ετικέτες

blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Kingsley Dennis – Ο πραγματικός χρόνος και οι πολιτικές της παρουσίας

Ο γραμμικός τρόπος σκέψης δεν θα αποτελεί πλέον ένα αποτελεσματικό μέσο κατανόησης για το πώς η κοινωνική δέσμευση και οι πολιτικές των πολιτών ενεργοποιούνται σε ένα περιβάλλον που αναπτύσσεται όλο και περισσότερο σε πραγματικό χρόνο. Ο Dennis Kingsley σημειώνει ότι η συμμετοχή και η κινητοποίηση των πολιτών θα βασίζεται μάλλον στη συνεκτικότητα και την ταχύτητα παρά στο περιεχόμενο και την εξουσία.


Οι τεχνολογικές αλλαγές μεταβάλλουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο τοποθετείται στο χρόνο, το χώρο και το περιβάλλον. Και αυτές οι διαδικασίες είναι όλο και πιο δυναμικές καθώς αλλάζουν τις σχέσεις στα συστήματα πέραν του ατόμου έτσι ώστε ‘αυτό που έχει σημασία να μην είναι η ίδια η τεχνολογία, αλλά η σχέση της με μας’. Οι εξελίξεις στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μετατόπισαν τις σχέσεις από τις σταθερές τοποθεσίες όπως στους κλασικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές στους φορητούς υπολογιστές που μπορούν να μεταφερθούν παντού, στα ασύρματα PDA, στη διασύνδεση του Ίντερνετ με τα κινητά τηλέφωνα. Αυτή η τάση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μεταβάλλει ριζικά τον τρόπο με τον οποίον τα γεγονότα, οι άνθρωποι και τα μέρη συγκροτούνται και ενεργούν μέσα στο χρόνο.


Η εποχή της άμεσης συνεκτικότητας


Οι σημερινές τάσεις μοιάζουν να δείχνουν μια αυξανόμενη πολυπλοκότητα των αλληλεξαρτήσεων με καθημερινά αντικείμενα και με το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον ενός ατόμου. Αυτό θα αποτελείται από πολλαπλές ροές πληροφόρησης, σημεία αναφοράς τεχνικής διευθέτησης και αυξανόμενες αλληλεπιδράσεις με ‘πράγματα’, που διευθετώνται μέσω συσκευών που παράγουν πληροφορία. Οι καθημερινοί χειρισμοί με φυσικά αντικείμενα και ρουτίνες είναι πιθανό να αντικαθίστανται όλο και περισσότερο από χειρισμούς μικρών κομματιών και ροών πληροφόρησης. Αυτό μπορεί μόνο να οδηγήσει στην περαιτέρω συμπίεση χρόνου και χώρου που είχε χαρακτηριστεί ως ένα από τα πρώτα σημεία της παγκοσμιοποίησης. Η αναδυόμενη παγκόσμια συνεκτικότητα που συγκλίνει φυσικο-ψηφιακά τοπία εντείνει, κατά συνέπεια, τις τοποθεσίες μερών/χώρου/χρόνου. Πράγμα που με τη σειρά του ασκεί επιρροή σε αυτό που αποτελεί το ‘κοινωνικό’ πεδίο και συνεπάγεται συμπίεση χρόνου και χώρου:

Ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος φαίνεται να υπάρχουν ως απόσταση ανάμεσα σε μέρη και στιγμές. Ο χρόνος ως απόσταση αντικαθίσταται από σχέσεις, βασική δράση και ‘δοκιμαστική εξέταση’ όλων των δυνατοτήτων πριν από τη υλοποίηση.


Σε μια εποχή άμεσης συνεκτικότητας, μπορούμε να διαχειριστούμε το χρόνο είτε προσωπικά είτε μέσω ψηφιοποιημένων μηχανημάτων και βοηθημάτων. Σε μια τέτοια διευθέτηση, μπορούμε να περιφέρουμε τον ‘εαυτό’ μας μαζί μας ως κινητές μονάδες, πάντοτε διαθέσιμες, ημι-διαφανείς και λειτουργώντας σε έναν πραγματικό χρόνο που είναι ανοιχτός σε όλους όσοι έχουν πρόσβαση στη δική μας πληροφόρηση/ τοποθεσία.


Ένα τόσο ενσωματωμένο σύστημα προσώπου-πληροφορίας- περιβάλλοντος επιταχύνει τις χρονικές διαφορές ανάμεσα σε πολλαπλούς τόπους πληροφορίας κι έχει σημαντικές επιδράσεις στον κοινωνικό τομέα. Ενώ αυτή η αύξηση αλληλεξαρτήσεων καλλιεργεί δεσμούς ευκολίας μπορεί επίσης να δημιουργήσει μεγαλύτερες περιπλοκές σε ό, τι αφορά στην υπευθυνότητα των πολιτών και την πολιτική έκφραση. Σήμερα δημιουργούνται συνεχώς συνεργατικά εργαλεία που διευκολύνουν το πέρασμα σε μια πιο κινητική συμμετοχή των πολιτών και στη χαρτογράφηση παρουσίας και δράσης. Ένα παράδειγμα δημιουργικού νεωτερισμού σε αυτό το πεδίο ανέπτυξε το κέντρο κοινωνικής έρευνας Proboscis, που δίνει έμφαση σε αυτό που αποκαλεί δημόσια δημιουργία. Γι’ αυτούς, ο όρος αυτός συνεπάγεται τη χρήση των τεχνολογιών επικοινωνίας για να δημιουργηθεί και να γίνει κοινή η πληροφορία αντί απλώς να καταναλωθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, το Proboscis ερεύνησε ένα λογισμικό ‘για το σχολιασμό γεωγραφικών σημείων με περιεχόμενο (κείμενο, εικόνες, ήχο) και τη δημιουργία σχέσεων μεταξύ των σημείων’. Το λογισμικό ονομάστηκε Urban Tapestries-Αστικές Ταπετσαρίες – τα πρότυπα που αναπτύχθηκαν επέτρεψαν στους χρήστες κινητών (PDA, τηλεφώνων) να χαρτογραφούν και να μοιράζονται τοπική γνώση ‘in situ’-ενώ βρίσκονται σε κίνηση. Ο στόχος αυτού του λογισμικού είναι να παρέχει καλύτερη κατανόηση των σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους, μέρη και πράγματα. Παρέχει επίσης δεδομένα για τοπικές αστικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και επικοινωνίες. Το τελευταίο πρόγραμμα της ερευνητικής ομάδας του Proboscis είναι ένα διετές ερευνητικό πρόγραμμα, σε συνεργασία με το Τμήμα Μαζικών Μέσων και Επικοινωνιών του London School of Economics, που τιτλοφορείται Social Tapestries –Κοινωνικές Ταπετσαρίες.Το πρόγραμμα έχει ως στόχο να αξιοποιήσει θετικά τα κοινωνικά οφέλη από την τοπική γνώση που χάρη στις νέες κινητές τεχνολογίες επικοινωνίας έγινε κοινή:

Πώς χαρτογραφούμε και κατανοούμε τις κοινωνικές ταπετσαρίες που αποτελούν το στημόνι και το υφάδι της καθημερινής μας ζωής και συνυφαίνονται με άλλες που ανήκουν στους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε το περιβάλλον μας; Τα πειράματα των Social Tapestries επιδιώκουν να εξερευνήσουν πώς οι χρήστες μπορούν να ασχοληθούν με ένα κινητό περιεχόμενο, που αφορά την τοποθεσία, στο πλαίσιο της ‘κοινωνίας των πολιτών’.


Χαρτογραφία πολιτών


Ένα άλλο εντυπωσιακό παράδειγμα για το πώς τα άτομα συμβάλλουν στη δημιουργία δυναμικών φυσικο-ψηφιακών δικτύων των πολιτών είναι αυτό που ορίζεται ως χαρτογραφία πολιτών. Εδώ, ηθελημένη στρατηγική είναι η δημιουργία στο διαδίκτυο ενός χάρτη μιας συγκεκριμένης τοπικής περιοχής, χρησιμοποιώντας τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας και GPS, έτσι ώστε ο χάρτης που προκύπτει να μπορεί να ενημερώνεται στο διαδίκτυο σε έναν προορισμό ανοιχτού κώδικα και να είναι επομένως διαθέσιμος για δημιουργικές και δυναμικές προσθήκες, uploads και κοινή χρήση. Οι περισσότεροι χάρτες στο Ίντερνετ προστατεύονται από την αυστηρή νομοθεσία του κοπυράιτ που απαγορεύει δημιουργικές χρήσεις στους χρήστες. Μέσω της χαρτογραφίας των πολιτών, οι χρήστες ζητούν ‘επί τόπου’ τις ψηφιακές απεικονίσεις των τοπικών γεωγραφικών χώρων τους για να κάνουν κοινή χρήση στο διαδίκτυο και να διαχειριστούν πολύπλοκες σχέσεις κοινωνικής συμπεριφοράς και ‘δυνατότητας συνάντησης’. Ένα τέτοιο πρόσφατο πρόγραμμα ήταν αυτό του ‘Mapchester’, όταν το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαίου 2006, πάνω από 40 άτομα χρησιμοποίησαν έναν πομπό GPS στο Μάντσεστερ, οι περισσότεροι πεζοί. Οι οργανωτές είδαν αυτό το γεγονός ως συνεργατική, κοινοτική άσκηση:


Το Mapchester είναι ένα πείραμα στο πλαίσιο της ‘χαρτογραφίας πολιτών’ που ελπίζουμε πως θα συμβάλει σημαντικά στις ευρύτερες προσπάθειες για τη λεγόμενη χαρτογράφηση ‘ανοιχτού κώδικα’. Είναι μια νέα, γρήγορα αναπτυσσόμενη χαρτογραφική δραστηριότητα που καθοδηγείται εν μέρει από την τεχνολογία (φτηνό εξοπλισμό GPS και διαδικτυακά συνεργατικά εργαλεία, όπως OpenStreetMap.org) αλλά και από ένα πολύ διαφορετικό ήθος σε ό, τι αφορά στην παραγωγή γνώσης. Σύμφωνα με τα πρότυπα ανοιχτού κώδικα, το δικαίωμα της δημιουργίας απο-κεντρώνεται και η κατοχή γνώσης θεωρείται ως κοινός πόρος που μπορεί να διανεμηθεί και να χρησιμοποιηθεί ξανά χωρίς περιορισμό ή άδεια. Ως τέτοιο, το ‘άνοιγμα’ της κατασκευής χαρτών διαθέτει πραγματική δυναμική, δίνοντας τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δημιουργούν τη δική τους γνώση και ενθαρρύνοντας την επαναχρησιμοποίηση των χαρτογραφικών πόρων με νεωτεριστικούς, δημιουργικούς τρόπους.


Όπως προκύπτει από τα παραπάνω παραδείγματα των προγραμμάτων Urban Tapestries και Mapchester, πρόκειται για εξερευνήσεις για το πώς εφαρμογές σε πραγματικό χρόνο μπορούν να απορροφηθούν σε πρακτικές πολιτών για την παρουσία και τον τόπο. Είναι μια κίνηση που χρησιμοποιεί πρακτικές ‘πραγματικού χρόνου’ για να ελέγξει ενεργά πώς ένα άτομο χαρτογραφεί τη δική του κοινωνική παρουσία ως πολίτης. Αυτό έχει ορισμένες σημαντικές συνέπειες, όπως η παρουσία στον πραγματικό χρόνο να γίνει πολιτική χειρονομία και άλλοθι.


Ένα παράδειγμα για το πώς η χαρτογράφηση σε πραγματικό χρόνο έγινε πολιτική χειρονομία και άλλοθι είναι η περίπτωση του ερευνητή και καλλιτέχνη Hasan Elahi. Ο Elahi κρατήθηκε και ανακρίθηκε από το FBI για τις κινήσεις του στις 12 Σεπτεμβρίου 2001, λόγω της ‘αραβικής εμφάνισής’ του και του ασταθούς τρόπου ζωής του. Παρ’ όλο που έδειξε το Μπλάκμπερι τηλέφωνό του με τα ραντεβού του, υπέστη πολλές σκληρές ανακρίσεις και εννιά ‘τεστ’ για περισσότερους από επτά μήνες, πριν θεωρηθεί ‘καθαρός’ από οποιοδήποτε αδίκημα. Έπειτα από αυτή την εμπειρία, ο Elahi αποφάσισε να τηλεφωνεί στον πράκτορά ‘του’ τού FBI πριν από κάθε του ταξίδι και να τον ενημερώνει με σαφήνεια για τη διαδρομή του. Αυτή η διευθέτηση εξελίχθηκε στη συνέχεια σε πραγματικό χρόνο, καθώς ο Elahi μετέτρεψε το τηλέφωνό του σε συσκευή παρακολούθησης και ανέφερε όλες του τις κινήσεις σε ένα χάρτη. Μετέτρεψε επίσης τη ζωή του σε μια σειρά από φωτογραφίες που όλοι μπορούν να δουν, συμπεριλαμβανομένων των τόπων από τους οποίους περνάει, των γευμάτων που τρώει, και των μπάνιων που χρησιμοποιεί. Άλλες καταγραφές του τρόπου ζωής του, όπως οι τραπεζικές αναφορές και οι αγορές του, σημειώνονται επίσης και είναι διαθέσιμες. Αυτή η μορφή αυτο-εποπτείας δεν χρησιμεύει μόνο ως μορφή τέχνης αλλά επιδιώκει να δημιουργήσει ένα συνεχές, ρευστό άλλοθι, που καθιστά διαφανείς όλες τις περιπλοκές που ένας φυσικο-ψηφιακός τρόπος ζωής περιλαμβάνει. Είναι ένα παράδειγμα όπου οι διεισδυτικές τεχνολογίες επικοινωνίας ενσωματώνουν εμπειρικό χρόνο στο τώρα.


Για να συνοψίσουμε, ο γραμμικός τρόπος σκέψης δεν θα αποτελεί πλέον ένα αποτελεσματικό μέσο κατανόησης για το πώς η κοινωνική δέσμευση και οι πολιτικές των πολιτών ενεργοποιούνται σε ένα περιβάλλον που αναπτύσσεται όλο και περισσότερο σε πραγματικό χρόνο. Η επιτυχία σε ό, τι αφορά στη συμμετοχή και την κινητοποίηση των πολιτών θα βασίζεται μάλλον στη συνεκτικότητα και την ταχύτητα παρά στο περιεχόμενο και την εξουσία.


Διαβάστε ακόμα


Centre for Mobilities Research


Mapchester (wiki)



Αφιέρωμα: πρόσφατα άρθρα, χρόνος/πολιτική
Ετικέτες: , , ,

|
0 σχόλια »

σχολίασε