Προτάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση: Οι σοσιαλδημοκράτες σχεδιάζουν το μέλλον |
της Πωλίνας Λάμψα
Τέλος εποχής. Η οικονομική κρίση άλλαξε καθοριστικά τα δεδομένα γιατί είναι και κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική επισημαίνει ο Massimo D’Alema. Έθεσε αμετάκλητα σε αμφισβήτηση την ορθόδοξη σκέψη για τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη και τις αγορές, για την εθνική και παγκόσμια κατανομή της εξουσίας, κατά τον David Miliband. Παράλληλα, αποτέλεσε εγερτήριο λάκτισμα για τους σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και εργατικούς, που μετά από χρόνια «ιδεολογικής ανορεξίας» βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια κοινωνία που δεν ζητάει μόνο αποτελεσματικές πολιτικές, αλλά χρειάζεται αξίες. Η “πολιτική είναι μια υπόθεση αξιών” υπογραμμίζει ο Ibrahim Baylan, μετανάστης τουρκικής καταγωγής που έγινε πρόσφατα Γενικός Γραμματέας του σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Οι αξίες, όμως, πρέπει να μεταφράζονται σε αποτελεσματικές πολιτικές, γιατί οι πολίτες δεν κρίνουν πλέον μόνο από την παραδοσιακή η συναισθηματική σχέση που έχουν με τα κόμματα. Περιμένουν άμεσα και απτά αποτελέσματα.
Το Ανοικτό Κόμμα αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμοσμένη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, τονίζει, εμπνευσμένος από την εμπειρία του στο τιμόνι του SPD, ο Mattias Platzeck. Με δυο λόγια, το μεγάλο ζητούμενο για τα προοδευτικά κόμματα σήμερα, τονίζει ο Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Luis Ayala, είναι η ανανέωση του περιεχομένου της πολιτικής μέσα σε ένα πλαίσιο που δεν προδίδει τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό. Μόνο έτσι μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα των διαχωριστικών γραμμών, που έχει στοιχίσει ακριβά μέχρι τώρα σε αρκετά σοσιαλιστικά κόμματα. Τέλος εποχής, λοιπόν. Η επόμενη μέρα της οικονομικής κρίσης βρίσκει τα προοδευτικά κόμματα και κυβερνήσεις να εγκαινιάζουν ένα νέο, δημιουργικό κύκλο, που δεν μπορεί παρά να είναι φορέας αισιοδοξίας. Οι σοσιαλιστές σχεδιάζουν το μέλλον.
Αφιέρωμα: εισαγωγή - Προτάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση, Προτάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση
Ετικέτες: οικονομική κρίση , σοσιαλδημοκρατία
April 9th, 2010 at 11:28
χμ ενδιαφερουσα αποψη οτι το ΠΑΣΟΚ ειναι ακομα σοσιαλδημοκρατικο. Οχι οτι η σοσιαλδημοκρατια δεν καταληγει παντα να πηγαινει με το μερος του κεφαλαιου ως “αναγκαιο κακο”, ως η “ρεαλιστικη λυση”. Απλα η καταργηση του 14 μισθου, το καθεστως τρομοκρατιας (συλληψεις αθωων οπως ο Μαριος Ζ απλα επειδη ειχε ραστα, ανοχη στους φασιστες οπως στους Αμπελοκηπους με τους αυτονομους εθνικιστες, ισχυρη παρουσια αστυνομιας κτλ), οι λαικισμοι του τυπου “ευπατριδης που χαριζει το μισθο του στην χωρα”, το οτι η Ελλαδα ειναι στις τρεις πρωτες χωρες παγκοσμιως σε εξοπλισμους την ιδια ωρα που οι τραπεζιτες και οι βιομηχανοι σημειωνουν αμυθητα κερδη δε μοιαζει σε τιποτα με σοσιαλ η δημοκρατικο. Ουτε για κρατικοποιησεις μιλαμε, ουτε για ενισχυση του δημοσιου ουτε για λεφτα στην παιδεια και την υγεια αντι για τους εξοπλισμμους. Πρασινη αναπτυξη και πρασινα αλογα, τιτλος αριστερου αρθρου. Εχουμε φυγει απο το ’80 που και παλι οι κατακτησεις γινονταν με αγωνας.
Μια η λυση, μαζικοι εργατικοι αγωνες μεχρι τη νικη!
May 7th, 2010 at 21:35
Η 6η Μάη είναι η αποφράδα ημέρα του Παπανδρέου
Διάλεξε με πρόθεση τις επιλογές του φιλελευθερισμού.
Δεν μπορεί να υπηρετήσει τις αγωνίες-ανάγκες των αδυνάτων της ελληνικής κοινωνίας
το ΠΑΣΟΚ δεν του ανήκει.
Οι άνθρωποι της εργασίας της δημιουργίας συλλογικού πλούτου αλληλεγύης και αξιών ζωής θα ανοίξουν το δρόμο για δημοκρατία αξιοπρέπεια αξιοπιστία ζωή με σεβασμό στο περιβάλλον Διεθνιστική αλληλεγύη των αδυνάτων
Δημήτρης Δυτική Αθήνα
September 30th, 2010 at 14:04
Ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αποφασίσουμε αν θα ακολουθήσουμε τις εξελίξεις ή αν θα παραμείνουμε αγκυλωμένοι σε στερεότυπα του παρελθόντος.
Όποιος νομίζει ότι ο Γ. Παπανδρέου είχε τη ελεύθερη δυνατότητα να διαλέξει ανάμεσα στη σύμπλευση με το παγκόσμιο οικονομικό και φιλελεύθερο κατεστημένο, ή την μοναχική αντίσταση απέναντι σ’ αυτό, με τη σημαία του σοσιαλισμού ηρωικά υψωμένη, τότε είναι βαθιά νυχτωμένος!
Οι παγκόσμιοι καπιταλιστές μας περίμεναν στις γωνίες για να μας πτωχεύσουν σε μία μέρα! Και όταν μιλάμε για πτώχευση, παρακαλώ να μη σφυρίζουμε αδιάφορα, σαν να είναι κάτι που μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει πιο εύκολα από το ΔΝΤ. Αν δεν πληρωθούν οι συντάξεις ή οι μισθοί, έστω και για ένα μήνα, τότε οι συνέπειες κοινωνικά θα είναι τεράστιες, απρόβλεπτες και ενδεχομένως ιδιαίτερα βίαιες.
Πιστεύει άλλωστε κανείς, ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα μπορεί -όντας μέλος όλων σχεδόν των παγκόσμιων ή διεθνών οργανισμών- να κάνει ό,τι θέλει; Όπως π.χ. να μπαίνει και να βγαίνει όποτε θέλει από το ευρώ;
Η μετάβαση από τον σύγχρονο παγκόσμιο σκληρό καπιταλισμό που βιώνουμε, σε μία νέα σοσιαλιστική οικονομική, βασισμένη στην αειφορία και τον ανθρωπισμό, έχει πολύ δρόμο. Περνάει μέσα από το συμβιβασμό του παγκόσμιου καπιταλιστικού λόμπι και των συμφερόντων του με τις νέες κοινωνικοοικονομικές απαιτήσεις. Κάθε σύστημα για να αντιμετωπιστεί θα πρέπει να διαρρηχθεί από μέσα προς τα έξω και όχι από έξω προς τα μέσα. Διότι διαφορετικά ανθίσταται, δημιουργεί αντισώματα.
Η χώρα μας είναι πολύ αδύναμη να διαμορφώσει παγκόσμιες πολιτικές μ’ αυτόν τον τρόπο και είναι αστείο και μόνο που μιλάμε για αυτό.
Η σημαία της σοσιαλιστικής επανάστασης που κάποιοι φωνασκούν να σηκώσει ο πρωθυπουργός είναι από επικίνδυνη, έως αστεία και γραφική.