→ Αφιερώματα

όλα τα αφιερώματα

Διάλογοι ←

όλοι οι διάλογοι

→ Δράσεις

όλες οι δράσεις

Re-public στο

Victor Ponta – Ένα πραγματικό κράτος πρόνοιας είναι ακόμη εφικτό στην Ευρώπη

Ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ρουμανία, Victor Ponta, περιγράφει τις πιθανές πολιτικές κατευθύνσεις που μπορούν να ακολουθήσουν τα Ευρωπαϊκά περιφερειακά κράτη για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση. Σχετικά με την οικονομική θέση της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τονίζει ότι το “ευρώ είναι μια κοινή οικονομική ζώνη κι αν κάποιος έχει προβλήματα πρέπει να βοηθηθεί να τα ξεπεράσει, γιατί κάποια άλλη στιγμή κάποιος άλλος θα έχει ανάγκη αυτή τη βοήθεια. Η ύπαρξη μιας κοινής αντίληψης θα μας ωθήσει να μπούμε γρηγορότερα στην ευρωζώνη. Είναι πραγματικά μια καλή ερώτηση αλλά ταυτόχρονα είναι μια καλή περίοδος για μας για να κατανοήσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της δυνατότητας και όχι απλώς να ευχόμαστε να μπούμε στην ευρωζώνη χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες.”

---


Παύλος Χατζόπουλος: Κύριε Ponta, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιο είναι το πολιτικό σας πρόγραμμα για την αναδιοργάνωση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ρουμανίας, τα επόμενα δυο χρόνια.


Victor Ponta: Πρώτα απ’ όλα οφείλω να πω ότι έγινα ο ηγέτης του μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος στη Ρουμανία, το οποίο όμως όπως πολλά άλλα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη (με ελάχιστες σημαντικές εξαιρέσεις, όπως στην Ελλάδα ή την Ισπανία) βρίσκεται τώρα στην αντιπολίτευση. Ο κόσμος με ψήφισε, πρώτα απ’ όλα, ως επένδυση για το μέλλον. Είμαι ένας νέος άνθρωπος γεμάτος ιδέες και μπορώ ακόμη να μαθαίνω από τις εμπειρίες των άλλων αλλά και από τις δικές μας. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά είμαι αποφασισμένος πρώτα να αναδιοργανώσω το Κόμμα και μετά να εκσυγχρονίσω τη χώρα.


Η χώρα μας, όπως όλες οι άλλες, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση, αλλά ο τρόπος που η κυβέρνησή μας χειρίζεται αυτή την κρίση είναι κάπως ιδιαίτερος με την αρνητική έννοια. Φυσικά, παρακολουθούμε την κατάσταση στην Ελλάδα που έχει ίσως τη μεγαλύτερη παρουσία στα μέσα ενημέρωσης. Στη Ρουμανία όμως η κυβέρνησή μας πήρε πολύ πιο σκληρά μέτρα. Για παράδειγμα, ίσως είναι καλό να μάθει ο ελληνικός πληθυσμός ότι ο κόσμος στη Ρουμανία βρίσκεται κάτω από ακόμη μεγαλύτερη πίεση. Οι περικοπές στις αποδοχές έφτασαν στο 25%, στις συντάξεις στο 15%, ο ΦΠΑ ανήλθε στο 24% (που είναι ο υψηλότερος στην Ευρώπη). Επομένως, η οικονομική κατάσταση στη Ρουμανία μοιάζει να είναι ακόμη χειρότερη από της Ελλάδας.


Κατά τη γνώμη μου, όμως, και κατά τη γνώμη του κόμματός μου, αυτό που είναι πραγματικά αρνητικό στη Ρουμανία είναι ότι δεν έχουμε στρατηγική για το μέλλον, δεν έχουμε στρατηγική για το πώς θα βγούμε από την κρίση, για το πώς θα οικοδομήσουμε τη νέα οικονομία και τη νέα κοινωνία. Γι’ αυτό κι έχω εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι η Ελλάδα και ο Έλληνας πρωθυπουργός σκέφτονται για όλα αυτά, ακούνε σημαντικούς οικονομολόγους από το εξωτερικό, αναζητούν λύσεις. Την ίδια ώρα στη χώρα μας, τουλάχιστον ο πρωθυπουργός δεν προσπαθεί να βρει μια λύση: θέλει μόνο να κάνει περικοπές, να κάνει περικοπές στα πάντα χωρίς να μας λέει ποιο είναι το μέλλον, και όπως συμβαίνει πάντοτε οι περικοπές και τα πιο σκληρά μέτρα δεν είναι για εκείνους που βρίσκονται σε καλύτερη θέση, δεν στοχεύουν τις μεγάλες τράπεζες ή επιχειρήσεις, αλλά αγγίζουν άμεσα τους πιο φτωχούς και αδύναμους. Έτσι η κοινωνική κατάσταση γίνεται χειρότερη κι από την οικονομική, και στο Συμπόσιο της Σύμης, ακούγοντας για την ελληνική εμπειρία και τους άλλους οικονομικούς συμβούλους, συνειδητοποίησα ότι η κυβέρνησή μας στη Ρουμανία ακολουθεί ακριβώς εκείνα τα βήματα που οι ειδικοί δεν συστήνουν.


Δεν είμαστε στην ευρωζώνη για να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την νομισματική πολιτική πολύ καλύτερα απ’ ό, τι τώρα. Η ρουμανική κυβέρνηση έχει διατηρήσει σταθερό το νόμισμα, όπως συνέβη στην Αργεντινή ή την Τουρκία όταν βυθίστηκαν στην κρίση. Μειώνουμε απλώς την γενική οικονομική παραγωγή και την κατανάλωση κι αυτό θα μπλοκάρει ακόμη περισσότερο την οικονομία. Ωθούμε αυτή τη στιγμή όλες τις κοινωνικές ομάδες σε εσωτερικές διαμάχες, τους δημόσιους υπάλληλους έναντι των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, πράγμα που αυξάνει σημαντικά τις κοινωνικές εντάσεις. Προσπαθώ λοιπόν να μάθω και να καταλήξω σε λύσεις, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία πολλών άλλων χωρών. Οι παλιές ιδέες, σύμφωνα με τις οποίες το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μειώσουμε τις δαπάνες και να αυξήσουμε την ανεργία- ο πρωθυπουργός μας είπε ότι πρέπει να απολύσουμε το ένα πέμπτο των δημοσίων υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένων των δασκάλων και των γιατρών- δεν είναι πλέον βιώσιμες. Είναι λύσεις της δεκαετίας του ογδόντα ή του ενενήντα, δεν είναι λύσεις του μέλλοντος.


Π.Χ.: Μπορείτε να επεκταθείτε λίγο περισσότερο σε αυτό που εσείς και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ρουμανίας προτείνετε ως εναλλακτική λύση στην πολιτική που περιγράψατε; Δεν θέλω να πω μ’ αυτό ότι έχετε έτοιμες λύσεις, κανείς δεν έχει.


Victor Ponta: Εμείς τουλάχιστον λέμε ότι πρέπει να εξετάσουμε τις πιθανές λύσεις. Το να συνεχίσουμε να κλαιγόμαστε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ότι είμαστε σε μια πολύ κακή κατάσταση, δεν πρόκειται να μας βοηθήσει να βγούμε απ’ την κρίση. Η πρώτη μας πρόταση- που έχει γίνει αντικείμενο μεγάλης συζήτησης στη Ρουμανία- αφορά τα υπάρχοντα ποσοστά των φόρων. Έχουμε σήμερα έναν σταθερό ενιαίο φόρο 16%, τον οποίο εισήγαγε η δεξιά κυβέρνηση πριν από πέντε χρόνια και θεωρήθηκε η μεγαλύτερη επιτυχία της δεξιάς πολιτικής της. Σε αυτά τα πέντε χρόνια δεν έφερε περισσότερα χρήματα στον προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα πόλωσε ακόμη περισσότερο την κοινωνία μας. Ένα πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού γινεται πλουσιότερο λόγω αυτού του 16%- είναι οπωσδήποτε πολύ επωφελές για τους ανθρώπους με τα υψηλότερα εισοδήματα. Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν έχει χρήματα σήμερα για να καλύψει τις βασικές ανάγκες. Τα περισσότερα δημόσια σχολεία αντιμετωπίζουν τώρα οικονομικά προβλήματα, ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία στα οποία έχουν πρόσβαση μόνο οι άνθρωποι και οι γονείς που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν γι’ αυτά. Το σύστημα υγείας είναι σχεδόν μια πλήρης καταστροφή, γιατί με το 16% δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί. Το κοινωνικό σύστημα, και πρώτα από όλα οι συντάξεις, βρίσκονται μονίμως σε αρνητικό ισοζύγιο.


Το μεγαλύτερο θέμα συζήτησης αυτή τη στιγμή, ανάμεσα σε εμάς την Αριστερά και τη δεξιά κυβέρνηση έχει να κάνει με την επιβολή ενός διαφορετικού, προοδευτικού συστήματος φορολόγησης στη Ρουμανία, όπως συνέβαινε πριν από το 2005. Το παλιό σύστημα φορολόγησης δεν έφερνε αναγκαστικά περισσότερα χρήματα στον προϋπολογισμό, αλλά τουλάχιστον εξασφάλιζε μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνική ισορροπία. Τώρα, το να φορολογείται με το ίδιο 16% κάποιος που κερδίζει 10.000 ευρώ και κάποιος που κερδίζει 100 ευρώ, δεν είναι δίκαιο, όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά επειδή στην πραγματική ζωή δεν αποτελεί την καλύτερη λύση για να κρατούνται οι ισορροπίες στην κοινωνία.


Η δεύτερη πρότασή μας αφορά την απόρριψη του προγράμματος της σημερινής κυβέρνησης για απολύσεις μεγάλου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων, προκειμένου να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα σε αυτόν τον τομέα. Απορρίπτουμε αυτό το πρόγραμμα: έχουμε μια συμφωνία με το ΔΝΤ και προτιμάμε να χρησιμοποιήσουμε τους όρους της συμφωνίας και να μαζέψουμε χρήματα από τις ιδιωτικές τράπεζες για την προώθηση επενδύσεων και τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Εάν απλώς απολύεις ανθρώπους και δεν τους δίνεις θέσεις εργασίας, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να αυξάνει το ποσοστό της ανεργίας- πράγμα που πάλι επιβαρύνει το κράτος. Είναι σα να εξοικονομείς χρήματα στη μια τσέπη και να τα ξοδεύεις απ’ την άλλη.


Η τρίτη πρότασή μας αφορά τα κυβερνητικά προγράμματα για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας. Πιστεύουμε ότι μακροπρόθεσμα αυτό θα επιδράσει αρνητικά στην κοινωνία μας, γιατί εάν δεν υποστηρίξουμε την εκπαίδευση και την υγεία όλων των πολιτών, και ιδιαίτερα των μη προνομιούχων, δεν θα μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια σκηνή. Η τέταρτη πρότασή μας, και τελειώνω μ’ αυτό, είναι να αξιοποιήσουμε το πλεονέκτημα ότι δεν ανήκουμε στην ευρωζώνη και να αφήσουμε το νόμισμα λίγο πιο ελεύθερο, αντί να κρατάμε τη συναλλαγματική ισοτιμία σταθερή. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε αυτή την πολιτική για να εξισορροπήσουμε τον προϋπολογισμό λίγο περισσότερο, αντί να επιμένουμε σε μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών και της απασχόλησης.


Π.Χ.: Σχετικά με όσα είπατε για τις κοινωνικές υπηρεσίες, το κράτος πρόνοιας και τι κάνει η Δεξιά: Η κρίση δημιουργεί κάποιες προκλήσεις για τη χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας σε χώρες όπου αυτό ήταν ισχυρό και ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις για οικοδόμηση νέων κοινωνικών υπηρεσιών. Σε περιπτώσεις όπου το κράτος πρόνοιας ήταν πολύ αδύναμο, όπως υποθέτω ότι συνέβαινε στη Ρουμανία, πώς βλέπετε αυτή την πρόκληση τώρα;


Victor Ponta: Συμφωνώ απολύτως ότι είναι κάτι παραπάνω από μια κρίση ή μια πολιτική συζήτηση. Στην πραγματικότητα, το ερώτημα είναι κατά πόσο το κράτος πρόνοιας είναι ακόμη εφικτό στην Ευρώπη ή εάν ξαναγυρίσουμε σε κοινωνίες άκρως ατομικιστικές, όπως στη Δυτική Ευρώπη πριν από τη δεκαετία του πενήντα. Το κράτος πρόνοιας δεν υπήρχε από καταβολής κόσμου. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και η μεγαλύτερη μάχη ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά σήμερα. Καθώς πιστεύω ακράδαντα στο κράτος πρόνοιας ως ιδέα και ως λύση, εάν δεν λειτουργεί υπάρχουν δυο λύσεις, εννοώ ότι υπάρχουν δυο πράγματα να χειριστεί κανείς, γιατί δεν είμαι βέβαιος ότι έχουμε όλες τις λύσεις. Πρώτα απ’ όλα, είχα την ευκαιρία να ακούσω τον Ευρωπαίο Επίτροπο Γιοακίμ Αλμούνια, που μας είπε ´Κοιτάξτε, δεν πρέπει απλώς να περικόψετε δαπάνες και υπηρεσίες, πρέπει να βρείτε νέες πηγές εισοδήματος, να είστε πιο δημιουργικοί και να καταλάβετε ότι η αύξηση της φορολογίας δεν θα είναι πλέον η λύση, γιατί όλο το κεφάλαιο, όλο το χρήμα θα πηγαίνει οπουδήποτε αλλού εκτός απ’ την Ευρώπηʺ. Πρέπει λοιπόν να βρούμε νέες λύσεις για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών και σε μια χώρα που δεν είναι πολύ ανεπτυγμένη, όπως η Ρουμανία, υπάρχει μεγάλο έδαφος για την ανάπτυξη υποδομών. Τα ευρωπαϊκά ταμεία είναι μια λύση προς αυτή την κατεύθυνση- κι εμείς δεν χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά τα ευρωπαϊκά κονδύλια: είμαστε ένα από τα ελάχιστα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δίνουμε περισσότερα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό από εκείνα που μας επιστρέφονται. Αυτό οφείλεται στη γραφειοκρατία μας και τη διαφθορά μας. Δεύτερον, είναι βέβαιο ότι υπάρχει δυσλειτουργία στην κρατική γραφειοκρατία. Έχω ακούσει τους φόβους εδώ στην Ελλάδα για τη διαδεδομένη διαφθορά και απάτη και φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση. Δεν μπορώ να πω ότι στην περίπτωσή μας 8% του ΑΕΠ – όπως στην Ελλάδα- χάνεται με αυτό τον τρόπο, μπορεί να είναι περισσότερο. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, πρέπει να βρούμε νέες πηγές εισοδήματος, δεύτερον πρέπει να αναμορφώσουμε τη δημόσια διοίκηση και να την κάνουμε πιο αποτελεσματική, πιο διαφανή, γιατί φυσικά έχουμε χρήματα, το πρόβλημα δεν είναι να έχουμε κάποια χρήματα, το πρόβλημα είναι πώς ξοδεύουμε αυτά τα χρήματα. Για παράδειγμα, σχεδόν 20% του ρουμανικού προϋπολογισμού δαπανάται σε υπηρεσίες και απόκτηση αγαθών που κανείς δεν βλέπει ή δεν καταλαβαίνει σε τι χρειάζονται. Υπάρχουν λοιπόν δυο λύσεις: ο τρόπος εφαρμογής τους είναι θέμα πολιτικής διαχείρισης και βεβαίως μοιάζουν πολύ καλές στα χαρτιά, στην πράξη μπορεί να μην είναι εύκολες, αλλά δεν βλέπω κάποια τρίτη λύση.


Π.Χ.: Η Ρουμανία έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περίοδο κρίσης. Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι η προσδοκία σας για το ρόλο της Ρουμανίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο μέτρο που αυτό μπορεί να έχει επίδραση σε νέες πολιτικές, σε σχέση για παράδειγμα με την οικονομική κρίση ή με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.


Victor Ponta: Θα είμαι πολύ ευθύς και ευλικρινής. Φυσικά, οι προσδοκίες της Ρουμανίας είναι υψηλές- λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της χώρας μας και τον πληθυσμό της και επίσης τη στρατηγική σημασία της ως σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ουκρανία και τη Ρωσία και τη Μαύρη Θάλασσα. Ωστόσο, δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να παίξουμε καλά τα χαρτιά μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, νιώθουμε σα να είμαστε ακόμη μέλος μιας δεύτερης κατηγορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν φταίνε μόνο οι Ευρωπαίοι γι’ αυτό, φταίνε οι πολιτικοί μας και δεν τους ασκώ κριτική επειδή είμαι στην αντιπολίτευση αλλά επειδή είναι εμφανές ότι δεν είχαν ιδέες, δεν είχαν την πρόθεση να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία. Έπειτα, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας απογοήτευσαν όταν είπαν περίπου – και ίσως αυτή είναι η γερμανική άποψη : ʺ Δεν είστε στο ευρώ, δεν μας νοιάζει για σας, πηγαίνετε στο ΔΝΤ και κάνετε ό, τι σας πουν, γιατί έχουμε τόσα προβλήματα με το ευρώ, έχουμε τόσα προβλήματα με τις χώρες της ευρωζώνης, δεν θέλουμε ν’ ακούμε για σας ή τη Βουλγαρία ή την Ουγγαρία και τους άλλουςʺ.


Στην πράξη, λοιπόν, νιώθουμε κάπως απογοητευμένοι από την ένταξή μας στην ΕΕ και υπάρχουν ζητήματα όπου η Ρουμανία θα έπρεπε να έχει συμμετάσχει περισσότερο στη λήψη αποφάσεων. Ένα παράδειγμα είναι η πολιτική των κοινών συνόρων: έχουμε τα μεγαλύτερα σύνορα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ξοδεύουμε πολλά χρήματα από τον προϋπολογισμό για την εποπτεία αυτών των συνόρων. Έχουμε πολλά προβλήματα με τους μετανάστες, είμαστε ίσως η μεγαλύτερη πύλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα ανατολικά. Δεύτερον, μετά την Πολωνία και φυσικά τη Γαλλία, έχουμε τεράστιες δυνατότητες στη γεωργία που μένουν ανεκμετάλλευτες- δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, ίσως είναι δικό μας το σφάλμα που δεν έχουμε καταφέρει να κατανοήσουμε πλήρως το αγροτικό σύστημα στην Ευρώπη. Το μισό περίπου της αγροτικής μας δυναμικής μας χάνεται κάθε χρόνο επειδή δεν ξέρουμε πώς να μπούμε στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό που είναι πραγματικά σκληρός σε ό, τι αφορά τα αγροτικά προϊόντα. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία που μπήκαν νωρίς στην Ευρωπαϊκή Ένωση βοηθήθηκαν πάρα πολύ από τα ευρωπαϊκά ταμεία για την ανάπτυξη των υποδομών τους. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία ήρθαν λίγο αργά: τα ευρωπαϊκά κονδύλια γίνονται όλο και λιγότερα, κι είναι όλο και πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. Από την άλλη πλευρά, οφείλω να αναγνωρίσω ότι η κοινή γνώμη διάκειται ακόμη πολύ ευνοϊκά σε σχέση με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι ήταν πάντα κι αυτό δεν άλλαξε, ανεξάρτητα από το τίμημα. Και φυσικά το μέλλον της χώρας, κατά την άποψή μου τουλάχιστον, είναι εκατό τοις εκατό ευρωπαϊκό.


Π.Χ.: Μολονότι πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα, θέλω να σας ρωτήσω για το ευρώ. Για παράδειγμα, αναφερθήκατε προηγουμένως στις πιθανές λύσεις σε σχέση με την κρίση, στο ενδεχόμενο να έχετε έναν μη σταθερό μηχανισμό ισοτιμίας συναλλάγματος για το νόμισμά σας. Από την άλλη πλευρά, το ευρώ δεν το επιτρέπει.


Victor Ponta: Το γνωρίζω αυτό!


Π.Χ.: Μετά την εμπειρία της κρίσης και τον τρόπο που την αντιμετώπισαν τα μέλη της ευρωζώνης, θα ήταν μια επιθυμητή στρατηγική για τη Ρουμανία να μπει στο ευρώ ή μήπως ένα άλλο είδος ευρώ θα αποτελούσε μια πιο επιθυμητή επιλογή;


Victor Ponta: Θα σας απαντήσω ευθέως. Δεν ξέρουμε ακόμη. Εάν μου είχατε κάνει την ίδια ερώτηση πριν από δυο χρόνια, θα σας έλεγα: ʺ Θα μπούμε στο ευρώ όταν θα είμαστε έτοιμοι, ίσως το 2012 ή το 2013ʺ. Τώρα είμαστε πολύ πιο σκεπτικοί. Δεν είμαστε έτοιμοι να μπούμε τώρα στην ευρωζώνη και ίσως οι όροι να είναι πιο σκληροί όταν θα είμαστε έτοιμοι. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούμε να βάλουμε ως στόχο για να μπούμε στο ευρώ το 2014-2015. Στο μεταξύ, όμως, ο κόσμος θα αλλάξει, είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Η πολιτική του ευρώ θα αλλάξει, η ευρωζώνη θα αλλάξει. Ελπίζω πραγματικά η ευρωζώνη να αντέξει αυτή τη δύσκολη περίοδο της κρίσης. Είμαι όμως βέβαιος ότι το έτος 2015 θα έχουμε διαφορετικές συνθήκες και διαφορετικές προσεγγίσεις για τα αν θα μπούμε ή όχι στην ευρωζώνη. Αυτή την περίοδο, λοιπόν, σε σχέση με τα ευρώ λέμε: ʺΒλέποντας και κάνονταςʺ. Το πώς θα εξελιχθεί η απόφαση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης να σώσει την Ελλάδα και να σώσει την Ισπανία και την Πορτογαλία θα μας επηρεάσει πολύ, γιατί αν όλα πηγαίνουν καλά μόνο για τη Γερμανία ή τη Γαλλία δεν θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για μας να μπούμε. Το ευρώ είναι μια κοινή οικονομική ζώνη κι αν κάποιος έχει προβλήματα πρέπει να βοηθηθεί να τα ξεπεράσει, γιατί κάποια άλλη στιγμή κάποιος άλλος θα έχει ανάγκη αυτή τη βοήθεια. Η ύπαρξη μιας κοινής αντίληψης θα μας ωθήσει να μπούμε γρηγορότερα στην ευρωζώνη. Είναι πραγματικά μια καλή ερώτηση αλλά ταυτόχρονα είναι μια καλή περίοδος για μας για να κατανοήσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της δυνατότητας και όχι απλώς να ευχόμαστε να μπούμε στην ευρωζώνη χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες.


Π.Χ.: Μια τελευταία ερώτηση για τους άμεσους στόχους σας. Αναφερθήκατε στα σχέδιά σας για αναδιοργάνωση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα γι’ αυτό;


Victor Ponta: Δεν είμαι ο νεότερος ηγέτης στην ιστορία του κόμματός μας αλλά είμαι ένας ηγέτης που εξελέγη από ένα πολύ δημοκρατικό συνέδριο, πράγμα που δεν ήταν ακριβώς στις παραδόσεις μας. Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε μένα και τον προηγούμενο ηγέτη κρίθηκε από μια μικρή διαφορά 80 ψήφων σε σύνολο 1.600, κι αυτό με έπεισε ότι ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα δημοκρατικό εσωτερικά. Φυσικά θα υποστηρίξω, κι αυτό δεν θέλω να το κρύψω, τη νέα γενιά. Με εξέλεξαν, επίσης, ως επένδυση για το μέλλον, για να υποστηρίξω τη γενιά μου, να βοηθήσω να έρθουν νέα πρόσωπα στη δημόσια σκηνή, νέοι ηγέτες στις τοπικές κομματικές οργανώσεις. Θα αποκτήσω πολύ περισσότερες διασυνδέσεις, αυτό προτείνω στον εαυτό μου και στο κοινό, στα ευρωπαϊκά κινήματα, δεν θα αρκεστώ στην εσωστρέφεια σε σχέση με τη δική μας χώρα και τις δικές μας εθνικές πολιτικές, γιατί αυτό δεν είναι πλέον δυνατό στο παγκοσμιοποιημέμο περιβάλλλον μας.


Το κόμμα μου ήταν στην κυβέρνηση από το 2000 έως το 2004 και όλοι, ακόμη και οι εχθροί μας, ακόμη και ο σημερινός πρωθυπουργός, αναγνώρισαν ότι έκανε την καλύτερη πολιτική διαχείριση και διακυβέρνηση της μετακομμουνιστικής περιόδου. Η προηγούμενη κυβέρνησή μας είχε ωστόσο πρόβλημα με τη διαφθορά. Δεν θα ντραπώ να το χειριστώ, όχι μόνο επειδή πριν μπώ στο κόμμα και στην πολιτική ήμουν δημόσιος κατήγορος, αλλά επειδή ενδιαφέρομαι πολύ γι’ αυτό το θέμα. Προωθώ τη νέα γενιά, αλλά προωθώ μια καθαρή νέα γενιά, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο. Φιλοδοξώ να αποδείξω ότι μπορούμε να είμαστε πάλι πολύ καλοί στη διακυβέρνηση, αλλά ότι θα μας αγγίξει λιγότερο αυτή η ασθένεια που μεταδίδεται τόσο πολύ στην Ευρώπη. Τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα. Όπως σας είπα προηγουμένως, θα είναι δύσκολο να τα εφαρμόσουμε στην πράξη, αλλά ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε.

Αφιέρωμα: συνεντεύξεις για την κρίση
Ετικέτες: Victor Ponta , ΕΕ , πρόνοια , σοσιαλδημοκρατία

0 σχόλια »

σχολίασε

όνομα *

email * (not published)

Website