Αναζήτηση..
|
|
Η εξέλιξη της υπόθεσης Wikileaks τραβά όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον παγκοσμίως. Το Wikileaks καθίσταται το πρωταρχικό σημαίνον μέσω του οποίου παλιές συζητήσεις αρθρώνονται εκ νέου και παλιοί αγώνες αναζωπυρώνονται: οι συζητήσεις για τις ελευθερίες στο Διαδίκτυο, για τα ψηφιακά δικαιώματα, τις πολιτικές χρήσεις των συνεργατικών εργαλείων, για τον έλεγχο των ψηφιακών δικτύων. Αυτή η ειδική έκδοση με τίτλο “Η πολιτική των Wiki” δημοσιεύθηκε αρχικά πριν από περίπου 2 χρόνια, αλλά η υπόθεση του Wikileaks της προσέδωσε νέα σημασία. Αποφασίσαμε να επανεξετάσουμε το θέμα αυτό με την προσθήκη νέων κειμένων που αποσκοπούν σε μια κριτική ανάλυση του φαινομένου Wikileaks. Το κύριο ερώτημα που θέτει το αφιέρωμα θα μπορούσε τώρα να είναι: “Υπάρχει κάτι το ‘wiki’, στo Wikileaks;”
Καθώς καλούμαστε να σκεφθούμε κριτικά γύρω από το φαινόμενο wikileaks έχει ενδιαφέρον να επιχειρήσει κανείς την εναλλαγή και το συνδυασμό δυο διαφορετικών ερμηνευτικών πλαισίων προσέγγισής του. Μέσα από αυτά θα καταλήξουμε από διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές στο ερώτημα του τίτλου. Αν δηλαδή νοούνται διαρροές στην εποχή της διαφάνειας.
διαβάστε περισσότερα…
1. Ένα δώρο εξ ουρανού – Ο Χρόνος
διαβάστε περισσότερα…
Οι κυβερνήσεις ευδοκιμούν πάνω σε ιστορίες για το παρελθόν. Κυβερνούν το παρόν ακριβώς επειδή μπορούν, τώρα, να εκπροσωπήσουν τη μαζική εμπειρία του παρελθόντος: για τις σχέσεις εξουσίας, τους νόμους, τις κοινωνικές συμβάσεις. Είναι το πλησιέστερο πράγμα στον ολοκληρωτικό Εαυτό, στη φαντασίωση ενός πλήρους υποκειμένου. Μ’ αυτή την έννοια, το Wiki-leaks είναι δώρο εξ ουρανού για την προσωρινότητα των κυβερνήσεων. Το μέλλον πάντα εξαρτάται από το παρελθόν, οι μαζικές κυβερνητικές διαρροές μας υπενθυμίζουν το ότι βρισκόμαστε εκτός από τις επίσημες συμφωνίες και τις κρίσιμες αποφάσεις. Μέσω της δημοσιοποίησης των διαρροών μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε ανοιχτά όλες τις σκευωρίες και τις μεθόδους που τις προκάλεσαν, καλούμαστε να τις δούμε με δέος, και μας κολακεύουν αν και όταν καταφέρουμε να τις αναπαράξουμε.
1. Το Wikileaks αποτελεί την σκοτεινή πλευρά της φιλελεύθερης αντίληψης για την διαφάνεια
διαβάστε περισσότερα…
Το Wikileaks ενσαρκώνει την σκοτεινή πλευρά των εκστρατειών της επικυρωμένης από το κράτος διαφάνειας από το ίδρυμα Sunlight, τον Lawrence Lessig και τόσους άλλους. Οι σκοτεινές και οι επικυρωμένες σταυροφορίες διαφάνειας, εντούτοις, δεν είναι και τόσο ριζοσπαστικά διαφορετικές. Κατά κάποιο τρόπο, αμφότερες, έχουν σαν τελικό στόχο “να κάνουν την κυβέρνηση πιο διαφανή”, αν και οι φιλελεύθεροι σταυροφόροι αναλαμβάνουν αυτό το έργο με την κρατικές ευλογίες και χρηματοδοτήσεις, ενώ το Wikileaks εναντιώνεται στο κράτος. Το Wikileaks εργάζεται ενάντια στη βούληση των κυβερνητικών στελεχών (όχι όλων φυσικά, μιας κι εξαρτάται από τη συνεργασία κάποιων που δρουν σαν βασικοί συνεργοί στις διαρροές), ενώ οι φιλελεύθεροι σταυροφόροι λειτουργούν σε μια σχέση διαχειρίσημης έντασης με κυβερνητικά στελέχη, παραπονούμενοι συνεχώς ότι η κυβέρνηση τηρεί, κάποιες φορές, υποκριτική στάση στην υποστήριξή της διαφάνειας ή ότι δεν είναι προετοιμασμένη να φτάσει την υπόθεση ως το τέλος. Τα εγχειρήματα τύπου Sunlight που χαρτογραφούν που ξοδεύεται το κρατικό χρήμα ή που προσπαθούν να συσχετίσουν τo πώς ψηφίζουν τα μέλη του Αμερικανικού Κονγκρέσου με τις δωρεές που λαμβάνουν και το ποιους εκπροσώπους λόμπυ συναντούν παρασκηνιακά, μπορούν να θεωρηθούν ως συμπληρώματα του Wikileaks. Κατά κάποιον τρόπο, το Wikileaks απλά ενισχύει την επιτάχυνση της μηχανής της διαφάνειας.
Το Wikileaks είναι μια από τις καθοριστικές ιστορίες του Ίντερνετ, που σημαίνει ότι είναι αυτή τη στιγμή μια από τις καθοριστικές ιστορίες του σήμερα, τελεία. Τουλάχιστον τέσσερις τάσεις ευρείας κλίμακας που διαπερνούν τις κοινωνίες μας ως σύνολο συγχωνεύονται εδώ σε ένα εκρηκτικό μίγμα που οι επιπτώσεις του δεν είναι σαφείς.
Πρώτον, μια αλλαγή στην υλικότητα της επικοινωνίας. Η επικοινωνία γίνεται πιο εκτεταμένη, πιο αρχειοθετημένη και τα αρχεία αποκτούν μεγαλύτερη κινητικότητα. Δεύτερον, μια κρίση των θεσμών, ιδίως στις δυτικές δημοκρατίες, όπου η ηθικοπλαστική ρητορική και η ασχήμια της καθημερινής πρακτικής αποκλίνουν ακόμη περισσότερο την ίδια στιγμή που το θεσμικό προσωπικό ενθαρρύνεται να σκέφτεται περισσότερο για τον εαυτό του.
διαβάστε περισσότερα…
Η δημοσιοποίηση των ημερολογίων του αφγανικού πολέμου στο WikiLeaks, με άρθρα που δημοσιεύθηκαν στον «Guardian», τους «New York Times» και το «Spiegel» κατόπιν συμφωνίας με το WikiLeaks, έγινε είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αποκάλυψη περισσότερων από 90.000 εγγράφων ήταν μια ακόμη αφορμή, όμως, για να συνεχιστεί ο δημόσιος διάλογος πάνω στην αυξανόμενη ισχύ της ψηφιακής δημοσιογραφίας και των κοινωνικών δικτύων. Οι Lovink και Riemens προσπαθούν να αναλύσουν το Wikileaks με οδηγό την κριτική θεωρία των δικτύων.
διαβάστε περισσότερα…
Ο McKenzie Wark πλέκει το εγκώμιο της Wikipedia ως ένα παράδειγμα ενός νέου είδους κοινωνικών σχέσεων, σαν ένα μοντέλο για την παραγωγή γνώσης εκτός του υποδείγματος του οικονομικού αγαθού και αναλύει την Θεωρία του Παίκτη.
Τα wikis καθρεφτίζουν έναν πολιτισμό πραγματιστικής μη δέσμευσης, υποστηρίζει ο Geert Lovink. Κάποιος επιμελείται, προσθέτει, διαγράφει, αλλάζει ένα κείμενο και μετά σταματά. Είναι ώρα να σηκωθεί, να πιει έναν καφέ, να καπνίσει ένα τσιγάρο, να μιλήσει στο τηλέφωνο ή να κουβεντιάσει και να ξαναγυρίσει μπροστά στην οθόνη.
Εκατομμύρια άνθρωποι καθοδηγούμενοι από τις ορμόνες τους και μια πλειάδα επιθυμιών απορροφούνται ατέλειωτες ώρες μπροστά από τις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών τους. Για τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τη βιομηχανία των ειδήσεων διανύουμε τις καλύτερες μέρες του συμμετοχικού πολιτισμού. Οι ανθρωπολόγοι μελετούν «τη διάδραση» και τη διαδικτυακή κοινωνικότητα των εφήβων, των οπαδών και των μπλόγκερς όλων των ηλικιών που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους ή αναζητούν μια πλατφόρμα για να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Το παρόν κείμενο δεν επιχειρεί να εξισορροπήσει την ανοχή και τους κινδύνους (τις συνέπειες του εκδημοκρατισμού, όπως η μαζικοποίηση της έκφρασης και τις επιζήμιες διαστάσεις, όπως ο εθισμός και η συνεχής αποσπασματική προσοχή), αλλά εστιάζει στη δημιουργική εργασία από την οπτική, όμως, της γενιάς του MySpace.
Ο δημιουργός του λογισμικού wiki, Ward Cunningham, υποστηρίζει ότι η διάδοση των συνεργατικών μέσων αποδεικνύει ότι η οικονομία της αγοράς δεν είναι ο μόνος τρόπος για τη δημιουργία αξίας.
διαβάστε περισσότερα…