Κάλεσμα – Έχει μέλλον η Ευρώπη χωρίς αυξημένη συμμετοχή των πολιτών της στα Ευρωπαϊκά δρώμενα; |
Απευθύνουμε ανοικτή πρόσκληση συμμετοχής για το επόμενο αφιέρωμα του Re-public με τίτλο «Έχει μέλλον η Ευρώπη χωρίς αυξημένη συμμετοχή των πολιτών της στα Ευρωπαϊκά δρώμενα;».Η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Η προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά τη διεύρυνση αποκτά ξανά εσωτερικά χαρακτηριστικά.
Όμως παραμένει μια διαδικασία των ελίτ, πολιτικών και οικονομικών με μικρή συμμετοχή της βάσης των πολιτών στα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Για να προχωρήσει ωστόσο η Ευρώπη πρέπει να καταστεί περισσότερο πολιτική, περισσότερο σχετική με τους προβληματισμούς του κόσμου και περισσότερο ικανή να παράσχει απαντήσεις στα μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα των καιρών. Μια από τις μεγάλες προκλήσεις έγκειται στην αυξανόμενη συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και στην αξιοποίηση των νέων δημοκρατικών δυνατοτήτων που μπορούν να γίνουν τα νέα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ευρώπης.
Στον ευρωπαϊκό προβληματισμό, υπάρχουν νέες θεματικές ιδιαίτερα όσον αφορά στη συμμετοχή των πολιτών στις ευρωπαϊκές διαδικασίες:
• Η συγκριτική προσέγγιση μεταξύ αντιπροσωπευτικής και συμμετοχικής δημοκρατίας στην ΕΕ.
• Η αναζήτηση και αναγνώριση Ευρωπαϊκών αξιών ως γνώμονας άσκησης πολιτικής.
• Η αποκέντρωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο ως απάντηση στο απόμακρο σώμα των πολιτών.
• Η Ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη ως κάτι περισσότερο από το άθροισμα των εθνικών κοινών γνωμών.
• Οι ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών) ως εργαλείο πολιτικής.
• Ο νέος ρόλος της κοινωνίας των πολιτών μέσω των ΜΚΟ, της Μπλογκόσφαιρας και των κινημάτων πολιτών.
Πιθανή θεματολογία:
1. Πως μπορεί να καταστεί η ΕΕ ένας περισσότερο πολιτικός οργανισμός, και πιο ικανός στο να απαντάει στα μεγάλα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα;
2. Πως μπορεί η διαδικασία καθορισμού ατζέντας της ΕΕ να προσαρμοστεί ώστε να αντανακλά μια περισσότερο συμμετοχική προσέγγιση της δημοκρατίας; Θα έπρεπε; Ποιο ρόλο μπορούν αν παίξουν οι ΜΚΟ, η Μπλογκόσφαιρα και τα κινήματα πολιτών στη διαδικασία αυτή;
3. Δίνει η εποχή μας νέες δυνατότητες συμμετοχής σε ομάδες, συμφέροντα και πολίτες που ήταν παλιότερα αποκλεισμένες από τις πολιτικές διεργασίες; Πως μπορούμε να προωθήσουμε «κάτωθεν προσεγγίσεις» σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
4. Η αναζήτηση και ο ορισμός κοινών ευρωπαϊκών αξιών είναι ενωτική ή διχαστική διαδικασία;
5. Πως μπορεί να επηρεάσει τα ευρωπαϊκά δρώμενα η ύπαρξη μιας Ευρωπαϊκής Κοινής Γνώμης; Οφείλουμε να την προωθήσουμε και αν ναι ποια είναι η κρίσιμη μάζα που θα επιτρέψει τη διάχυση της;
6. Χωρίς αμφιβολία, οι «κάτωθεν» προσεγγίσεις ευνοούνται από τις νέες τεχνολογίες και ειδικά το Διαδίκτυο. Είναι ικανές να λειτουργήσουν ως δίαυλος απευθείας επικοινωνίας, αφαιρώντας όποιους μεσάζοντες της πολιτικής διαδικασίας; Είναι μια τέτοια εξέλιξη πολιτικά επιθυμητή;
Τα άρθρα πρέπει να έχουν μέγεθος περίπου 1.500 λέξεις.
republic.gr AT gmail.com
Αφιέρωμα: κάλεσμα
June 12th, 2008 at 14:42
Μού έρχεται ο πειρασμός να γράψω κάτι για την ελληνική γλώσσα ως μέσον και βάση διεθνούς επικοινωνίας και αναφοράς, και τα εκείθεν παθήματά της.
Διαβάζοντας, μεταφρασμένα εκ της αγγλικής άρθρα εδώ, αλλά και πρωτότυπα άρθρα, που εγράφησαν απ’ ευθείας στο ίδιο ιδίωμα αγγλοελληνικής, αναρωτιέμαι τι συμβαίνει και γιατί αντιδρώ.
Παραδείγματα που με απασχόλησαν είναι η λέξη Τήλαφος και η λέξη ομοφοβία. και οι δύο “εισηγμένες” εκ του εξωτερικού, ελληνοφανείς αλλά ασύμβατες με τους κανόνες της ελληνικής, και τελικά άνευ νοήματος–για μένα μόνο;
December 9th, 2008 at 23:04
Ενδιαφέρουσα η αναζήτηση των παθημάτων της ελληνικής γλώσσας από κάθε άποψη. Κυρίως γιατί οι σύγχρονες περιπέτειές της είναι καθαυτές κι οι αποδείξεις της ζωντάνιας της. Απαντώ για το μέρος που μου αναλογεί.
Η λέξη “Τήλαφος” προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων ΤΗλεματική ΑΠεικόνιση Οδικών Συμβάντων, όπου το Π προ του δασυνόμενου Ο τρέπεται σε Φ, και έτσι συμπίπτει ηχητικά με την σχετική (τεχνολογικά) λέξη tilaphos (επίσης πρόσφατα δημιουργημένη), όπως εξηγείται και σε παλιότερο άρθρο του re-public.
Αγαπώ πολύ την ελληνική γλώσσα, ειδικά επειδή η ευελιξία της δίνει τη δυνατότητα ενός δημιουργικού και ανενδοίαστου παιγνιδιού με τις λέξεις και τους κανόνες τους. Και αναζητώντας στα λεξικά τις ρίζες της κάθε λέξης βρίσκω τόσες εκδοχές της, που όλες μαζί κάνουν το παιγνίδι και των παληών μαζί τους να φτάνει ως τα σύγχρονα αφτιά μου χαρούμενο και ξεκαρδιστικό, παρακινώντας και μένα να κάνω το ίδιο.
Και δραττόμενος της ευκαιρίας (με περισσό στ’ αλήθεια θράσος προς τον χώρο που με φιλοξενεί) υποκύπτω στον πειρασμό να πω την άποψή μου και ποιητικά. Η ορθογραφία είναι επιμελημένη.
______________________________
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ (2006)
Πολύ αίμα πολλή φωτιά πλήθος πολύ
Ποιοί ‘ν’ όλοι αυτοί, πούθ΄ έρχονται
τί θέλουν;
-Τί θέλουν; Θέλουν αλλαγή
να φύγει θέλουν η Δουλεία,
ως και σαν λέξη.
-Μα είναι θέλημα θεού!
Δουλεία η μοίρα του φτωχού
δεν γίνεται ν’ αλλάξει!
Κι οι λέξεις είναι ιερές!
σοφές κι αυτές, προγονικές
Να μείνει πρέπει η τάξη!
Μπήκαν μπροστά πολλά μυαλά.
Είχαν αλλάξει κι οι καιροί…
Στις λέξεις, τα χαλάσαν.
-Όλα καλά, τα βρήκαμε,
συμφώνησαν στα πάντα.
Μόνο μια λέξη έμεινε στη μπάντα.
-Μια λέξη;
Μια λέξη θέλουν μοναχά για να μερώσουν;
Να τους τη δώσουν!
-Δώρο!
την είπαν
και τους τη φέραν
-Δούρειο,
λέγανε κάποιοι αφτιασίδωτοι,
μεσ’ στα κουρέλια
-Δώρο, λέγανε άλλοι,
μεγάλοι και γνωρίζοντες.
-Αφήστε τις βλακείες
Μπήκαν στη μέση οι μεσάζοντες.
-Τί σημασία έχουν
προφορές κι ορθογραφίες;
Δούρειο δώρο!
Έκλεισε! win-win! ομοφωνία!
Μα κάποιοι είπαν πως λαδώσαν και τους ποιητές στη συμφωνία…
Κάποιοι άλλοι είπαν:
-Καιρός να ζήσουμε. Κι η λέξη μας αντάξιο,
ζωής μ’ αξιοπρέπεια στολίδι
Δουλιά λοιπόν!
Κι έγινε η ντροπή υπερηφάνια!
Δουλιά!
Δουλιά!
κι έγινε απόλαυση ο κόπος!
Δουλιά! δουλιά!
και πλαστικά γινήκανε τα θαύματα
και γέμισαν εικόνες και κορμιά
οι καναπέδες και τα Σάββατα
Δουλιά την είπαν τη δουλεία.
Κάποιοι τρελοί την είπανε
και μαλακία.
Οι άλλοι χαίρονταν.
Μεγάλη πέραση δεν είχαν πια οι λέξεις
γραμμένες όπως ήταν στα βιβλία.
Αφού αλλιώς τις θέλησε ντυμένες,
λίγο πιο σύγχρονες,
η Ιστορία.