Ο Άκης Γαβριηλίδης αναλύει τα πρόσφατα βασανιστήρια στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας σαν μια πράξη συγκρότησης της φαντασιακής κοινότητας του Ελληνικού έθνους.

Είναι η μοναδική ιστοσελίδα για περιβαλλοντικά θέματα με πλήρη δίγλωσση έκδοση στα Αγγλικά και τα Κινέζικα. Το chinadialogue.net προσπαθεί να προάγει τον άμεσο διάλογο ανάμεσα στη κινεζική και τις δυτικές κοινωνίες για τις κοινές περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Ο Sam Geall εξηγεί τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει ως τώρα αυτή η έκδοση αλλά και τις προοπτικές της.

Στην θολή περί της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό όλοι ομνύουν στην «κοινωνία της γνώσης», ενώ οι πολιτικές διάχυσης της γνώσης είναι ανύπαρκτες, υποστηρίζει ο Πάσχος Μανδραβέλης.

Απαντώντας στο “Mανιφέστο για ένα νέο εμείς” του Ταρίκ Ραμαντάν, ο Mark Levine θέτει το ερώτημα του ποιοι μετέχουν σε αυτό το “εμείς” σήμερα . Tι γίνεται όταν ο Μουσουλμάνος ο οποίος επιθυμεί μία τέτοια συνεργασία φορά μαντίλα; Tι θα κάνουμε όταν ο Μουσουλμάνος ο οποίος αναζητεί εταίρους είναι ένας νεαρός άνδρας από τα banlieu;

Το δέος και ο σεβασμός είναι ακριβώς το είδος των αρετών που ο ορθολογισμός της παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών δεν μπορεί να αποδεχτεί, υποστηρίζει ο Stephen Hopgood. Αυτή η ορθολογικότητα είναι το πιο ισχυρό όπλο της παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών σε ό, τι αφορά στην αμφισβήτηση των δομών ανισότητας και των καθιερωμένων αρχών που τις συντηρούν.

Ο Michael Albert χρησιμοποιεί τη Συμμετοχική Οικονομία σαν έναν όρο που υποδηλώνει μία νέου τύπου μετα-καπιταλιστική και αυτοδιοικούμενη οικονομία. Η προσδοκία είναι η συμμετοχική οικονομία να εμπνέει και να ενημερώνει έναν ακτιβισμό που οδηγεί σε ένα νέο τύπο αταξικής οικονομίας

Όταν έρχεται η στιγμή για σοβαρό δημόσιο διάλογο σχετικά με το ποιο εμπόριο επιθυμούμε και με ποιο σκοπό, το σύστημα δεν δουλεύει, υποστηρίζει ο Peter Newell. Γιατί να συμμετέχει κάποιος σε μια δημόσια συζήτηση που οι όροι της υπαγορεύονται από εκείνους που κερδίζουν από μια (άνιση) φιλελευθεροποίηση, που οι διαδικασίες της δεν σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να έχουν ικανότητα ενσωμάτωσης ή δημοκρατικότητας και παρ’ όλα αυτά καλείται μέσω της δέσμευσής του να επικυρώσει;

Είναι αντιπαραγωγικό να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε σήμερα με ζητήματα ενσωμάτωσης και πολιτισμικών διαφορών στην Ευρώπη, ρωτά ο Tariq Ramadan. Ξεκινώντας με ένα ακλόνητο ναι, καλεί σε μία σύμπραξη Μουσουλμάνων και μη-Μουσουλμάνων η οποία θα παλέψει ενάντια σε όλες τις μορφές κοινωνικού αποκλεισμού.