→ Αφιερώματα

Διάλογοι ←

→ Δράσεις

Re-public στο

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κλάδος της Αρχιτεκτονικής έχει μια ιστορία προσφοράς του σχεδιασμού ως υπηρεσίας προς την κοινότητα. Ο πολιτικός ακτιβισμός της δεκαετίας του εξήντα βρήκε γόνιμο έδαφος στην αρχιτεκτονική, οδηγώντας το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων (American Institute of Architects) να καθιερώσει την Ομάδα Αστικής Σχεδιαστικής Βοήθειας (Urban Design Assistance Team) και την Ομάδα Αγροτικής Σχεδιαστικής Βοήθειας (Rural Design Assistance Team), προγράμματα που έστελναν επαγγελματίες να δουλέψουν εντατικά για να αναπτύξουν σχεδιαστικές προτάσεις για προγράμματα αναζωογόνησης της κοινότητας. Ορισμένες σχολές σχεδιασμού επίσης καθιέρωσαν προγράμματα προσέγγισης του ευρύτερου κοινού (outreach), για να παρέχουν αρχιτεκτονικές υπηρεσίες σε κοινότητες και οργανισμούς που βρίσκονται σε ανάγκη. Τέτοια προγράμματα συνήθως αφορούν συνολικά σχέδια διαχείρισης, αστική ανανέωση καθώς και προσαρμογή και επανάχρηση υπαρχόντων κτιρίων.


Όμως, ο καθηγητής Anthony Shuman ισχυρίζεται ότι, από τη δεκαετία του ογδόντα, η αρχιτεκτονική είχε αρχίσει να υπαναχωρεί ως προς την αφοσίωσή της στην κοινωνική δέσμευση, καταφεύγοντας σε θεωρητικές συζητήσεις για τον μεταμοντερνισμό και την αποδόμηση, και εστιάζοντας σε εξερευνήσεις του ψηφιακά παραγόμενου σχεδιασμού. “Οι διαδοχικές σχεδιαστικές τάσεις των τελευταίων τριάντα χρόνων, άν και εμπλούτισαν τη σχεδιαστική παλέτα σε μορφολογικούς όρους, έχουν ενισχύσει ένα στενό φάσμα της αρχιτεκτονικής πρακτικής που εστιάζει στον εκλεκτό σχεδιαστή και στα επώνυμα κτίρια” εξηγεί ο Shuman.[1] Τώρα που το ρεύμα γυρίζει πάλι προς μια κοινωνικά και πολιτικά συνειδητή αρχιτεκτονική, ο Shuman ενθαρρύνει τις σχολές σχεδιασμού να προσφέρουν στους φοιτητές μία ευρύτερη κατανόηση του κλάδου και να τους εκπαιδεύσουν στις δεξιότητες που χρειάζονται για εμπλοκή με την κοινότητα. Παρόμοια, στη μελέτη Building Community που διερευνά νέες κατευθύνσεις για την αρχιτεκτονική εκπαίδευση και πρακτική, οι Mitgang και Boyer συμπεραίνουν ότι οι κοινότητες και θέλουν και χρειάζονται τις αρχιτεκτονικές υπηρεσίες, ενώ τα πανεπιστήμια και οι σπουδαστές είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε έργα προσφοράς-μάθησης, αλλά το κλίμα σε πολλά προγράμματα αρχιτεκτονικών σπουδών δεν υποστηρίζει τη μάθηση μέσω της προσφοράς προς την κοινότητα.[2]


Ο κλάδος της αρχιτεκτονικής έχει επίσης μια μακρά παράδοση κατασκευής, μια κληρονομιά που συνδυάζεται καλά με την προσφορά προς την κοινότητα. Πρόσφατα, αυτή η παράδοση εκδηλώθηκε με την πληθώρα και τη δημοτικότητα πργραμμάτων σχεδιασμού/κατασκευής, που εμπλέκουν φοιτητές στην πράξη της κατασκευής επιτρέποντάς τους να συμμετέχουν στην κατασκευή μιας δομής που έχουν σχεδιάσει. Τα πρότζεκτ σχεδιασμού/κατασκευής έχουν τυπικά ένα συστατικό με χαρακτήρα προσφοράς προς την κοινότητα, γιατί η κατασκευή προορίζεται συνήθως για χρήση της κοινότητας ή χρηματοδοτείται από μη κερδοσκοπική οργάνωση, και η κοινότητα των χρηστών συχνά αναμειγνύεται στη σχεδιαστική διαδικασία.


Η επισκόπηση της βιβλιογραφίας, αλλά και η δική μας εμπειρία, υποδεικνύει ξεκάθαρα ότι οι εργασίες προσφοράς-μάθησης είναι σποραδικές και όχι συστηματικές στα προγράμματα αρχιτεκτονικών σπουδών. Αν σκεφτούμε το εύρος των αναγκών για αρχιτεκτονικό σχεδιασμό για το καλό της κοινότητας και το όφελος που εμπειρίες προσφοράς-μάθησης μπορούν να προσφέρουν στους φοιτητές, η ανάγκη για επέκταση του συστήματος αυτού στην αρχιτεκτονική γίνεται προφανής. Για να πετύχουν αυτή την επέκταση, οι σχολές και τα γραφεία αρχιτεκτονικής πρέπει να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα δημόσιας επιρροής και μια κουλτούρα προσφοράς προς την κοινότητα. Επιπλέον, τα προγράμματα προσφοράς-μάθησης να αξιολογούνται και να προσαρμόζονται συνεχώς ως απόκριση στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινότητας. Μόνο αν μια ηθική δημόσιας προσφοράς διαποτίσει τις σχολές μας και τα γραφεία μας, μπορούμε να διδάξουμε τους φοιτητές αρχιτεκτονικής του σήμερα να γίνουν οι επιμελητές του αύριο.


Πολιτειακό πανεπιστήμιο Βόρειας Καρολίνας: Μια μελέτη περίπτωσης


Ως κολλέγιο που υπάγεται στο νόμο παραχώρησης γης (Land-Grant Act), το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στις Η.Π.Α. (North Carolina State University) έχει αναλάβει την αποστολή να υπηρετεί τους πολίτες της Βόρειας Καρολίνας, και κάθε ακαδημαϊκή μονάδα καλείται να συμμετάσχει σε αυτές τις προσπάθειες. Ένα τρόπος με τον οποίο η Σχολή Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου (College of Design) προσπαθεί να εκπληρώσει την αποστολή της είναι μέσω της Πρωτοβουλίας για το Σχεδιασμό Οικιακού Περιβάλλοντος (Home Environments Design Initiative/HEDI). Η πρωτοβουλία HEDI συνεταιρίζεται με κοινότητες που έχουν κρίσιμη ανάγκη για προσιτή κατοικία και μπορεί διαφορετικά να μην είχαν πρόσβαση σε σχεδιαστικές υπηρεσίες. Αυτός ο τύπος της συνεργασίας πανεπιστημίου-κοινότητας είναι ιδιαίτερα χρήσιμος στη Βόρεια Καρολίνα, όπου υπάρχει τεράστια ανάγκη για προσιτή κατοικία.


Το 2004, η πρωτοβουλία HEDI ξεκίνησε μια συνεργασία με τη φυλή Ινδιάνων Lumbee της Βόρειας Καρολίνας, προκειμένου να προωθήσει το σχεδιασμό κατοικιών καλής ποιότητας και την αύξηση της ιδιοκατοίκησης μεταξύ των μελών της φυλής. Η πρωτοβουλία HEDI δούλεψε με μέλη της φυλής Lumbee για να αναπτύξει ένα σύνολο προδιαγραφών για σχεδιασμό κατοικίας, ένα σύνολο προδιαγραφών για σχεδιασμό γειτονιάς, και αρκετά σχέδια πρότυπων κατοικιών που τα μέλη της φυλής μπορούν να χρησιμοποιούν για να χτίζουν καινούρια σπίτια για τις οικογένειές τους. Για τη σχεδιαστική ομάδα των φοιτητών, το πρότζεκτ του σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee πρόσφερε την ευκαιρία να δουλέψουν σε ένα μοναδικό πολιτισμικό πλαίσιο, ενώ ταυτόχρονα αντιμετώπιζαν την πραγματικότητα ενός σφιχτού προϋπολογισμού. Η μεγιστοποίηση της ενεργειακής αποδοτικότητας ήταν πολύ σημαντική για τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους φοιτητές. Η ιθαγενής Αμερικάνικη κληρονομιά των Ινδιάνων Lumbee να σέβονται τη γη και τους πόρους της βρίσκεται σε μεγάλη αντίθεση με το σχεδιασμό, τα υλικά και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται συνήθως στις προσιτές κατοικίες, κι έτσι όλοι οι εμπλεκόμενοι είχαν δεσμευτεί να εξασφαλίσουν ενεργειακά αποδοτικά σχέδια.


Αυτό που κάνει το πρότζεκτ σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee ξεχωριστό αλλά και αναπαράξιμο είναι το γεγονός ότι δίνει στους φοιτητές την ευκαιρία να σχεδιάσουν ανταποκρινόμενοι σε συγκεκριμένες πολιτισμικές ανάγκες, με ορισμένο κατασκευαστικό κόστος και προϋπολογισμό, ενώ ταυτόχρονα μπορούν να εφαρμόσουν υψηλά στάνταρ αειφορίας και ενεργειακής αποδοτικότητας. Με άλλα λόγια, το πρότζεκτ του σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee είναι μία επαγγελματική εμπειρία που συνιστά πρόκληση. Εκτός του ότι έμαθαν για την προσιτή κατοικία και τον «πράσινο» σχεδιασμό, οι συμμετέχοντες φοιτητές δεσμεύτηκαν να εμπλέκονται με την κοινότητα, ανακάλυψαν την αξία της τοπικής γνώσης και ακόνισαν τις διαπροσωπικές εκείνες δεξιότητες που χτίζουν εμπιστοσύνη στο πέρασμα του χρόνου. Έμαθαν ότι στην αρχιτεκτονική τίποτα δε γίνεται χωρίς συνεργασία και συμβιβασμό.


Κριτικές των εργασιών προσφοράς-εκμάθησης στην αρχιτεκτονική


Από το πρόγραμμα σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee δεν έλειψαν οι απογοητεύσεις και οι δυσκολίες. Μια κριτική του προγράμματος επισημαίνει τα ίδια σημεία που τυρρανούν τις περισσότερες προσπάθειες εμπλοκής φοιτητών αρχιτεκτονικής με εργασίες σε πραγματικές συνθήκες:



• Οι απαιτήσεις και η ασταθής ροή των εργασιών προσφοράς-μάθησης δεν εντάσσονται εύκολα στα ακαδημαϊκά προγράμματα σπουδών. Για παράδειγμα, οι συναντήσεις με τους πελάτες και οι προθεσμίες μπορεί να συμπέσουν με τις εξετάσεις, με τις προθεσμίες των άλλων εργασιών ή με τις διακοπές.

• Οι φοιτητές μπορεί να έχουν υψηλά επίπεδα άγχους όταν προσπαθούν να ισορροπήσουν άλλες ευθύνες με μια εργασία τέτοιου τύπου. Οι εργασίες που αφορούν μια κοινότητα συχνά απαιτούν ταξίδια που προϋποθέτουν δικαιολογημένες απουσίες από άλλες τάξεις ή αλλαγές στις οικογενειακές υποχρεώσεις και τις επαγγελματικές δεσμεύσεις.

• Οι περισσότερες εργασίες εντός της σχολής γίνονται ατομικά, αλλά οι εργασίες που αφορούν μια κοινότητα απαιτούν ομαδική δουλειά, και οι φοιτητές μπορεί να μην είναι καλά προετοιμασμένοι να δουλέψουν σε ομάδα. Οι απαιτήσεις των εργασιών αυτών μπορεί να οδηγήσουν τις προκλήσεις της ομαδικής δουλειάς στα άκρα, και να προκύψουν συγκρούσεις.

• Για τους διδάσκοντες, οι εργασίες που αφορούν προσέγγιση της ευρύτερης κοινότητας απαιτούν μεγαλύτερη δέσμευση χρόνου και συναισθηματική εμπλοκή από οποιοδήποτε άλλο μάθημα, συμπεριλαμβανομένων των εργαστηριακών μαθημάτων (στούντιο). Οι εμπλεκόμενοι φοιτητές αντιμετωπίζουν συνέχεια προκλήσεις ως σχεδιαστές, οργανωτές της κοινότητας και μέλη μιας ομάδας, και απαιτούν άμεση και συγκροτημένη υποστήριξη από έμπειρα μέλη της διδακτικής ομάδας. Λόγω αυτών των ασυνήθιστα υψηλών απαιτήσεων, ο ρυθμός κόπωσης των διδασκόντων σε τέτοια πρότζεκτ είναι πολύ υψηλός.

• Είναι δύσκολο να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα των εργασιών προσφοράς-μάθησης στο τέλος ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου. Όπως συμβαίνει συνήθως στην πρακτική, ο σχεδιασμός είναι μόνο μία πτυχή της εργασίας που επιτελείται. Οι εκτιμήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν την αξία και των άλλων δεξιοτήτων που αποκτώνται. Επίσης, αυτή η διδασκαλία είναι εξατομικευμένη ή δομημένη με βάση μικρές ομάδες και μπορεί να περιλαμβάνει μόνο μερικούς φοιτητές κάθε φορά. Επιπλέον, παρά τη στενή αλληλεπίδραση —ή ίσως εξαιτίας αυτής— είναι συχνά δύσκολο να βαθμολογήσεις τη δουλειά που παράχθηκε και τη γνώση που αποκτήθηκε.

• Οι εργασίες προχωράνε αργά, και η αλλαγή που προκαλούν είναι συχνά μικρή. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee, που παρήγαγε τρεις μεσαίες κατοικίες σε τρία χρόνια, θεωρείται μεγάλη επιτυχία. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, και καλή θέληση τόσο από την ακαδημία όσο και από την κοινότητα για να διατηρηθούν τα πρότζεκτ ενεργά και οι σχέσεις ισχυρές.


Η Σημασία της εκπαίδευσης επιμελητών


Δεδομένων των ενδογενών δυσκολιών και περιορισμών, γιατί πρέπει τα προγράμματα αρχιτεκτονικών σπουδών να παρέχουν αυτές τις ευκαιρίες στους φοιτητές τους;


1. Η δουλειά προσφοράς προς την κοινότητα ανταμοίβει. Για φοιτητές και καθηγητές που έχουν την έφεση — και την υπομονή — για υπηρεσία προς την κοινότητα, η αίσθηση της αποτελεσματικής θετικής αλλαγής είναι πολύ ικανοποιητική. Ένα σπίτι τη φορά, ένας φοιτητής τη φορά, τα αποτελέσματα μετράνε.[3]


2. Οι εργασίες προσφοράς-μάθησης γίνονται όλο και πιο σημαντικές στην ανώτατη εκπαίδευση. Τα πανεπιστήμια ενθαρρύνουν τους διδάσκοντες να συνδέουν την τάξη με την κοινότητα, και οι διδάσκοντες αναγνωρίζουν τον εμπλουτισμό που προσφέρουν στο πρόγραμμα σπουδών αυτές οι δραστηριότητες: η εφαρμογή των θεωρητικών εννοιών στον πραγματικό κόσμο επιτρέπει στους φοιτητές να κατανοήσουν βαθύτερα τη διασύνδεση ανάμεσα στη σύλληψη και την εφαρμογή μιας ιδέας. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, από τη φύση του, αγωνίζεται να καλύψει τις ανάγκες του πελάτη, γεγονός που καθιστά την αρχιτεκτονική εκπαίδευση ιδανική για την εκμάθηση ενός επαγγέλματος ενώ ταυτόχρονα προσφέρεις μια υπηρεσία στην κοινότητα. Τα προγράμματα αρχιτεκτονικών σπουδών που αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους στην εμπλοκή με την κοινότητα μπορούν να γίνουν σημαντικοί παίκτες στις προσπάθειες των πανεπιστημίων να επιτύχουν την επέκταση και διάχυση της αποστολής τους στην κοινωνία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ιδρύματα παραχώρησης γης, όπως το το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.


3. Η δημιουργικότητα και ο ενθουσιασμός των φοιτητών είναι πολύτιμοι πόροι προς αξιοποίηση. Οι φοιτητές αρχιτεκτονικής αναζητούν ενεργά ευκαιρίες για να προσφέρουν τις αναπτυσσόμενες δεξιότητές τους για το κοινό καλό μέσω δραστηριοτήτων προσέγγισης του ευρύτερου κοινού. Οι Boyer και Mitgang βρήκαν ότι σχεδόν ένα τέταρτο των φοιτητών αρχιτεκτονικής δήλωσαν «τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στις κοινότητές τους» ως το νούμερο ένα λόγο για να επιλέξουν αυτό το επάγγελμα.[4]


4. Οι κοινότητες μαθαίνουν και αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα της εμπλοκής τους με τους φοιτητές, τους καθηγητές και το πανεπιστήμιο γενικότερα. Πριν διαμορφωθεί έστω και μία κατασκευή, η κοινότητα των πελατών που εμπλέκεται σε ένα πρόγραμμα κοινοτικού σχεδιασμού εκτίθεται στη σχεδιαστική διαδικασία, που της διδάσκει τι κάνουν οι αρχιτέκτονες και πώς η αρχτεκτονική μπορεί να τους ωφελήσει. Οι φοιτητές γίνονται δάσκαλοι και μοιράζονται τη γνώση που έχουν πρόσφατα αποκτήσει. Όταν χτίστηκε η πρώτη κατοικία για τους Lumbee με τοιχώματα από βινύλιο, παρά τις συστάσεις μας για άλλα υλικά, η ομάδα των φοιτητών ανέλαβε μία εκστρατεία έρευνας και εκπαίδευσης που τελικά έπεισε τη φυλή να χρησιμοποιήσει σε μελλοντικές κατασκευές τοιχώματα από υλικά τύπου τσιμέντου, μια πιο φιλική προς το περιβάλλον επιλογή. Το επάγγελμά μας, που τυπικά θεωρείται ότι προσφέρει σε λίγους εκλεκτούς, κατέδειξε τη δυνατότητά του να νοιάζεται και να συνεισφέρει στην ευημερία των πολλών.


Κάναμε επίσης μεγάλες προσπάθειες να περιλάβουμε παιδιά της φυλής Lumbee στις δραστηριότητές μας. Τα εργαστήρια που οργανώσαμε με την κοινότητα περιελάμβαναν ειδικές δραστηριότητες για παιδιά, σε μια προσπάθεια να τα εμπλέξουμε στη διαδικασία και ενδεχομένως να προσελκύσουμε μια νέα γενιά στο επάγγελμα της αρχιτεκτονικής, ιδιαίτερα από μια κοινωνικοοικονομική ομάδα που θα είχε περιορισμένη συνειδητοποίηση ή ενδιαφέρον για το ντιζάιν. Επιπρόσθετα, έχουν δρομολογηθεί σχέδια για ένα Πρόγραμμα Διερεύνησης Επαγγελμάτων σχετικών με την Αρχιτεκτονική, που θα απευθύνεται σε παιδιά Lumbee μεγάλων τάξεων του δημοτικού.


5. Οι σχέσεις που σφυρηλατούνται μεταξύ πανεπιστημίων και συνεργαζόμενων οργανισμών αποφέρουν αμοιβαία οφέλη. Η εμπλοκή με την κοινότητα παρέχει πολύτιμες ευκαιρίες για έρευνα και εκπαίδευση, ενώ η διάχυση των αποτελεσμάτων και των επιτυχιών διδασκόντων και φοιτητών οδηγούν σε έναν εύρωστο δημόσιο διάλογο, σε οικονομική ανάπτυξη, σε πιο υγιείς και ευτυχισμένους πολίτες, καθώς και σε ισχυρότερη πολιτεία.


6. Οι εργασίες σχεδιασμού με την κοινότητα διδάσκουν στους φοιτητές αρχιτεκτονικής να θέτουν υψηλή αξία στο δημόσιο συμφέρον. Ξέρουμε ότι η πρακτική άσκηση συχνά επηρεάζει την κατεύθυνση που ένας φοιτητής θα πάρει στην επαγγελματική του ζωή. Αν μόνο μερικοί από τους φοιτητές που συμμετείχαν στην εργασία HEDI ακολουθήσουν μία επαγγελματική διαδρομή αφιερωμένη κατά κάποιο τρόπο στην ικανοποίηση των αναγκών φτηνής κατοικίας της πολιτείας μας, το έργο θα έχει δρέψει σημαντικά οφέλη. Αν οι υπόλοιποι διατηρήσουν μια ηθική προσφοράς για το κοινό καλό καθώς καθιερώνονται στον επαγγελματικό τους χώρο και στις κοινότητές τους, το μήνυμα θα διαδοθεί σε μεγάλη απόσταση.


Εκτείνοντας την αρχιτεκτονική κληρονομιά της κοινότητας πέρα από το πρόγραμμα σπουδών


Φανταζόμαστε τώρα πώς θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να επεκταθούν οι προσπάθειές μας για το κοινό συμφέρον. Μία ευκαιρία εντοπίζεται στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης Εκπαιδευόμενων. Αυτή η απαιτούμενη τριετής πρακτική άσκηση, που αφορά τη μετάβαση από τη σχολή στο επάγγελμα, εξακολουθεί να συζητιέται πολύ και να κριτικάρεται. Σε αυτή την περίοδο, υπάρχουν πολύ λίγες ευκαιρίες για τους εκπαιδευόμενους να αποκτήσουν εμπειρία ενώ εργάζονται για το κοινό καλό.


Το 2005, ο Κοσμήτορας Marvin Malecha δημοσίευσε μια μονογραφία που προτείνει μια γέφυρα ανάμεσα στην ακαδημία και την επαγγελματική πρακτική.[5] Προτείνει για μερικά σχολεία να ενσωματωθούν περισσότερο στο επάγγελμα αναλαμβάνοντας πρόσθετους ρόλους και αναπτύσσοντας προγράμματα πρακτικής άσκησης. Αντίστοιχα, κάποια αρχιτεκτονικά γραφεία μπορούν να οργανωθούν ως «ακαδημίες πρακτικής» — οργανισμοί μάθησης που μετασχηματίζουν τόσο την κουλτούρα της πρακτικής άσκησης όσο και το επαγγελματικό περιβάλλον. Τα έργα δημόσιου συμφέροντος θα ήταν ιδανικά για τέτοιες προσπάθειες.


Το πρόγραμμα σχεδιασμού κατοικιών για τους Ινδιάνους Lumbee μας έδωσε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε ένα νέο μοντέλο, προσφέροντας σε πρόσφατους απόφοιτους αρχιτεκτονικής εργασιακή εμπειρία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Διαπιστώσαμε ότι αυτοί οι εκπαιδευόμενοι συνεισέφεραν σημαντικά στην επιτυχία των πρότζεκτ μας, χάρη στον ενθουσιασμό τους για την προσφορά έργου προς την κοινότητα, την ικανότητά τους να εφαρμόζουν τις δεξιότητες που είχαν αποκτήσει, και την ικανότητά τους να δουλεύουν τριάντα ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα. Αυτή η πρακτική άσκηση προσέφερε επίσης στήριξη στους εκπαιδευόμενούς μας κατά τη μετάβαση από τον ακαδημαϊκό στον επαγγελματικό κόσμο.


Προφανώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκπαιδεύσει κανείς πολίτες-αρχιτέκτονες στις αρχές του κοινού συμφέροντος και του περιβαλλοντικά υπεύθυνου σχεδιασμού. Η δικιά μας ήταν μια μικρή, επιτυχημένη προσπάθεια, μία επιλογή ανάμεσα σε πολλές. Όμως η μακρόπνοη συνέπεια του προγράμματός μας είναι ότι εκπαιδεύει νέους σχεδιαστές να γίνουν καλοί επιμελητές των κοινοτήτων τους και του περιβάλλοντός μας. Οι καινούριοι φοιτητές αρχιτεκτονικής λαχταράνε τέτοιες ευκαιρίες. Οι σχολές πρέπει να καλύψουν αυτή την ανάγκη διδάσκοντας σε μελλοντικούς αρχιτέκτονες πώς να υπηρετήσουν ένα ευρύτερο φάσμα πελατών ενώ παράλληλα θα χτίζουν έναν πιο οικολογικό κόσμο.


Αναφορές

[1] – Shuman, Anthony. “Introduction: The Pedagogy of Engagement,” στο From the Studio to the Streets: Service Learning in Planning and Architecture, ed. Mary C. Hardin and William Zeisel. Washington, DC: American Association for Higher Education, 2005. σ. 8.

[2] – Boyer, Ernest L. and Lee D. Mitgang. Building Community: A New Future for Architecture Education and Practice: A Special Report. Princeton, NJ: Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching, 1996.

[3] – Σε τρία χρόνια, δεκαέξι φοιτητές συμμετείχαν σε προγράμματα HEDI. Δεκατρείς δούλεψαν ως αμοιβόμενοι βοηθοί ερευνητές, και τρεις πήραν διδακτικές μονάδες ανεξάρτητης μελέτης για την προσπάθειά τους. Επίσης, η HEDI προσέλαβε δύο πρόσφατους απόφοιτους για πρακτική εξάσκηση.

[4] – Boyer and Mitgang. Building Community: A New Future for Architecture Education and Practice. σ. 9.

[5] – Malecha, Marvin. The Learning Organization and the Evolution of the Practice Academy Concepts. Raleigh, NC: NC State University College of Design, 2005.

Αφιέρωμα: read also, σχεδιασμός υπηρεσιών
Ετικέτες: Georgia Bizios , Katie Wakeford , αρχιτεκτονική , ΗΠΑ , ντιζάιν

3 σχόλια

1. Ο/Η Δ.Ο. Παλαιού Φαλήρου » Καλό Καλοκαίρι και Καλές Διακοπές – Ραντεβού στις 17 Αυγούστου :
   July 15th, 2009 at 17:16

   […] Georgia Bizios και Katie Wakeford: Μαθαίνοντας και υπηρετώντας: Φοιτ… […]

   
   
2. Ο/Η Fani Vavili :
   July 29th, 2009 at 10:52

   Interesting approach to architectural education. I would like to contact Mrs Bizios. 
   Prof. Fani Vavili-Tsinika, Dr.Architect

   Faculty of Architecture, Dept of Architectural Design & Technology
   Aristotle University of Thessaloniki
   P.O.Box 489, 54124 Thessaloniki, GR

   Tel: +302310 995511, +302310 833441

   
   
3. Ο/Η info@re-public :
   July 29th, 2009 at 11:26

   @ Fani Vavili
   στείλαμε τα στοιχεία επικοινωνίας σας στην Georgia Bizios

   
   

σχολίασε