Διασχίζοντας τα σύνορα: Έμφυλες διαστάσεις-μέρος II |
Στις προσωπικές μας ιστορίες, το πέρασμα των συνόρων μπορεί να προκαλεί διαφορετικές, και συχνά αντιφατικές, αναμνήσεις, αισθήματα, και εμπειρίες. Ενάντια στην επαναλαμβανόμενη ρητορική για την ασφάλεια που αντιμετωπίζει το πέρασμα των συνόρων σαν μια απειλή για την προστασία του έθνους, του κράτους ή των πολιτών, τα κείμενα του πρώτου μέρους του αφιερώματος αντιπαρέταξαν την ποικιλομορφία και την αμφισημία. Σε αυτό το πλαίσιο, το πέρασμα των συνόρων γίνεται το πεδίο όπου η σεξουαλικότητα, η ταυτότητα, και η κίνηση επανα-διατυπώνονται και επανα-διαπραγματεύονται. Η ποικιλομορφία και η αμφισημία δεν μπορούν, πάντως, να κρύψουν τη βία που εμπεριέχεται στην αστυνόμευση και στο πέρασμα των συνόρων. Δεν μπορούν ακόμα να αποσιωπήσουν το γεγονός ότι αυτή η βία σεξουαλικοποιείται και εξομαλύνεται σαν μια αναγκαία και αναπόφευκτη ‘ιεροτελεστία μύησης’ για όλους του ξένους. Έτσι, η βία του περάσματος των συνόρων υπερβαίνει τη στιγμή και τις προσωπικές μας εμπειρίες και είναι πανταχού παρούσα στις έμφυλες σχέσεις εξουσίας και εντός των συνόρων.
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος επικεντρώνεται στις πολιτικές για τη μετανάστευση και το φύλο. Οι ανταγωνιστικές αντιλήψεις της μετανάστευσης σαν κίνηση και της μετανάστευσης σαν απειλή έρχονται στο προσκήνιο σε όλα τα κείμενα που προσπαθούν να δείξουν προς μια διαφορετική σύλληψη του συνόρου. Με αυτή την οπτική, το ζήτημα δεν είναι μόνο η ξενοφοβική και έμφυλη αντίληψη του ‘εκτός των συνόρων’ αλλά και η εθνοκεντρική αντίληψη του ‘εντός’. Με μια αναστοχαστική διάθεση, αυτή η αντίληψη θέτει υπό αμφισβήτηση το ακαδημαϊκό πλαίσιο που συνηθίζουμε να ακολουθούμε για να μελετήσουμε κοινωνικά θέματα, αλλά και το εθνοκεντρικό και έμφυλο πλαίσιο στο οποίο κινούνται και τα ακτιβιστικά αιτήματα. Ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα για έναν πιο πολιτικό λόγο για τη μετανάστευση και το φύλο, ένα λόγο που θα λαμβάνει υπόψη την αμφισημία και την ποικιλομορφία του ‘εντός’ των συνόρων. Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να ονομάσουμε ‘εντός’, τότε αυτό συγκροτείται ακριβώς μέσα από τη βία και τον ανταγωνισμό που εμπεριέχονται στις έμφυλες διαστάσεις του περάσματος των συνόρων.
Νέλλη Καμπούρη, επιμελήτρια αφιερώματος
Αφιέρωμα: εισαγωγή, φύλο/σύνορα
Ετικέτες: μετανάστες , φύλο
December 15th, 2009 at 01:36
Γιατί μας κουράζεται τόσο!;
Μια χαρά μας τα είπε , η κατά τα άλλα, συμπαθείς Κούνεβα.
Χρειάζεται λέτε ιδεολογοφιλοσοφική στήριξη ο λόγος της, ή απλά τα μεταφράζεται στην «Παντειακή» διάλεκτο για τα εμπεδώσουν οι σύντροφοι.
Εκφραστείτε παρακαλώ ελεύθερα!
Μιλήστε μας για την σωτήρια, για τον πλανήτη, Μητριαρχική Πολυγαμία.
Τη φοβάστε ; …μη τρομάξετε τους άντρες και εσείς ;
Υπάρχουν και άνδρες που δεν τρομάζουν, αλλά και πάμπολλοι κηφήνες!
Αφήστε λοιπόν κατά μέρος την «διάλεκτο» και μιλήστε απλά, …σαν την Κωνσταντίνα.
Αν δεν μπορείτε, πιάστε δουλεία σαν καθαρίστρια!
Δουλειά τέλος πάντων, γιατί η πολύ έρευνα σας κάνει …δυσνόητη.
November 28th, 2010 at 13:33
@Irw:
τι θεσπέσιο μεταλλαγμένο σεξιστικό ξέσπασμα είναι αυτό, αγαπητέ/ή Irw!!!
χαίρομαι πραγματικά που οι ιστορίες των αγωνιστριών του εργατικού κινήματος σας βοηθούν να αναδιατυπώσετε το κλασικό σας σεξιστικό ρεπερτόριο σε νέα σλόγκαν: από το “άντε να πλύνεις τα πιάτα σου”, περάσαμε στο “άντε να καθαρίσεις τις σκάλες σου”! το βρίσκω πραγματικά αναζωογονητικό αυτό το νέο σας σλογκανάκι
Ωστόσο, δεν επιθυμώ να σχολιάσω περαιτέρω την ακραία δυσανεξία σας προς γυναικείες υπογραφές κάτω από κείμενα με αναφορές σε κοινωνική θεωρία, γτ έχω μια υποψία ότι η αλλεργία σας στις … δύσκολες έννοιες έχει περισσότερες αιτίες και προέρχεται από βαθιά αγραμματοσύνη (“μας κουράζετΑΙ”: δεν μπορείτε καν να ξεχωρίσετε στο γραπτό το 3ο ενικό από το β’ πληθυντικό του ρήματος…)
Θλιβερό, πολύ θλιβερό….
fotovill