→ Αφιερώματα

όλα τα αφιερώματα

Διάλογοι ←

όλοι οι διάλογοι

→ Δράσεις

όλες οι δράσεις

Re-public στο

Susanne Hoffmann – ‘Κογιότ’ και σεξουαλική εργαζόμενη: Γυναίκες σε αναζήτηση ευκαιριών στα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών-Μεξικού

Η είσοδος Σαν Ντιέγκο-Τιχουάνα είναι από τα πιο πολυσύχναστα συνοριακά περάσματα στον κόσμο. Χιλιάδες Μεξικανοί πηγαινοέρχονται σε καθημερινή βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες για δουλειά, σπουδές, ψώνια ή για να επισκεφθούν τις οικογένειές τους. Χιλιάδες Αμερικανοί τουρίστες πηγαίνουν στην Τιχουάνα για να επωφεληθούν από τις φθηνές τιμές στα μοντέρνα ντόπια εμπορικά κέντρα ή για να κάνουν βόλτα στη Avenida Revolucion (Λεωφόρο της Επανάστασης), τον πασίγνωστη τουριστικό δρόμο της Τιχουάνα που προσφέρει οικογενειακή αλλά και σεξουαλική ψυχαγωγία. Η συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια της Τιχουάνα, που οι ντόπιοι αποκαλούν ‘ la zona morte’ (νεκρή ζώνη), βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με τον συνοριακό φράχτη. Εκτείνεται σε μια σχετικά μικρή περιοχή γύρω στο 1.5 τετραγωνικό μέτρο, με την αψίδα της Τιχουάνα, El Pircing (στη διασταύρωση μεταξύ της Avenida Revolucion και της Avenida Puente Mexico-τον πεζόδρομο του συνοριακού περάσματος) ως σημείο εισόδου.

---


Το 1989, ο Fernando Vizcarra μέτρησε τριάντα έξι σεξουαλικές επιχειρήσεις στην περιοχή. Σήμερα η ζώνη αυτή έχει κατακλυστεί από άπειρες καντίνες, καμπαρέ, μπαρ, χορευτικά κλαμπ, cervecerias και ξενοδοχεία που χρεώνουν με την ώρα, όλα συγκεντρωμένα στα στενά δρομάκια της συνοικίας με τα κόκκινα φωτάκια. Τα πιο φημισμένα, ακμάζοντα και εξεζητημένα είναι τα Las Adelitas, Chicago Club, Las Chavelas και Monaco, που απασχολούν και τους μεγαλύτερους αριθμούς σεξουαλικών εργαζομένων.[1]


Στην Τιχουάνα, υπολογίζεται ότι 15.000 γυναίκες απασχολούνται στη σεξουαλική εργασία.[2] Οι γυναίκες εργάζονται είτε στους δρόμους είτε σε ένα ή περισσότερα από τα 210 νυχτερινά κέντρα. Η ηλικία των σεξουαλικών εργαζομένων στη ζώνη ανοχής της Τιχουάνα κυμαίνεται από τα είκοσι πέντε μέχρι λίγο πάνω απ’ τα πενήντα και η διάρκεια απασχόλησής τους από μερικές εβδομάδες μέχρι πολλά χρόνια. Πολλές γυναίκες εργάζονται ως temporadas, δηλαδή μόνο τις περιόδους του χρόνου που βρίσκουν κατάλληλη ή πιο επικερδή δουλειά. Γι’ αυτή την εποχική εργασία, έρχονται από πόλεις του βόρειου Μεξικού όπως Hermosillo, Sonora, Guaymas ή Chihuahua για να βγάλουν dinero rapido, γρήγορο χρήμα, στα σύνορα. Η σεξουαλική εργαζόμενη Σάντρα λέει: ‘Υπάρχει πολλή πορνεία σ’ αυτή την πόλη. Είναι σχεδόν το μόνο που υπάρχει στην Τιχουάνα. Είναι αυτό που διαθέτει κυρίως η Τιχουάνα’. Η σεξουαλική εργασία είναι επικερδής για ανθρώπους που θέλουν να είναι κινητικοί, να κάνουν γρήγορα ένα κομπόδεμα και που επιζητούν νέες εμπειρίες. Οι περισσότερες σεξουαλικές εργαζόμενες την περιγράφουν ως ‘εύκολη’, καθώς η είσοδος στη σεξουαλική βιομηχανία γίνεται συνήθως άτυπα και δεν απαιτεί διπλώματα ή πτυχία. Η Σάντρα δηλώνει: ‘ Είναι εύκολο να βγάλεις αυτά τα λεφτά’ και η Τιχουάνα, πιο συγκεκριμένα, έχει τη φήμη ‘δρόμων στρωμένων με χρυσό’ λόγω της συνεχούς ροής Αμερικανών τουριστών και στρατιωτών που περνούν τα σύνορα για ένα ευχάριστο σαββατοκύριακο στην ‘Αμαρτωλή Πόλη’, το κρυφό πορνείο του Σαν Ντιέγκο, που απέχει μόνο είκοσι λεπτά με το τρόλεϊ. Η Λώρα κάνει μια παρόμοια περιγραφή για τις ευκαιρίες που προσφέρονται: ‘ Το καλύτερο πράγμα όταν δουλεύεις στη συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια της Τιχουάνα είναι ότι υπάρχει πάντα χρήμα. Υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι, τουρίστες, εκεί. Το κακό είναι οι ληστείες και τα ναρκωτικά, αλλά το καλό είναι ότι υπάρχουν πάντοτε λεφτά’.


Οι σεξουαλικές εργαζόμενες προτιμούν την Τιχουάνα από άλλες συνοριακές πόλεις επειδή θεωρείται ένα κοσμοπολίτικο και ανεκτικό μέρος όπου πολλά πράγματα είναι δυνατά. Η Σάντρα υπογραμμίζει: ‘ Η Τιχουάνα είναι πιο φιλελεύθερη, οι άνθρωποι, η πόλη. Είναι πολύ πιο εύκολο να δουλεύεις στην πορνεία εδώ παρά στο Mexicali, όπου οι άνθρωποι κοιτούν ο ένας τον άλλον, κι όπου κανείς πρέπει να προσέχει τον εαυτό του και να κρύβεται απ’ τους άλλους. Στο Mexicali, οι άνθρωποι δεν δέχονται την πορνεία. Εδώ, είναι διαφορετικά’. Η συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια στην Τιχουάνα είναι αρκετά μεγάλη ώστε μα παρέχει στις σεξουαλικές εργαζόμενες την ανωνυμία που επιθυμούν: ιδίως όταν δεν θεωρούν ότι είναι σεξουαλικές εργαζόμενες με πλήρη απασχόληση αλλά διατηρούν άλλες επαγγελματικές ζωές έξω απ’ τη ζώνη ανοχής.


Εδώ και πολλές δεκαετίες, η Τιχουάνα είναι ένα δημοφιλές σημείο περάσματος για τους μετανάστες που κατευθύνονται προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά από τη δεκαετία του 1980 προσελκύει μετανάστες από ολόκληρο το Μεξικό που έρχονται, με αυξανόμενους ρυθμούς, να ζήσουν και να εργαστούν σε ένα από τα πολυάριθμα εργοστάσια επεξεργασίας εξαγωγών στο βιομηχανικό πάρκο. Ο συρφετός μεταναστών με διαφορετική προέλευση, στόχους και υπόβαθρο, που χτίζουν μια νέα ζωή στην Τιχουάνα, έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο κοινωνικό έλεγχο του ατόμου. Οι γυναίκες που απασχολούνται στη βιομηχανία του εμπορικού σεξ το βιώνουν αυτό επωφελώς.


Οι γυναίκες εργάζονται σε μια ποικιλία επιχειρήσεων, λιγότερο ή περισσότερο αποκλειστικές και ακριβές. Οι γυναίκες του χαμηλότερου κοινωνικοοικονομικού επιπέδου τείνουν να εργάζονται στο δρόμο, και ακολουθούν οι σεξουαλικές εργαζόμενες που απασχολούνται στα μπαρ, τα νάιτ-κλαμπ και τα ινστιτούτα μασάζ. Εκείνες με υψηλότερες κοινωνικοοικονομικές θέσεις γίνονται κολ-γκερλς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κατόπιν ραντεβού σε σπίτια ακριβών συνοικιών. Όλες οι γυναίκες έχουν εμπειρίες από περάσματα συνόρων. Στην Τιχουάνα, ο καθένας έχει τουλάχιστον ένα μέλος στην οικογένειά του που εργάζεται ή εργάστηκε παλιότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι διασυνοριακές οικογενειακές ιστορίες και βιογραφίες είναι συνηθισμένες. Πολλές σεξουαλικές εργαζόμενες προσπάθησαν κάποια στιγμή να κερδίσουν τη ζωή τους από την άλλη πλευρά των συνόρων. Ελάχιστες τα κατάφεραν. Η Λώρα πήγε τρεις φορές στην Ουάσιγκτον, όπου έμεινε με συγγενείς της. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, αναλογίζεται ότι δεν της άρεσε ‘απ’ την άλλη πλευρά’. Θυμάται ότι ‘εδώ στο Λος Άντζελες και στο Σαν Ντιέγκο υπάρχουν πολλοί Μεξικάνοι και κάποιος μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς να ξέρει αγγλικά, όχι όμως στο βορρά όπου υπάρχουν μόνο gabachos (υποτιμητικός όρος για τους Αμερικάνους). Δεν μπορούσα να πάω να ψωνίσω και να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους’. Η Λώρα ένιωθε ότι τα αγγλικά της ποτέ δεν έφτασαν σε ένα καλό επίπεδο, στη διάρκεια της παραμονής της στις Ηνωμένες πολιτείες. Κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που δεν της άρεσε εκεί. Η επιτυχία ή η αποτυχία στη διαδικασία της μετανάστευσης συνδέεται πολύ στενά με το μεταναστευτικό καθεστώς κάποιου, αλλά κατά δεύτερο λόγο με το κοινωνικό και πολιτιστικό κεφάλαιο που κατέχει.[3]


Η σεξουαλική βιομηχανία στην Τιχουάνα χαρακτηρίζεται από διαστρωμάτωση, με την έννοια του κοινωνικού υπόβαθρου των γυναικών. Πολλές προέρχονται από τις κατώτερες εργατικές τάξεις, που τα μέλη τους ωθήθηκαν στην άτυπη εργασία ή τη μετανάστευση στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης της δεκαετίας του 1990. Η μόρφωσή τους δεν ξεπερνά συνήθως το επίπεδο της στοιχειώδους ή της μέσης εκπαίδευσης. Άλλες σεξουαλικές εργαζόμενες προέρχονται από τις αστικές μεσαίες τάξεις των βόρειων μεξικανικών πόλεων, έχουν μαθητεύσει σε δουλειές ή έχουν πανεπιστημιακά διπλώματα. Οι γυναίκες αυτές δεν απασχολούνται στη σεξουαλική εργασία για λόγους οικονομικής επιβίωσης αλλά κυρίως για να αυξήσουν την καταναλωτική τους δύναμη ή να υλοποιήσουν εκπαιδευτικούς στόχους τους. Επιπρόσθετα, υπάρχουν Μεξικανο-αμερικάνες στη σεξουαλική βιομηχανία της Τιχουάνα. Είναι κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών, περνούν τα σύνορα τη νύχτα για να δουλέψουν στην συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια κι όταν τελειώνει η βάρδια τους επιστρέφουν με τα αυτοκίνητά τους στα σπίτια τους, σε αστικές περιοχές της Καλιφόρνιας. Η Τάνια έχει βιώσει το εμπόριο του σεξ κι απ’ τις δυο πλευρές των συνόρων, αλλά πριν αρχίσει να πουλάει σεξ, κέρδιζε τη ζωή της ‘βοηθώντας τους ανθρώπους να περνούν’- ήταν ‘κογιότ’ (τσακάλι). Η Τάνια γεννήθηκε στη μικρή συνοριακή πόλη Tecate, αλλά μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους γονείς της και τα αδέλφια της όταν ήταν έξι χρονών. Συνέχισε να ζει εκεί μέχρι τα τριάντα οκτώ της. Η Τάνια άρχισε να βοηθά ανθρώπους να περνούν τα σύνορα όταν δεν είχε χρήματα. Διηγείται: ‘ Έφερνα ανθρώπους στο San Ysidro κι έπειτα μέχρι το Λος Άντζελες’. ‘Εκείνη την εποχή είχα αυτοκίνητο. Ήταν πιο εύκολα τότε. Μπορούσε κανείς απλώς να περάσει, δεν υπήρχε bordo (συνοριακός φράχτης). Διέσχιζες το τούνελ και έφτανες αμέσως στο San Ysidro. Τότε έκανες έναν πήδο κι έφτανες. Τώρα όλα είναι σφραγισμένα. Όλα είναι καλυμμένα. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να πηγαίνουν σε πιο μακρινά μέρη’. Όπως οι περισσότεροι fronterizos, οι κάτοικοι που ζουν στα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών- Μεξικού, η Λώρα έχει συνείδηση των πολιτικών αλλαγών και των επιδράσεών τους στο πέρασμα των συνόρων. Τα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών- Μεξικού έχουν περάσει από μια διαδικασία αυξανόμενης εποπτείας και στρατικοποίησης τις τελευταίες δεκαετίες, με αποκορύφωμα τα αιτήματα για κατασκευή ενός τρίτου συνοριακού φράχτη με ιδιαίτερες επιπτώσεις για τις γυναίκες που περνούν τα σύνορα.[4] Η σεξουαλική εργαζόμενη Κάρμεν, που εργάστηκε στη συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια της Τιχουάνα για είκοσι χρόνια, θυμάται: ‘ Όταν ήμουν δεκαοχτώ χρονών περνούσα τα σύνορα τη νύχτα με το μωρό μου πακέτο. Δούλευα μαζί με μια φίλη στο San Marcos (πόλη στην Καλιφόρνια) εξυπηρετώντας Μεξικάνους και Τσικάνος ή pochos σε μεγάλες ιδιωτικές επαύλεις. Αφού περνούσαμε τα σύνορα με τα πόδια, μας έπαιρναν με τ’ αυτοκίνητο και μας πήγαιναν βόρεια. Εκείνη την εποχή ήταν ακόμη εύκολο να περνάς τα σύνορα’.


Ενώ η Κάρμεν περνούσε τα σύνορα για να κερδίσει περισσότερα λεφτά στο εμπόριο του σεξ στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Τάνια στράφηκε μόνιμα στη σεξουαλική εργασία μόνο όταν δεν κατάφερνε πια να βοηθάει ανθρώπους να περνούν τα σύνορα. Θυμάται: ‘ Τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν άσχημα κι όταν έπεσα στα χέρια της ομοσπονδιακής αστυνομίας δεν μ’ άρεσε’. Όταν την έπιασαν για πρώτη φορά για παράνομη διακίνηση προσώπων, έμεινε στην ομοσπονδιακή φυλακή του Σαν Ντιέγκο έξι μήνες. Στη συνέχεια, την έπιασαν, την καταδίκασαν και την φυλάκισαν πολλές φορές. Στο τέλος, καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης σύμφωνα με το Νόμο Three Strikes που έγιναν πολύ δημοφιλείς στη δεκαετία του 1990 στην Καλιφόρνια και άλλες αμερικανικές πολιτείες.[5] Η Τάνια εξέτισε τρία χρόνια της ποινής της αλλά την άφησαν ελεύθερη νωρίτερα όταν συμφώνησε να στερηθεί τα μεταναστευτικά της χαρτιά. Άσκησε έφεση, ελπίζοντας να γλυτώσει την απέλαση καθώς ήταν παντρεμένη με Αμερικανό υπήκοο: ‘ Άσκησα έφεση γιατί ήξερα ότι το γεγονός ότι ήμουν παντρεμένη με Αμερικανό υπήκοο και είχα παιδιά γεννημένα στις Ηνωμένες Πολιτείες και ιδιοκτησία στην Καλιφόρνια θα μου έδινε κάποια αξία, αλλά δεν ήταν έτσι. Μου είπαν: ‘ Αυτή η γυναίκα πρέπει να φύγει’. Την απέλασαν στην Τιχουάνα, όπου υποχεώθηκε να ξεκινήσει μια νέα ζωή, χωρίς τον άντρα της και τα παιδιά της. Η προσαρμογή στη ζωή στο Μεξικό ήταν τεράστια πρόκληση. Η Τάνια τονίζει ότι μεγάλωσε στην Καλιφόρνια και είχε συνηθίσει στη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες. ‘ Όλα ήταν εύκολα’, λέει. ‘ Όλα έχουν να κάνουν με την υλική ευμάρεια. Η ζωή είναι πολύ διαφορετική εδώ (στην Τιχουάνα). Μου κόστισε πολύ να προσαρμοστώ στην εδώ ζωή. Έπρεπε να μάθω να πλένω τα ρούχα μου στο χέρι. Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να συνηθίσω είναι ότι εδώ όταν βρέχει τα παπούτσια σου λασπώνουν’. Μετά την απέλασή της, η Τάνια μπήκε στο εμπόριο του σεξ, έχοντας ήδη την εμπειρία από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συγκρίνοντας τις εμπειρίες της από τις δυο πλευρές των συνόρων, λέει: ‘ Η σεξουαλική εργασία στο Μεξικό είναι πιο σκληρή, πιο δύσκολη απ’ ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.


Μοιάζει περισσότερο με μάχη, γιατί υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Από την άλλη πλευρά, εκεί δεν μπορούσες να κάθεσαι να περιμένεις στη γωνιά του δρόμου. Συνήθιζα να περπατώ και να κάνω ότι πηγαίνω σε κάποιο μαγαζί, για παράδειγμα. Δεν μπορούσες να κάθεσαι απλώς στη γωνία, όπως εδώ. Το να βρίσκεις πελάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ διαφορετικό. Εδώ, στη zona morte μπορείς να πας και να μιλήσεις σε κάποιον, μπορείς να συνεννοηθείς με το βλέμμα’. Στο μεγαλύτερο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών, η σεξουαλική εργασία είναι παράνομη και γίνεται κρυφά, είτε σε νοικιασμένα διαμερίσματα είτε σε ορισμένους δρόμους. Και στις δυο περιπτώσεις οι γυναίκες κινδυνεύουν με φυλάκιση ή βαριά πρόστιμα. Στο Μεξικό, η πώληση σεξ δεν ποινικοποιείται αλλά μολονότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να ορίζει το εμπορικό σεξ ως εγκληματική δραστηριότητα, οι περισσότερες μεξικανικές πολιτείες ρυθμίζουν την πορνεία.[6] Στη Baja California τηρείται αρχείο σεξουαλικών εργαζομένων, απαιτούνται περιοδικές ιατρικές εξετάσεις και η δραστηριότητα περιορίζεται σε μια επιτρεπόμενη περιοχή της πόλης, τη ζώνη ανοχής.[7] Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σεξουαλικές εργαζόμενες δεν γίνονται αποδέκτριες παρενόχλησης και διαφθοράς από υπαλλήλους των κυβερνητικών και υγειονομικών υπηρεσιών ή αστυνομικούς. Στην πραγματικότητα, γίνονται πολλές τέτοιες αναφορές, που είναι όμως εκτός του αντικειμένου του συγκεκριμένου άρθρου.


Τα συνοριακά καθεστώτα έχουν πάντα έμφυλες επιδράσεις. Η στρατικοποίηση των συνόρων Ηνωμένων Πολιτειών-Μεξικού είναι ριζωμένη στην υπερ-αρσενικότητα και την πατριαρχία. Οι σεξουαλικές εργαζόμενες στη συνοικία με τα κόκκινα φωτάκια της Τιχουάνα έχουν να κάνουν συνεχώς με στρατιωτικούς, λόγω της εγγύτητας της ναυτικής βάσης του Σαν Ντιέγκο. Η σεξουαλική εργασία ως δραστηριότητα που αποφέρει εισόδημα επιλέγεται συχνά από τις γυναίκες ως τελευταία λύση αφού πρώτα άλλες επιλογές θεωρήθηκαν πιο ακατάλληλες ή απρόσιτες. Οι mujeres fronterizas, οι γυναίκες που μεγάλωσαν στα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών- Αμερικής, έχουν συνηθίσει να εκμεταλλεύονται τους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς πόρους από τις δυο πλευρές των συνόρων. Συνεπώς, σε πρακτικό επίπεδο, πρέπει να εξετάσουμε το θέμα του κινήματος για το πέρασμα των συνόρων μέσα στο πλαίσιο της μετανάστευσης και της παγκοσμιοποίησης. Η μετακίνηση των γυναικών διαμέσου των συνόρων πρέπει να αντιμετωπιστεί καλύτερα από τη νομοθεσία, προκειμένου να προστατεύονται οι γυναίκες που εγκαταλείπουν τις χώρες προέλευσής τους ή κινούνται σε συνοριακές ζώνες σε μόνιμη βάση. Η μετακίνηση των γυναικών διαμέσου εθνικών συνόρων αντιμετωπίζεται πρωτίστως από τη σκοπιά της παράνομης διακίνησης, της θυματοποίησης και της συντηρητικής σεξουαλικής ηθικής. Η δράση αυτή των γυναικών πρέπει να αναδειχθεί και οι περίπλοκες υποκειμενικότητές τους να αντιμετωπιστούν με τις νομικές προσεγγίσεις και τις πολιτικές που προωθούνται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι αποφάσεις των γυναικών για το πέρασμα των συνόρων πρέπει να εξεταστούν ενσυνείδητα μέσα στο πλαίσιο της ενίσχυσης των δυνατοτήτων τους και της αναζήτησης καλύτερων οικονομικών ευκαιριών.


Αναφορές

[1] See Vizcarra, Fernando (1989): “La Zona Norte De Tijuana: Seis Piezas Para un Retrato Hablado”, in La ranura del ojo, October 1989, No. 7, p. 17.

 

[2] Castillo Debra A., María Gudelia Rángel Gómez & Bonnie Delgado (1999): “Border Lives: Prostitute Women in Tijuana”, in Signs: Journal of Women in Culture and Society, 1999, Vol. 24. No. 2, 387-422. San Francisco: Aunt Lute.

 

[3] Bourdieu, Pierre (1984): Distinction: a social critique of the judgement of taste, Routledge & Kegan Paul, London

 

[4] Falcón, Sylvanna M. (2007): “Rape as a Weapon of War: Militarized Rape at the U.S.-Mexico Border”, in Denise A. Segura and Patricia Zavella (eds.): Women and Migration in the U.S.-Mexico Borderlands, Duke University Press, Durham and London

 

[5] Zimring, Franklin E., Gordon Hawkins & Sam Kamin (2001): Punishment and Democracy: Three Strikes and You’re Out in California, Oxford University Press, Oxford

 

[6] Del Rio, C. & J. Sepúlveda (2002): “Aids in Mexico: Lessons learned and implications for developing countries”, in AIDS, No. 16, 1445-1457

 

[7] Curtis, James A. & Daniel D. Arreola (1991): “Zonas de Tolerancia on the Northern Mexican Border, in Geographical Review, Vol. 81, No. 3 (Jul., 1991), 333-346

 

[8] Falcón, Sylvanna, ο.π.

Αφιέρωμα: read also, φύλο/σύνορα
Ετικέτες: susanne hoffman , ΗΠΑ , θυματοποίηση , μετανάστες , σύνορα , φύλο

0 σχόλια »

σχολίασε

όνομα *

email * (not published)

Website