→ Αφιερώματα

Διάλογοι ←

→ Δράσεις

Re-public στο

Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης όπως οι αγορές χωρίς σύνορα, ο αυξημένος ανταγωνισμός, η ταχύτατα αναπτυσσόμενη τεχνολογία και οι μεταβαλλόμενες απαιτήσεις των πελατών, έχουν μεταβάλλει τη φύση των κατασκευαστών εξοπλισμού. Καθώς η παροχή εξοπλισμού έχει γίνει πιο σύνθετη και ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί, οι εταιρείες αισθάνονται την πίεση να προσθέσουν αξία, κυρίως μέσω της παροχής υπηρεσιών. Αυτό έχει ενθαρρύνει τη συνεργασία σε επίπεδο εφοδιαστικής αλυσίδας με άλλους βασικούς εταίρους του δικτύου, εξαρτώμενη από τη θεμελίωση σχέσεων με άλλους βασικούς εταίρους της εφοδιαστικής αλυσίδας.



Η προοπτική δικτύου παρέχει μια νέα προσέγγιση στο πώς οι εταιρείες θα μπορούσαν να αποκτήσουν και να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες πολλαπλών οργανισμών για να υποστηρίξουν μελλοντικά προϊόντα και υπηρεσίες. Επομένως καθίσταται σημαντικό για εταίρους της εφοδιαστικής αλυσίδας να κατανοήσουν πώς θα ενσωματώνουν διαδικασίες σε όλο το δίκτυο. Καθώς οι υπηρεσίες αντιπροσωπεύουν μια αυξανόμενη πηγή εισοδήματος για ορισμένες κατασκευαστικές εταιρείες, ο τομέας της εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών (Service Supply Chain), βασικός καταλύτης αυτού του μετασχηματισμού, παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος.


Αυτή η ερευνητική εργασία εισάγει μια μεθοδολογία για την ενοποίηση διαδικασιών σε όλο το δίκτυο πολλαπλών οργανισμών (Multi-Οrganisation Νetwork) χρησιμοποιώντας μια διαδικασία αξιολόγησης ικανοτήτων και διαδικασιών. Η μελέτη αυτή σε όλη της την έκταση αφορά έρευνα μελέτης περίπτωσης σε πολλαπλούς εταίρους ενός σύνθετου δικτύου πολλών οργανισμών στη Μεγάλη Βρετανία.


Προκαταρκτικά αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η συμφωνία ενός κοινού συνόλου καταλυτών ενοποίησης μπορεί να εφαρμοστεί σαν ένα φίλτρο ενοποίησης για κρίσιμες δυνατότητες διαδικασιών σε δίκτυα πολλαπλών οργανισμών. Επιπλέον, μπορεί να οριστεί μία ιεραρχία διαδικασίας και απόδοσης, για να στηρίξει την ενοποίηση επιχειρηματικών, στρατηγικών και λειτουργικών οδηγών (drivers), αλλά και για να υποστηρίξει την ανάπτυξη κοινών στόχων σε όλη την έκταση του δικτύου.


Οι θεωρητικές προεκτάσεις περιλαμβάνουν ένα σύνολο συνθηκών που διευκολύνουν την ενοποίηση για δίκτυα πολλαπλών οργανισμών και μια μεθοδολογία για την αξιολόγηση διαδικασιών από μέλη του δικτύου. Οι πρακτικές προεκτάσεις περιλαμβάνουν ένα εργαλείο διαδικασίας ενοποίησης και νέες προσεγγίσεις στο σχεδιασμό δικτύου υπηρεσιών πολλαπλών οργανισμών. Τα αποτελέσματα θα χρησιμοποιηθούν για να οριστούν βασικές διαδικασίες στη διαχείριση ή στην ενοποίηση δικτύων πολλαπλών οργανισμών.


1. Εισαγωγή


Παρά την εκτεταμένη βιβλιογραφία σχετικά με τη Διαχείριση Εφοδιαστικής Αλυσίδας (Supply Chain Management) στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας και την αυξανόμενη σημασία των υπηρεσιών, ο τομέας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας Υπηρεσιών παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος, όπως σχολιάζουν πολλοί συγγραφείς (Ellram et al 2004, Sengupta et al 2006, Niranjan 2007, Baltacioglu et al 2007, Spring 2008). Το κενό στον ακαδημαϊκό κόσμο έχει αρχίσει να αντιμετωπίζεται μόλις πρόσφατα, χρησιμοποιώντας απευθείας τις έννοιες και την ορολογία της Εφοδιαστικής Αλυσίδας Υπηρεσιών (Sampson 2000, Ellram et al 2004, Cohen 2006, Baltacioglu et al 2007, Avery 2008) και υποδεικνύοντας πλαίσια ειδικά για Εφοδιαστικές Αλυσίδες Υπηρεσιών (Ellram et al 2004, Baltacioglu et al 2007).


Προγενέστερη έρευνα έχει θεμελιώσει διασυνδέσεις ανάμεσα στην ενοποίηση δικτύων, την επιχειρηματική απόδοση και ανταγωνιστικές δυνατότητες (π.χ. Frohlich and Westbrook 2001, Rosenzweig et al 2003). Παρόμοια δουλειά έχει εξετάσει τις σχέσεις μεταξύ επιχειρηματικών συνθηκών, ενοποίησης και απόδοσης σε εφοδιαστικές αλυσίδες (Van Donk et al 2007) και τη σχέση μεταξύ συντονισμού, απόδοσης και δικτύου μετά την πώληση (after-sales) στις εφοδιαστικές αλυσίδες. (Saccani et al 2007) Παρά τα πρόσφατα ευρήματα, υπάρχει ένα κενό στην τρέχουσα έρευνα, καθώς η υπό εξέταση μονάδα πρέπει να μετατοπιστεί από την «εταιρεία» στο «δίκτυο συνεργαζόμενων εταιρειών» (Srai 2007, Ephraim et al 2007, Baltacioglu et al 2007, Van Donk & Van der Vaart in Kotzab eta al 2005, Bowersox et al 2003) και στον «συνοπτικό ορισμό των διαδικασιών» (Croxton et al 2001) που είναι κρίσιμες για την ενοποίηση του δικτύου.


Αυτή η ερευνητική εργασία εισάγει μία μεθοδολογία για την αξιολόγηση της ενοποίησης της εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών σε δίκτυα πολλαπλών οργανισμών χρησιμοποιώντας μια διαδικασία αξιολόγησης δυνατοτήτων. Έχει αναπτυχθεί ένα σύνολο προϋποθέσεων ενοποίησης που ενημερώνονται από τη βιβλιογραφία και δοκιμάζονται μέσα σε ένα λειτουργικό περιβάλλον. Ορίστηκε μία ιεραρχία διαδικασιών, σε συμφωνία με παλαιότερη έρευνα (Iakovaki & Srai 2008), προκειμένου να υποστηρίξει την ενοποίηση των επιχειρηματικών και λειτουργικών οδηγών και δραστηριοτήτων. Προκαταρκτικά ευρήματα φανερώνουν δυνατότητες για κοινούς στόχους μεταξύ πολλών μελών ενός δικτύου πολλαπλών οργανισμών.


1.1.Ορίζοντας την εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών


Οι εναλλακτικοί ορισμοί της Εφοδιαστικής Αλυσίδας Υπηρεσιών και της Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας Υπηρεσιών που εντοπίστηκαν μετά από εκτεταμένη βιβλιογραφική έρευνα, περιγράφουν την εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών σαν ένα δίκτυο πόρων (Cohen et al 2006, Srai 2007 ) ή σαν μια αλυσίδα υπηρεσιών που επιτρέπει αποτελεσματική υποστήριξη μετά την πώληση (Gosling & Colborn 2004, Waart & Kemper 2004). Άλλοι την περιγράφουν ως μια προσαρμόσιμη αλυσίδα υπηρεσιών που ενσωματώνει στρατηγικές και εκτελεστικές δυνατότητες (Poole 2003), ή μια αλυσίδα υπηρεσιών που ανατποκρίνεται στον επείγοντα χαρακτήρα και την κρισιμότητα των αναγκών των πελατών (Cohen et al 2000). Άλλοι πάλι, ως τη διαχείριση της πληροφορίας, των διαδικασιών, της απόδοσης των υπηρεσιών, των πόρων, των δυνατοτήτων και των κεφαλαίων (Ellram et al 2004, Baltacioglu et al 2007).


Συνοψίζοντας, οι βασικές έννοιες που προέκυψαν, περιγράφουν την Εφοδιαστική Αλυσίδα Υπηρεσιών ως ένα «δίκτυο πόρων», μία «προσφορά υπηρεσιών», μία «εξατομικευμένη λύση» και αντιμετωπίζουν το ζήτημα της «ευελιξίας στην εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών». Ο προσδιορισμός αυτών των βασικών εννοιών οδήγησε στην ανάπτυξη του εξής ορισμού:
Εφοδιαστική Αλυσίδα Υπηρεσιών είναι ένα δίκτυο αλληλοσυνδεδεμένων οργανισμών που χρησιμοποιεί πόρους και μετασχηματίζει τις δεξιότητες και τη γνώση τους σε προσφορά υπηρεσίας που βελτιώνει την παράδοση μια ευέλικτης εξατομικευμένης λύσης.


2. Μεθοδολογία έρευνας


Το ερευνητικό ερώτημα γι’αυτή τη μελέτη είναι «Πώς να ενοποιήσουμε το δίκτυο υπηρεσιών πολλαπλών οργανισμών;» Η προσέγγιση εμπεριέχει την επέκταση των εννοιών εφοδιαστικής αλυσίδας της παραγωγής σε ένα τομέα δικτύου εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών (βλέπε Εικόνα 1).

Εικόνα 1: Μεθοδολογία έρευνας


Συζητούνται οι προεκτάσεις για θεωρητική ανάπτυξη, και συγκεκριμένα η ανάπτυξη μεθοδολογιών για την αξιολόγηση της ενσωμάτωσης της Εφοδιαστικής Αλυσίδας Υπηρεσιών σε δίκτυα υπηρεσιών πολλαπλών οργανισμών. Μια σειρά από παράγοντες ενσωμάτωσης σε δίκτυα πολλαπλών οργανισμών/εφοδιαστικές αλυσίδες υπηρεσιών, καθώς και μια μεθοδολογία για την αξιολόγηση διαδικασιών ενοποίησης σε μέλη ή κόμβους του δικτύου, θα οδηγήσει αυτή την έρευνα σε συμπεράσματα και θα προσφέρει ιδέες για μια νέα προσέγγιση στο σχεδιασμό δικτύου υπηρεσιών.


3. Εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της ενοποίησης δικτύου


Χρησιμοποιήθηκαν μια σειρά από προϋποθέσεις ενοποίησης, καθώς και ο προσδιορισμός μιας ιεραρχίας διαδικασίας και απόδοσης, προκειμένου να αξιολογήσουμε και να κατηγοριοποιήσουμε τις ενσωματωμένες δυνατότητες διαδικασιών του δικτύου.


3.1. Προϋποθέσεις ενοποίησης


Οι προτεινόμενες προϋποθέσεις ενοποίησης δικτύου, που προέκυψαν από βιβλιογραφική έρευνα και δοκιμάστηκαν σε ένα λειτουργικό περιβάλλον, παρουσιάζονται στον πίνακα 1. Τα επιχειρήματα για την επιλογή και τις επιπτώσεις της κάθε προϋπόθεσης, καθώς και σχετικές απόψεις από μια ενοποιητική προοπτική, έχουν συζητηθεί σε παλαιότερη έρευνα (Srai & Iakovaki 2008).

Πίνακας 1: Προϋποθέσεις ενοποίησης δικτύου (Iakovaki & Srai 2009)


3.2. Ιεραρχία διαδικασίας και απόδοσης


Η προτεινόμενη ιεραρχία διαδικασίας και απόδοσης (βλέπε εικόνα 2) θεωρείται κρίσιμη για την δημιουργία διασυνδέσεων μεταξύ διακριτών στρατηγικών και λειτουργικών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένων πολύπλοκων διαδικασιών υποστήριξης. Τα τέσσερα στάδια, όπως παρουσιάζονται στην εικόνα 2, διευκολύνουν την απλοποίηση των διαδικασιών σε κάθε σημείο του οργανισμού και μπορούν να αντιμετωπίζονται ως μια χρήσιμη μέθοδος για την ιεράρχηση διαδικασιών για τη στρατηγική και λειτουργική μονάδα (Srai & Iakovaki 2008).

Εικόνα 2: Ιεραρχία διαδικασίας και απόδοσης (Srai & Gregory 2008)


4. Μελέτη περίπτωσης


Η μελέτη περίπτωσης πραγματοποιήθηκε σε μία πολυκομβική εφοδιαστική αλυσίδα αμυντικής Αεροδιαστημικής στη Μεγάλη Βρετανία, και συγκεκριμένα σε ένα συμβόλαιο εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών (βλέπε εικόνα 3). Η περίπτωση αφορά έναν πάροχο βασικής υπηρεσίας μέσα σε μια σύνθετη εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών που πραγματεύεται εξοπλισμό και υπηρεσίες στον τομέα της Άμυνας. Οι σύνθετοι διακανονισμοί μεταξύ των πολλών εταίρων βασίζονται σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια υπηρεσιών μεταξύ του πελάτη και αρκετών παρόχων υπηρεσιών. Οι τελευταίοι εξαρτώνται από ένα σύνθετο δίκτυο προμηθευτών που αποτελείται από πολλούς οργανισμούς και υποστήριξη υποδομής από τον τελικό πελάτη.

Εικόνα 3: Πολυκομβική εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών για την αμυντική αεροδιαστημική


Οι κύριοι κόμβοι που μελετήθηκαν περιλαμβάνουν τον κύριο πελάτη στη βάση, τον κύριο προμηθευτή στη βάση και τον βασικό ενοποιητή προμηθευτών.


5. Αποτελέσματα μελέτης περίπτωσης


Τα αρχικά αποτελέσματα έδειξαν μία ευθυγράμμιση επιχειρηματικών στόχων κατά μήκος των κόμβων. Πάντως, υπάρχουν κάποιες αντιφατικές στρατηγικές και λειτουργικές προτεραιότητες, που εντοπίζονται κυρίως στην πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος (διαφορετικοί ρόλοι και επιχειρηματικές προτεραιότητες) παρά σε αντικρουόμενα εμπορικά συμφέροντα.


Θεωρούνται αποδεκτές χωριστές ιεραρχίες δυνατοτήτων, που ανταποκρίνονται σε διαφορετικές και συγκεκριμένες επιχειρηματικές ανάγκες πελατών και προμηθευτών. Εξασφαλίζοντας ότι αυτές μοιράζονται μεταξύ μελών του δικτύου, που χρησιμοποιούν μία ενιαία κοινή ιεραρχία με ένα «κοινό σύνολο στόχων» και κοινούς όρους που είναι οικείοι σε όλα τα μέλη, είναι πάντως ουσιώδες για να επιτευχθεί ευθυγράμμιση του δικτύου.


Η εικόνα 4 εικονογραφεί την ενοποιητική μεθοδολογία σε όλους τους κόμβους που εξετάστηκαν. Οι πέντε παράγοντες ενοποίησης (βλέπε πίνακα 1) έχουν εφαρμοστεί σαν συμπλέγματα στην ιεραρχία διαδικασίας και απόδοσης και οι σχετικές δυνατότητες διαδικασιών έχουν χαρτογραφηθεί κατ’αντιστοιχία. Υλικό από τη μελέτη περίπτωσης, ομαδικές συνεδρίες, μοντέλα εξωτερικών διαδικασιών, μετρήσεις απόδοσης και άλλα μοντέλα διαδικασιών εφοδιαστικής αλυσίδας χρησιμοποιήθηκαν για να ελέγξουν την ισχύ των αρχικών αποτελεσμάτων.

Εικόνα 4: Ενοποίηση μεθοδολογίας σε δίκτυο πολλαπλών οργανισμών αμυντικής αεροδιαστημικής


6. Ευρήματα


Η μεθοδολογία που περιγράφηκε διερεύνησε διαδικασίες για την επίτευξη ενός κοινού πολυκομβικού συνόλου διαδικασιών-δυνατοτήτων εφοδιαστικής αλυσίδας, το οποίο συγκροτήθηκε εντός μιας ιεραρχίας επιχειρηματικών στόχων, στρατηγικών και λειτουργικών δυνατοτήτων και δραστηριοτήτων.


Η προσέγγιση που ακολουθήσαμε έλαβε υπ’όψη της «κοινά στοιχεία» και «στοιχεία απόκλισης απόψεων» εντός των κόμβων της μελέτης περίπτωσης και υπέδειξε την ανάπτυξη μιας πυραμίδας κοινών ομαδικών στόχων που θα αντιμετωπίσει τις προτεραιότητες του δικτύου και τις συμβατικές υποχρεώσεις. Αυτό επιτεύχθηκε εστιάζοντας στις διαδικασίες που εντοπίστηκαν ως σημαντικές για την ενοποίηση του δικτύου και επισήμανε κοινές απόψεις για διαδικασίες που είναι διαφορετικές ή βρίσκονται σε διαφορετικά ιεραρχικά στάδια.


Επιπλέον βιβλιογραφική έρυενα για την ενοποίηση δικτύων και τις εφοδιαστικές αλυσίδες υπηρεσιών εντόπισε διαστάσεις και συγκεκριμένες δυνατότητες διαδικασιών, που μέχρι τότε δεν αντιμετωπίζονταν ως σημαντικές για την ενοποίηση. Στη συνέχεια έγινε σύγκριση αυτών με άλλα μοντέλα διαδικασιών εφοδιαστικής αλυσίδας και μία επιλογή από αυτά αξιολογήθηκε ως σημαντική.
Η φύση και τα χαρακτηριστικά των δυνατοτήτων διαδικασιών που προστέθηκαν παρουσιάζονται στην εικόνα 5, απομακρυσμένα από τα τέσσερα ιεραρχικά στάδια της ιεραρχίας διαδικασίας και απόδοσης ή επαναδιατεταγμένα σε αυτά.

Εικόνα 5: Αναδιατάσσοντας τις δυνατότητες διαδικασιών


7. Συμπεράσματα


Αυτή η έρευνα συνεισφέρει μια αρχική γνώση στον τομέα ενοποίησης εφοδιαστικής αλυσίδας υπηρεσιών σε δίκτυα πολλαπλών οργανισμών, υποδεικνύοντας μια μεθοδολογία για την αξιολόγηση των κρίσιμων διαδικασιών ενοποίησης σε ένα φάσμα πολλών μελών του δικτύου. Εντοπίζει τις διαδικασίες που υποστηρίζουν την ενοποίηση δικτύου σε μια σύνθετη, πολυκομβική εφοδιαστική αλυσίδα υπηρεσιών. Η προσέγγιση που ακολουθήσαμε επιτρέπει τον εντοπισμό και την απλοποίηση διαδικασιών και μετρήσεων που υποστηρίζουν την ενοποίηση του δικτύου σε κάθε κόμβο και σε ένα επίπεδο δικτύου πολλών οργανισμών, μέσω μιας κοινής προοπτικής. Η μεθοδολογία επιτρέπει να εντοπιστούν οι ενοποιητικές διαδικασίες και να καταγραφούν μέσα σε μια ιεραρχία. Ο προσδιορισμός της ιεραρχίας διαδικασίας και απόδοσης έχει οριστεί έτσι ώστε να υποστηρίζει την ενοποίηση των επιχειρηματικών και λειτουργικών οδηγών αλλά και δραστηριοτήτων. Μια επιλογή από θεμελιώδεις προϋποθέσεις ενοποίησης, όπως προκύπτουν από τη βιβλιογραφία και την πράξη (Κοινοί Στόχοι, Μοιρασμένοι Κίνδυνοι και Ανταμοιβές, Συγχρονισμός Δικτύου, Συνεργατικοί Πόροι, Μοιρασμένη Γνώση), εφαρμόστηκε ως φίλτρο ενοποίησης για τις υποδεικνυόμενες διαδικασίες. Τα αρχικά αποτελέσματα φανερώνουν ότι η χρήση μιας κοινής ιεραρχίας μέσα σε «ένα σύνολο κοινών στόχων» και μια κοινή ορολογία μεταξύ των διαφόρων μελών του δικτύου μπορούν να υποστηρίξουν την ευθυγράμμιση του δικτύου. Ο εντοπισμός ενός κοινού συνόλου κρίσιμων διαδικασιών που επιτρέπουν την ενοποίηση του δικτύου, συμεπριλαμβανομένης της στρατηγικής και λειτουργικής τους επικαιρότητας, προσφέρουν στη συνέχεια ιδέες για το σχεδιασμό δικτύου υπηρεσιών.


Βιβλιογραφία

Anderson J., Hakansson H., Johanson J., (1994) ‘’Dyadic Business Relationships within a Business Network Context’’, Journal of Marketing, τ. 58, νο. 4.

Asif M., Bruijn E., Fisscher O., Searcy C., (2008), ‘’Process Embedded Design of Integrated Management Systems’’, POMS 19ο ετήσιο συνέδριο, La Jolla, California.

Avery S., ‘’Social Capital Impact on Service Supply Chains’’, (2008), POMS 19ο ετήσιο συνέδριο.

Baltacioglu T., Ada E., Kaplan M., Yurt O., Kaplan C., (2007), ‘’A New Framework for Service Supply Chains’’, Services Industry Journal, τ. 27, νο. 2.

Barratt M., (2004), ‘’Understanding the Meaning of Collaboration in the Supply Chain’’, Supply Chain Management: an International Journal, τ. 9, νο. 1.

Barros A., Povoa A., Castro A., (2008), ‘’Decision Support Framework for Supply Chain Collaboration’’, POMS 19ο ετήσιο συνέδριο, La Jolla California.

Bowersox D., Closs D., Stank T., (2003), ‘How to Master Cross-Enterprise Collaboration’’, Supply Chain Management Review, Ιούλιος/Αύγουστος.

Cao N., Zhang Z., Man To K., Po Ng K., (2008), ‘’How are Supply Chains Coordinated?’’, Journal of Fashion Marketing and Management, τ. 12, νο. 3.

Cohen M., Cull C., Lee H., Willen D. (2000), ‘’Saturn’s Supply-Chain Innovation: High Value in After Sales Service’’, Sloan Management Review, Καλοκαίρι.

Cohen M., Agrawal N., Agrawal V., (2006), ‘’Achieving Breakthrough Service Delivery through Dynamic Asset Deployment Strategies’’, Interfaces, τ.36, νο. 3.

Croxton K., Garcia – Dastugue S., Lambert D., Rogers D., ‘’The Supply Chain Management Processes’’, (2001), τ. 12, The International Journal of Logistics Management.

Eisenhardt, K.M., (1989), “Building Theories from Case Study Research”. Academy of Management Review, τ. 14, νο. 4.

Ellinger A., (2000), ‘’Improving Marketing/Logistics Cross-Functional Collaboration in the Supply Chain’’, Industrial Marketing Management, τ. 29.

Ellinger A., Daugherty P., Keller P., (2000), ‘’The Relationship between Marketing / Logistics Interdepartmental Integration and performance in U.S. Manufacturing Firms: an Empirical Study, Journal of Business Logistics, τ. 21, νο. 1.

Ellram L., Tate W., Billington C., (2004), ‘’Understanding and Managing the Services Supply Chain’’, Journal of Supply Chain Management, τ. 40, τεύχος 4.

Ephraim N., Singh S., Ettore P., (2007), ‘’Integrating the Supply Network: Aligning Capabilities of Strategic Business Units, Product Supply-Units and Receiving Units’’, 14ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma, Supply Chain Management.

Frohlich, M., Westbrook, R. (2001) “Arcs of Integration: An International Study of Supply Chain Strategies”, Journal of Operations Management, τ. 19, νο. 2.

Gimenez C., Costaz G., Valdes S., (2008), ‘’Making Collaborative Supply Chain Relationships Happen’’, 15ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma.

Gosling T., Colborn G., (2004), ‘’Chain of Command’’, Service Management, Νοέμβριος/Δεκέμβριος.

Hafeez K., Zhang Y. & Malak N., 2001, ‘Determining Key Capabilities of a Firm using Analytic Hierarchy Process’, Int. J. Production Economics, τ. 76.

Hofman D., (2004), ‘’The Hierarchy of Supply Chain Metrics: Diagnosing Your Supply Chain Health’’, AMR Research Report.

Holweg M., Disney S., Holmstrom J., Smaros J., (2005), ‘’Supply Chain Collaboration’’, European Management Journal, τ. 23, νο. 2.

Iakovaki A., Srai J., (2008), Exploring Service Supply Chain Network Enabled Capabilities that Support ‘‘E2E’’ Integration – Findings from a Multi-nodal Complex Supply Chain’’, Συνέδριο Realising Network Capability (RNE), Leeds.

Iakovaki A., Srai J., (2009), ‘’Service supply chain integration in multi-organisation networks – Aligning process capabilities and associated performance metrics’’, 16ο ετήσιο συνέδριο Multi-Organizational Partnerships, Alliances and Networks (MOPAN), Ιούλιος 2009.

Iakovaki A., Srai J., Harrington T., (2009), “Service Supply Chain Integration in Multi-Organisation Networks: Applying integration enablers and aligning process capabilities”, 14ο ετήσιο συμπόσιο Cambridge Manufacturing.

Johnsen T., Wynstra F., Zheng J., Harland C., Lamming R., (2000), ‘’Networking activities in supply networks’’, Journal of Strategic Marketing, τ. 8, 161-181.

Jost G., Dawson M., Shaw D., (2005), ‘’Private Sector Consortia Working for a Public Sector Client: Factors that Build Successful Relationships: Lessons from the UK’’, European Management Journal, τ. 23, νο. 3.

Kahn K., Maltz E., Mentzer J., (2006), ‘’Demand Collaboration: Effects on Knowledge Creation, Relationships and Supply Chain Performance’’, Journal of Business Logistics, τ. 27, νο. 2.

La Forme A., Genoulaz V., Campagne J. (2007), ‘’A framework to analyse collaborative performance’’, Computers in Industry, τ. 58, τεύχος 7.

Lamming R., Johnsen T., Zheng J., Harland C., (2000), ‘’An Initial Classification of Supply Networks’’, International Journal of Operations & Production Management, τ. 20, νο. 6.

Lee H., (2004), ‘’The Triple – A Supply Chain’’, Harvard Business Review, Οκτώβριος

Lee H., Billington C., (1992), ‘’Managing Supply Chain Inventory: Pitfalls and Opportunities’’, Sloan Management Review, Άνοιξη.

Lee H., Whang S., (2001), ‘’E-Business and Supply Chain Integration’’, Stanford Global Supply Chain Management Forum, Νοέμβριος.

MacCormack A., Forbath T., Brooks P., Kalaher P., (2007), ‘’Innovation through Global Collaboration: A New Source of Competitive Advantage’’, άρθο με τα αποτελέσματα αυτής τη έρευνας, Harvard Business School.

McCarthy T., Golicic S., ‘’A proposal for Case Study Methodology in Supply Chain Integration Research’’ στο Kotzab H., Seuring S., Muller M., Reiner G., (2005), Research Methodologies in Supply Chain Management, Physica-Verlag.

Mounkes P., (2004), ‘’Supply Chain Collaboration’’, Circuit Assembly, Ιούλιος.

Niranjan T., (2007), ‘‘Equivalence of ‘Goods’ and ‘Services’ Supply Chain Concepts’’, 14ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma, Service Operations Management.

Poole K. (2003), ‘’Seizing the Potential of the Service Supply Chain’’, Supply Chain Management Review, Ιούλιος.

Rangone A., (1996), ‘’An Analytic Hierarchy Process Framework for Comparing the Overall Performance of Manufacturing Departments’’, International Journal of Operations and Production Management, τ. 16.

Rosenzweig E., Roth A., Dean J., (2003) ‘’The Influence of an Integration Strategy on Competitive Capabilities and Business Performance: An Exploratory Study of Consumer Products Manufacturers’’, Journal of Operations Management, τ. 21.

Saccani N., Gaiardelli P., Songini L., (2007) ‘’A Supply Chain Oriented Performance Measurement System for the After Sales Process and Network’’, 14ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma, Supply Chain Management.

Sadler I, (2007), Logistics and Supply Chain Integration, Sage Publications.

Sakun B., Himangshun P., ‘’Measuring Supply Chain Integration – Using the Q-sort Technique’’ στο Kotzab H., Seuring S., Muller M., Reiner G., (2005), ‘Research Methodologies in Supply Chain Management’, Physica-Verlag.

Sampson S., (2000), ‘’Customer-Supplier Duality and Bidirectional Supply Chains in Service Organisations’’, International Journal of Service Industry Management, τ.11, νο. 4.

Sengupta H., Heiser R., Cook S., (2006), ‘’Manufacturing and Service Supply Chain Performance: A Comparative Analysis’’, Journal of Supply Chain Management, τ. 42, τεύχος 4.

Simatupang T., Wright A., Sridharan R., (2002), ‘’The Knowledge of Coordination for Supply Chain Integration, Business Process Management Journal, τ. 8, νο. 3.

Soosay C., Hyland P., Ferrer M., (2008), ‘’Supply Chain Collaboration: Capabilities for Continuous Innovation’’, Supply Chain Management: an International Journal, τ. 13, νο. 2.

Spekman R., Kamauff J., Myhr N., (1998), ‘’An Empirical Investigation into Supply Chain Management: A Perspective on Partnerships’’, Supply Chain Management, τ. 3, νο. 2.

Spring M., (2008), ‘’Towards a Theory of Service Supply Chain’’, 15ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma.

Srai J., (2007), ‘’Developing a More Integrated Supply Network through Process and Capability Alignment – An Initial Review of an Output-based Service Supply Contract’’, Loughborough conference 2007.

Srai J., Gregory M., (2008), ‘’Supply Network Integration in Complex Product Services’’, Brunel 6ο διεθνές συνέδριο Manufacturing Research (ICMR08).

Stank T., Keller S., Closs D., (2001- 2002), ‘’Performance Benefits of Supply Chain Integration’’, Transportation Journal, Φθινόπωρο/Άνοιξη.

Van Donk D., Van der Vaart T., Gimenez C., (2008), ‘’Business Conditions, Integration and Performance in Supply Chains’’, 14ο ετήσιο διεθνές συνέδριο Euroma, Supply Chain Management.

Van Donk D. & Van der Vaart T., ‘A Critical Discussion on the Theoretical and Methodological Advancements in Supply Chain Integration Research’’, στο Kotzab H., Seuring S., Muller M., Reiner G., (2005), Research Methodologies in Supply Chain Management, Physica-Verlag.

Vieira J., Yoshizaki H., Ho L.,(2009), ‘’Collaboration intensity in the Brazilian supermarket retail chain’’, Supply Chain Management: An International Journal, τ. 14, νο. 1.

Waart D. and Kemper S. (2004), ‘’5 Steps to Service Supply Chain Excellence’’, Supply Chain Management Review, Ιανουάριος / Φεβρουάριος.

Wadhwa S., Kanda A., Bhoon K.S., Bibhushan, (2006), ‘’Impact of Supply Chain Collaboration on Customer Service Level and Working Capital’’, Global Journal of Flexible Systems Management, τ. 7, νο. 1&2.

Xu K., Dong Y., (2004) ‘’Information Gaming in Demand Collaboration and Supply Chain Performance’’, Journal of Business Logistics, τ. 25, νο. 1.

Yin, R. K., (1984), Case study research: Design and methods, Sage Publications.

Zhang Q., Vonderembse M., Lim J., (2002), ‘’Manufacturing Flexibility: Defining and Analysing Relationships among Competence, Capability and Customer Satisfaction’’, Journal of Operations Management, 327, σσ. 1-19.

Αφιέρωμα: σχεδιασμός υπηρεσιών
Ετικέτες: Jagjit Singh Srai , Αντιγόνη Ιακωβάκη , καινοτομία , ντιζάιν

σχολίασε