Ibrahim Baylan – Προτεραιότητα η κοινωνία της αλληλεγγύης |
Η πολιτική δεν είναι παρά αξίες και επιλογές που βασίζονται σε αξίες. Η οικονομική κρίση προκαλεί απώλειες σε όλους μας, σε όλες τις χώρες μας, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η επίδρασή της μπορεί να αποδυναμωθεί αν επιλέξουμε διαφορετικές δράσεις από εκείνες των φιλελεύθερων κυβερνήσεών μας. Η Ευρώπη χρειάζεται μια ενεργή, προσανατολισμένη στο μέλλον σοσιαλδημοκρατία, που στέκεται στο ύψος της σε ό, τι αφορά την αλληλεγγύη και την πρόνοια. Όλα καταλήγουν στις θέσεις εργασίας- ή στην απουσία θέσεων εργασίας. Οφείλουμε να νικήσουμε την ανεργία.
Επενδύοντας στις υποδομές, όπως οι σιδηρόδρομοι ή οι δημόσιες μεταφορές, μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες, φιλικές προς το περιβάλλον, θέσεις εργασίας. Αποκαθιστώντας τον αστικό ιστό με προγράμματα στις περιφερειακές συνοικίες μας , θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, όπως και να βελτιώσουμε το επίπεδο ζωής των νοικοκυριών. Αυτός είναι ένας τρόπος για να νικήσουμε την οικονομική κρίση.
Ένα άλλο βήμα είναι να διασφαλίσουμε τα φορολογικά έσοδα, προκειμένου να διατηρήσουμε αυτούς που το κόμμα μας αποκαλεί εργοδότες στο πλαίσιο ενός καθεστώτος πρόνοιας που συντηρούν την πλήρη απασχόληση στην αγορά εργασίας. Είναι καλύτερο για όλους οι νοσοκόμες να μπορούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους στα νοσοκομεία, οι δάσκαλοι να διδάσκουν στα σχολεία. Είναι καλύτερο για τους ανθρώπους που υποφέρουν να μπορούν να νοσηλευτούν και για τους ανεκπαίδευτους ή τους νέους να μπορούν να εκπαιδευτούν, είναι καλύτερο για τους εργαζόμενους στην πρόνοια να εργάζονται παρά να υποχρεώνονται να ζουν από την πρόνοια και είναι καλύτερο για την κοινωνία ως σύνολο οι άνθρωποι να εξακολουθούν να ξοδεύουν χρήματα σε αγαθά και υπηρεσίες παρά να τα δεσμεύουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς.
Ως Σοσιαλδημοκράτες γνωρίζουμε ότι είναι δυνατό να κάνουμε διαφορετικές επιλογές, να έχουμε διαφορετικές προτεραιότητες που ενδυναμώνουν την ευημερία μας και την αναπτύσσουν αντί να την οδηγούν στην καταστραφή.
Αφιέρωμα: Προτάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση
Ετικέτες: Ibrahim Baylan , εργασία , οικονομική κρίση , σοσιαλδημοκρατία