ετικέτες

blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Tariq Ramadan – Οικοδομώντας ένα ‘νέο εμείς’ στην Ευρώπη

Είναι αντιπαραγωγικό να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε σήμερα με ζητήματα ενσωμάτωσης και πολιτισμικών διαφορών στην Ευρώπη, ρωτά ο Tariq Ramadan. Ξεκινώντας με ένα ακλόνητο ναι, καλεί σε μία σύμπραξη Μουσουλμάνων και μη-Μουσουλμάνων η οποία θα παλέψει ενάντια σε όλες τις μορφές κοινωνικού αποκλεισμού.


Μια συνέντευξη στον Παύλο Χατζόπουλο για το Re-public


Η επείγουσα ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη


Παύλος Χατζόπουλος: Ήσασταν μια από τις ελάχιστες μουσουλμανικές φωνές που ήταν παρούσες στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, στην Αθήνα. Βλέπετε κάποιου είδους σχέση ή πιθανή συμμαχία ανάμεσα στους πολιτικούς αγώνες των Ευρωπαίων μουσουλμάνων και των ευρωπαϊκών κοινωνικών κινημάτων;


Tarik Ramadan: Οι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι γίνονται τώρα Ευρωπαίοι πολίτες, η αίσθησή τους ότι ανήκουν σε ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι μεγαλύτερη. Εμείς, οι μουσουλμάνοι, είμαστε πρώτοι στην αντιμετώπιση προβλημάτων κοινωνικής διάκρισης και ανεργίας. Η βούληση να αγωνιστούμε για διανεμητική δικαιοσύνη και πλήρη απασχόληση πηγάζει από την ίδια μας την εμπειρία. Οι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι συνειδητοποιούν τώρα την ανάγκη να αγωνιστούν για κοινωνική μεταρρύθμιση και κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτά τα πεδία, η σχέση ή η σύμπραξη μεταξύ Ευρωπαίων μουσουλμάνων και κοινωνικών κινημάτων γενικά, καθίσταται δυνατή.


Π.Χ.: Πιστεύετε ότι τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα ενσωμάτωσης προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη;


T.R.: Αυτό που συμβαίνει συχνά στις μέρες μας είναι ότι οι ευρωπαϊκές χώρες συγκρίνονται απλώς μεταξύ τους: ανησυχούν αν το βρετανικό πρότυπο ενσωμάτωσης είναι καλύτερο από το γαλλικό κλπ: είναι λάθος. Οι πολιτικές πρέπει να συσχετίζονται με αυτό που γίνεται στην πράξη. Οι ευρωπαϊκές αξίες καθεαυτές είναι σπουδαίες: κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και αρχή του νόμου. Ωστόσο, όταν βλέπουμε τι γίνεται στην πράξη, τότε λέμε ότι υπάρχει ανακολουθία και ασυνέπεια ανάμεσα σε αυτό που διακηρύσσεται και σε αυτό που πράγματι γίνεται.


Οι ευρωπαϊκές πολιτικές που αφορούν στην κοινωνική μίξη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανεργία πρέπει να μετασχηματιστούν. Είναι οι μουσουλμάνοι ενσωματωμένοι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες; Έχει ήδη συμβεί: υπάρχουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη. Το θέμα δεν είναι η ενσωμάτωση. Συνήθως μας κάνει να ξεφεύγουμε από τα πραγματικά προβλήματα. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν περισσότερες δουλειές και περισσότερο σεβασμό, δεν υπάρχουν θρησκευτικά προβλήματα. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί απέναντι στους πολιτικούς εκείνους που επιχειρούν να τα παρουσιάσουν αυτά ως θρησκευτικά προβλήματα. Σε τοπικό επίπεδο, είναι πραγματικά σημαντικό για τις τοπικές αρχές να εμπλακούν περισσότερο στην προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τους Ευρωπαίους μουσουλμάνους.


Π.Χ.: Μιλάτε για έναν επαναπροσανατολισμό των ευρωπαϊκών κοινωνιών;


T.R.: Όχι απλώς για έναν επαναπροσανατολισμό, αλλά για μια μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση, γιατί υπάρχει σήμερα έλλειψη δημιουργικότητας στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Αυτό που επίσης χρειαζόμαστε είναι ένα νέο λόγο σχετικά με την ευρωπαϊκή κοινωνία. Προωθώ ένα μανιφέστο αυτές τις μέρες, με αφορμή τον ένα χρόνο από την 7η Ιουλίου και τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο, ένα μανιφέστο για ένα ‘νέο εμείς’. Υπό την έννοια ότι το νέο εμείς είμαστε αυτοί οι Ευρωπαίοι-μουσουλμάνοι και μη μουσουλμάνοι- που εργαζόμαστε μαζί, στο όνομα των κοινών αξιών μας, ενάντια στις αδικίες στις ίδιες μας τις κοινωνίες.


Από κοινού δράση


Π.Χ.: Είναι ο διάλογος ένα καίριο εργαλείο στην οικοδόμηση αυτού του ‘νέου εμείς’ στην Ευρώπη;


T.R.: Ο διάλογος παραμένει πάντα μια συζήτηση ανάμεσα σε ‘εσένα’ και ‘εμένα’, ανάμεσα σε δυο διαφορετικές οντότητες. Ο διάλογος αφορά στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης, αλλά τώρα χρειάζεται να εργαζόμαστε μαζί. Το ‘νέο εμείς’ είναι πέρα απ’ το διάλογο. Γνωρίζουμε ήδη ότι έχουμε κοινές αξίες, γνωρίζουμε ήδη ότι ζούμε, θα ζούμε και μπορούμε να ζούμε μαζί. Κατά συνέπεια, αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι να αλλάξουμε την αντίληψή μας για τη σύγχρονη πραγματικότητα. Να δρούμε μαζί συν-εταιρικά.


Π.Χ.: Οι υπάρχουσες ταυτότητες που έχουν να κάνουν με την ιδιότητα του πολίτη, την πολιτική και τη θρησκεία θα χρειαστεί να αλλάξουν εάν πρόκειται να εργαστούμε μαζί γι’ αυτό το ‘νέο εμείς’;


T.R.: Νομίζω ότι μιλάμε υπερβολικά και δεν δρούμε αρκετά. Έχουμε την εμμονή να μιλάμε για ενσωμάτωση και ταυτότητες επειδή υπάρχει αρκετός φόβος. Εμείς, οι μουσουλμάνοι, ζούμε ήδη στην Ευρώπη και δεν έχουμε πρόβλημα να τηρούμε την αρχή του νόμου. Μέσα από τον συν-εταιρισμό μας, την κοινή μας πραγματικότητα, μπορούμε να οικοδομήσουμε αυτό το ‘νέο εμείς’. Οπωσδήποτε είναι σημαντικό να έχουμε δια-κοινοτικό, δια-θρησκευτικό και δια-πολιτισμικό διάλογο, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε πέρα απ’ αυτό.


Μιλάμε για τους λόγους που έχουμε πρόβλημα από την άγνοια μας. Πρέπει να μοιραστούμε αυτό το σχέδιο και από αυτό το σχέδιο να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίον βλέπουμε το πρόβλημα. Ακόμη και σήμερα, οι Ευρωπαίοι αναφέρονται συχνά σε μουσουλμάνους τέταρτης ή πέμπτης γενιάς που ζουν στη Γαλλία ή στη Βρετανία ως «Ευρωπαίους πολίτες μουσουλμανικής προέλευσης», σα να μιλούν για ξένους.


Δεν χρειάζεται να συνδέουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με τη θρησκεία. Δεν χρειάζεται να πέφτουμε στην παγίδα της αναγωγής κοινωνικών προβλημάτων σε θρησκευτικά. Αυτό που πρέπει να πούμε σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες είναι: ‘μείνετε αυτοί που θέλετε να είστε, αλλά πρέπει να δράσουμε μαζί ενάντια σε όλα τα είδη αποκλεισμού’.


Π.Χ.: Θεωρείτε ότι αυτή είναι μια πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών;


T.R.: Ναι, ως κοινωνικό κίνημα. Χρειαζόμαστε πολλές τοπικές πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο. Ο φόβος έβλαψε τις ευρωπαϊκές κοινωνίες για υπερβολικά μεγάλο διάστημα. Πρέπει να αντικαταστήσουμε την επικράτηση του φόβου με μια ‘επανάσταση εμπιστοσύνης’.


Διαβάστε ακόμα


Ιστοσελίδα του Tariq Ramadan


Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μουσουλμάνων



Αφιέρωμα: εκτός ορίων, πρόσφατα άρθρα
Ετικέτες: , , , , ,

|
0 σχόλια »

σχολίασε