabina Leonelli περιγράφει την μείωση της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στις συναντήσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ.

Την εναλλακτική «σημειωτική αντίσταση» του μεταμοντέρνου που αμφισβήτησε χαοτικά τις «μοντέρνες» μεγαλόστομες αυθεντίες (στα μέσα της δεκαετίας του 80 και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 90) διαδέχτηκαν οι δια-θεματικές συλλογικότητες προθύμων πολιτών της δεκαετίας που διανύουμε. Κάποιες από αυτές τις συλλογικότητες, οι πιο ηχηρές, παίρνουν την μορφή κινήματος. Στο παρακάτω κείμενο εκφράζεται μια εκδοχή αυτής της διαδοχής.

Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος απαιτεί νέους τρόπους πολιτικής εκπροσώπησης και συμμετοχής. “Θα μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε καλώντας όλα τα εθνικά κοινοβούλια να ορίσουν ένα μέλος που να εδρεύει με συμβουλευτική ιδιότητα στο αμερικανικό Κογκρέσο και που να έχει δικαίωμα ψήφου μόνο όταν το υπό συζήτηση θέμα έχει επίδραση στο κράτος του”, προτείνει ο Richard Falk.