→ Αφιερώματα

όλα τα αφιερώματα

Διάλογοι ←

όλοι οι διάλογοι

→ Δράσεις

όλες οι δράσεις

Re-public στο

Saleh Ahmed – Διαφάνεια και αναδιανεμητική αστική πολιτική στην Ντάκα

Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος βιώνει τον τρόπο με τον οποίον οι οικονομικές στρατηγικές έχουν καταλάβει την κεντρική σκηνή των θεωριών για την ανάπτυξη, καταμετρώντας μια πιο αποτελεσματική παραγωγή του πλούτου και ένα υψηλότερο ΑΕΠ σε σχέση με την ανάπτυξη τη και βιομηχανοποίηση. Η άνιση κατανομή των κερδών από την παγκοσμιοποίηση και τη φιλελευθεροποίηση είναι πιο διαδεδομένη από οποιαδήποτε εποχή στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων δημοκρατικών ελλειμμάτων και της άνισης πρόσβασης στις ευκαιρίες (ΟΗΕ, 2001). Επιπλέον, όλες αυτές οι διαδικασίες επιδρούν στη φωνή και τη λογοδοσία της κυβέρνησης όπως και στην αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης, ιδίως στον Παγκόσμιο Νότο. Στο Μπανγκλαντές, ορισμένοι από τους πρόσφατους δείκτες διακυβέρνησης έδειξαν ότι παρά τις πολλές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, η χώρα εξακολουθεί να βιώνει έντονες ανεπάρκειες σε ό,τι αφορά την καλή διακυβέρνηση, όπως και το επίπεδο και την ποιότητα της διαφάνειας. Ο προγραμματισμός της ανάπτυξης και οι δημόσιες προσπάθειες ακολουθούν την από την κορυφή προς τα κάτω γραφειοκρατική διαδικασία, πράγμα που υποσκάπτει συχνά την αληθινή ουσία της αξίας που σχετίζεται με την πρόσβαση των ανθρώπων στη διαδικασία πληροφόρησης και λήψης αποφάσεων. Η έλλειψη διαφάνειας ή ακόμη η κακή ποιότητα διαφάνειας σε τοπικό επίπεδο μπορεί να επιδράσει δυσμενώς, με πολλούς τρόπους, στις φτωχές και περιθωριοποιημένες κοινότητες, ενισχύοντας τους κοινωνικοπολιτικούς αποκλεισμούς και περιορίζοντας την πρόσβαση σε αστικούς πόρους και ευκαιρίες (ΟΗΕ- HABITAT, 2004).


Η διαφάνεια δημιουργεί ευκαιρίες συμμετοχής για διάφορες ομάδες πολιτών και βοηθά στην αύξηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων που αποτελούν το καίριο επιχείρημα της “δυνατότητας προσέγγισης”, την οποία έχει εξαίρετα υποστηρίξει ο νομπελίστας φιλόσοφος της ανάπτυξης Αμάρτυα Σεν. Η δυνατότητα προσέγγισης ή έννοιας συμβάλλει στην πολιτική αναδιανομής, όπως η δυνατότητα σε διαφορετικά επίπεδα, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, προωθεί εγγενώς τη συμμετοχή και την αποκέντρωση και τελικά τη συμμετοχική ανάπτυξη και μια σφύζουσα κοινωνία. Το άρθρο αυτό θα σχοληθεί με αυτά τα αλληλοσυνδεόμενα ζητήματα, εστιάζοντας στη μεγαλούπολη Ντάκα.


Οι αστικές προκλήσεις στην Ντάκα


Ο κόσμος βιώνει σήμερα πρωτοφανείς ρυθμούς αστικοποίησης, ακόμη πιο γρήγορης από όσο είχε προβλέψει αρχικά η Λέσχη της Ρώμης, το 1972, στη μαλθουσιανή έκθεσή της “Περιορισμοί στην Ανάπτυξη” ( Davis, 2006). Οι χώρες της Νότιας Ασίας έχουν επίσης τα ίδια βιώματα τις τελευταίες δεκαετίες. Η αστικοποίηση στο Μπανγκλαντές γνώρισε μια ιδιαίτερη ορμή την περίοδο μετά το 1971, όταν η χώρα και οι κάτοικοί της απελευθερώθηκαν επιτέλους από την κυριαρχία των ξένων δυνάμεων. Ο γεμάτος ευφορία ενθουσιασμός για την ανοικοδόμηση της χώρας και του έθνους οδήγησε, στο Μπανγκλαντές, σε μια αστικοποίηση μαζικής κλίμακας.
Η αστική ιεραρχία στο Μπανγκλαντές κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από τη μητροπολιτική Ντάκα, που δεν είναι μόνο η πρώτη και πιο βιομηχανοποιημένη πόλη της χώρας, αλλά επίσης η διοικητική, εμπορική και πολιτιστική πρωτεύουσά της. Ο πληθυσμός της Ντάκα ξεπερνά σήμερα τα 10 εκατομμύρια και προβλέπεται πως θα έχει φτάσει τα 22.5 εκατομμύρια μέχρι το 2025, κάνοντάς την την έβδομη μεγαλύτερη μεγαλούπολη στον κόσμο (ΟΗΕ, 2007). Ο τρέχων ετήσιος μέσος ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού στην Ντάκα είναι 5.6% (ΟΗΕ, 2007) και συνεισφέρει περίπου κατά 13% στο εθνικό ΑΕΠ ( PW, 2009). Παρά την τεράστια σημασία που έχει για την εθνική οικονομία, οι έντονες ανεπάρκειες στην αστική διακυβέρνηση μεγαλώνουν το χάσμα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης για πολλές αστικές υπηρεσίες.


Χάρτης 1: Dhaka City

Πηγή: Banglapedia (2010)


Πρέπει να υπάρχουν πολύ λίγες πόλεις στην ιστορία του κόσμου που έχουν βιώσει αυτή την εκπληκτική αύξηση σε τέτοιο μέγεθος. Η σημερινή δυσμενής κατάσταση της αστικής διαβίωσης και της ζωής στη Ντάκα επιδρά σε τελική ανάλυση στις επιδόσεις του εργατικού δυναμικού, στην οικονομία και την κοινωνική βιωσιμότητα. Το σημερινό πρότυπο αστικοποίησης στη Ντάκα αποτελεί επίσης την αιτία της αυξανόμενης ανισότητας και της κοινωνικοοικονομικής πόλωσης.


Παρά το γεγονός ότι η καλή διακυβέρνηση και η δημοκρατική αποκέντρωση αποτελούν μέρος της μείζονος ατζέντας για τη δημόσια πολιτική σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, πολύ λίγες είναι οι ενδείξεις ότι υπάρχει διαφάνεια ή αναδιανεμητική ανάπτυξη ειδικά στη Ντάκα. Το θέμα της φωνής και της λογοδοσίας στο Μπανγκλαντές είναι σε σχετικά κακή κατάσταση στη σύγχρονη εποχή. Σύμφωνα με τον World Governance Index-WGI (Παγκόσμιος Δείκτης Διακυβέρνησης) το σενάριο έχει ως εξής:


Εικόνα 1: Συνολικός Δείκτης: Φωνή & Λογοδοσία [1]


Διαφάνεια, δυνατότητα και αναδιανομή


Ο ορισμός της “Διαφάνειας” μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το υποκείμενο ή την επίκεντρο. Σε γενικές γραμμές, από τη σκοπιά της διακυβέρνησης είναι το φαινόμενο που ενισχύει την έγκαιρη και αξιόπιστη ροή της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πληροφόρησης και της πληροφόρησης που σχετίζεται με την παροχή κυβερνητικών υπηρεσιών, τη νομισματική και οικονομική πολιτική ( Vishwanath and Kaufmann, 1999).


Μολονότι η διαφάνεια αμφισβητήθηκε σε διάφορες κοινωνίες, ο Στίγκλιτς (1999) πιστεύει ότι οι κοινωνίες θα έπρεπε να υποστηρίζουν το ανοικτό σύστημα και τη διαφάνεια. Συνηθως η καλύτερη πληροφόρηση και δυνατότητα πρόσβασης βελτιώνει την κατανομή διαθέσιμων πόρων και την αποτελεσματικότητα της οικονομίας (Vishwanath and Kaufmann, 1999). Το πολιτικό και οικονομικό κόστος της “έλλειψης διαφάνειας” είναι πάντα τεράστιο και είναι αναποτελεσματικό για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες με χαμηλό εισόδημα. Είναι πολιτικά καταστροφικό, καθώς εξασθενεί την ικανότητα του δημοκρατικού συστήματος να αποτιμά και να διορθώνει την κυβερνητική πολιτική ( Vishwanath and Kaufmann, 1999). Για χώρες όπως το Μπανγκλαντές, το πιο σημαντικό κόστος από την έλλειψη διαφάνειας είναι η διαφθορά, και όπως έχει ευρέως τεκμηριωθεί η διαφθορά είναι η πραγματική αιτία για τις δυσμενείς επιδράσεις στις επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη (Vishwanath and Kaufmann, 1999).


Συνεπώς, υπάρχουν λόγοι που η διαφάνεια έχει αξία, ιδίως εκεί όπου οι ανελευθερίες της κοινωνίας είναι διαδεδομένες.[2] Δεν δίνει μόνο στους ανθρώπους πρόσβαση σε πληροφόρηση που υποστηρίζει τα δικαιώματά τους, αλλά προετοιμάζει το έδαφος για διάφορες κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές ευκαιρίες. Η διαφάνεια παρέχει στους ανθρώπους την ευκαιρία να συμμετέχουν ή τους εξουσιοδοτεί να συμμετέχουν. Σ’ αυτό το στάδιο, οι άνθρωποι μπορούν να έχουν ευκαιρίες να αυξήσουν ή να βελτιώσουν τις δυνατότητές τους, όπως πολιτικές ελευθερίες, οικονομικές διευκολύνσεις, κοινωνικές ευκαιρίες και προστατευτική ασφάλεια, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανελευθερίες ή τις ανθρώπινες στερήσεις ( Σεν, 1999).


Αυτή η συμμετοχική φύση της ανάπτυξης αποτελεί τη βάση για αποκεντρωμένες και αναδιανεμητικές αστικές πολιτικές και αντίστροφα η αναδιανομή συμβάλλει στη συμμετοχή, την ανάπτυξη των δυνατοτήτων και τη διασφάλιση της διαφάνειας. Υπάρχουν πολλά εμπειρικά στοιχεία σε διάφορα μέρη του Παγκόσμιου Νότου που επεξεργάζονται τις αλληλεξαρτήσεις ανάμεσα στη διαφάνεια, τη συμμετοχή, τη δυνατότητα και την αναδιανομή της αστικής πολιτικής.


Εάν δούμε τη μελέτη της περίπτωσης του Πόρτο Αλέγκρε (Βραζιλία) για τον συμμετοχικό προϋπολογισμό ( PB), έχουμε μια εμπειρική υποστήριξη της συνεργιστικής σχέσης ανάμεσα στη διαφάνεια, τη δυνατότητα και τις αναδιανεμητικές αστικές πολιτικές. Στο Πόρτο Αλέγκρε η κινητοποίηση σε επίπεδο γειτονιάς έκανε την εμφάνισή της τη δεκαετία του 1970 με τα κοινοτικά αιτήματα για καλύτερη παροχή αστικών υπηρεσιών ( Novy and Leubolt, 2005). Τότε, λόγω της παρουσίας της στρατιωτικής δικτατορίας, οι κάτοικοι των αντικανονικών και φτωχότερων περιοχών δεν εξυπηρετούνταν καλά από τις αστικές υπηρεσίες, ούτε ενημερώνονταν για τις μελλοντικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Ο Oliver Dutra από το Εργατικό Κόμμα ( partido dos Trabalhadores, PT), που ήταν υποψήφιος δήμαρχος το 1988, ζήτησε εκδημοκρατισμό υπέρ των φτωχών, με δραματική αλλαγή στις προτεραιότητες του κρατικού προϋπολογισμού, σε σχέση με την κατανομή, προς όφελος των κοινωνικά περιθωριοποιημένων ανθρώπων ( Novy and Leubolt, 2005). To PT επιχείρησε να συνδέσει τα υλικά αιτήματά του με ένα πλαίσιο δικαιωμάτων του πολίτη και τα προβλήματά του αποτελούσαν μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού πλαισίου. Μαζί με την κοινωνία των πολιτών, το ΡΤ έκανε να ακουστεί η φωνή του σε σχέση με το συγκεκριμένο αίτημα για εκδημοκρατισμό του προϋπολογισμού. Στο Πόρτο Αλέγκρε, το ΡΒ ήταν ένα μέσο για τη διασφάλιση της υπόσχεσης για αναδιανομή της εξουσίας σε τοπικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, το ΡΒ ήταν επίσης η απόδειξη για φωνή και επιρροή στη λήψη αποφάσεων όπως και για διαφάνεια στη δημόσια πολιτική. Κι αυτός είναι ο πυρήνας της έννοιας της δυνατότητας του Σεν. Ωστόσο, η διαφάνεια και οι αναδιανεμητικές πολιτικές δεν έχουν πάντα γραμμικό αποτέλεσμα ή σχέση και σε αυτές τις περιπτώσεις η βελτίωση της δυνατότητας, ατομικά, συλλογιά ή θεσμικά, μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία να πετύχει τους σκοπούς τους σε ό,τι αφορά τη διαρκή ανάπτυξη.


Μολονότι η διαφάνεια είναι συχνά επιθυμητή, το κράτος δεν προτρέπει για κοινωνικά επιθυμητά επίπεδα διαφάνειας κι αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου. Σύμφωνα με τους Vishwanath και Kaufmann (1999), οι αιτίες για χαμηλότερο επίπεδο διαφάνειας είναι: α) η διαδικασία γνωστοποίησης της πληροφορίας δεν είναι φτηνή. Η διασφάλιση της διαφάνειας συνεπάγεται ουσιαστικές προσπάθειες σε σχέση με το χρόνο, την ενέργεια, τα χρήματα και τις ικανότητες. Είναι λοιπόν φυσιολογικό που οι αρχές ενδιαφέρονται να αποκαλύψουν την πληροφόρηση μέχρι το σημείο όπου το περιθώριο κέρδους από τη γνωστοποίηση ισούται με το περιθώριο κόστους κι αυτό καταλήγει σε μερική διαφάνεια, όχι πλήρη γνωστοποίηση, και β) μερικές φορές, η αποκάλυψη μεγαλύτερης πληροφόρησης οδηγεί στην απώλεια του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, που με τη σειρά του μειώνει τη δυνατότητα κέρδους ή πλεονεκτήματος.


Σε μια μεγαλούπολη όπως η Ντάκα, όπου υπάρχει ένας τεράστιος αριθμος φτωχών, η διαφάνεια μπορεί να έχει τρομερή οικονομική αξία. Η διαφάνεια μπορεί να δημιουργήσει οικονομικές ευκαιρίες στις ανθρώπινες μάζες.
Μια έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρει ότι το αυξανόμενο ΑΕΠ κατά κεφαλή εξαρτάται άμεσα από τη φωνή και τη λογοδοσία του κράτους, ως εξής:


ΑΕΠ κατά κεφαλή- ΡΡΡ

Πηγή: Vishwanath και Kaufmann (1999)


Τα τελευταία χρόνια, ένα επιδοτούμενο από την Asian Development Bank (ADB) πρόγραμμα, “Πιλοτικό Πρόγραμμα για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση της πόλης Ντάκα”, επιχείρησε να αντιμετωπίσει διάφορα λειτουργικά προβλήματα που είχαν να κάνουν με τη διακυβέρνηση της Ντάκα. Το πρόγραμμα αυτό ασχολήθηκε με την αρχή διακυβέρνησης της μεγαλούπολης, Dhaka City Corporation (DCC), που υστερεί σοβαρά σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα αποκέντρωσης της εξουσίας και την αστική ευθύνη και ταυτόχρονα έδειξε πως δεν υπήρχε αρκετή διαφάνεια στον προγραμματισμό και τις δραστηριότητές της (ADB, 1999). Η έλλειψη διαφάνειας στις αστικές υποθέσεις σχετίζεται άμεσα με την απροθυμία των πολιτών να πληρώσουν φόρους και δαπάνες χρήσης. Στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, μόνο το 65% των εσόδων του προϋπολογισμού της DCC υλοποιήθηκαν (ADB, 1999). Αυτό δείχνει πολύ παθητικές μορφές των μηχανισμών αστικής διακυβέρνησης έναντι της συμμετοχικότητας ή της μαζικής συμμετοχής σ’ αυτή τη μεγαλούπολη της Νότιας Ασίας. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς θα δαπανηθούν οι φόροι τους, καθώς δεν αποτελούν μέρος του μηχανισμού λήψης αποφάσεων.


Όπως και άλλες μεγαλουπόλεις στη Νότια Ασία, η Ντάκα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την αποικιοκρατική κληρονομιά της ( Mehrotra, 2008) και την συγκεντρωτική πρακτική του προγραμματισμού. Αλλά οι ελευθερίες της ανθρωπότητας έχουν κυριαρχήσει εδώ σε πολλές μορφές. Η Ντάκα δεν αποτελεί εξαίρεση. Από τη δεκαετία του 1990, η μεγαλούπολη Ντάκα έχει βιώσει μερικές άτυπες μορφές αστικών κοινωνικών κινητοποιήσεων, με αιτήματα για καλύτερη πρόσβαση στα πολιτικά δικαιώματα και την πληροφόρηση. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις αστικές περιβαλλοντικές βελτιώσεις, οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν δημιουργήσει επιλογές για τους φτωχούς και τους μη προνομιούχους ώστε να συμμετέχουν ή να διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, ως φωνή για περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Σιγά-σιγά η δυνατότητα του λαού και των τοπικών θεσμών βελτιώνεται. Εάν θέλουμε να πορευτούμε προς μια συμμετοχική κοινωνία και να αγωνιστούμε για όλες τις αστικές δυσκολίες όπως η φτώχεια, η ανισότητα ή οι στερήσεις, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς αυτή την κατεύθυνση παρά μόνο η επιδίωξη για ενισχυμένη διαφάνεια, συμμετοχή και αναδιανεμητικές αστικές πολιτικές στην πράξη και όχι μόνο στη θεωρία.


Προβλήματα στην εφαρμογή του μηχανισμού διαφάνειας

Γιατί οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν αξία στη διαφάνεια όταν το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών δεν καταλαβαίνουν καν το νόημα της υπηκοότητας ή ζουν στη φτώχεια; Ή γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται τις αναδιανεμητικές αστικές πολιτικές όταν υπάρχει ήδη δημοκρατική κυβέρνηση; Ή ποια είναι τα οφέλη της διαφάνειας και των αναδιανεμητικών αστικών πολιτικών; Αυτά είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν για τη διασφάλιση της διαφάνειας στον μηχανισμό διακυβέρνησης στη Ντάκα. Στην πραγματικότητα, οι φτωχοί μπορούν να ενταχθούν μόνο στο μέτρο που νιώθουν και κατανοούν την οικονομική αξία της διαφάνειας ή των αναδιανεμητικών αστικών πολιτικών. Όπως είπαμε νωρίτερα, η διαφάνεια είναι ένα από τα μείζονα πολιτικά εργαλεία που μπορούν να παράσχουν στους ανθρώπους ευκαιρίες. Η διαφάνεια μπορεί επίσης να παράσχει ευκαιρίες για δυνατότητες ανάπτυξης, που μπορούν να επιδράσουν στην παραγωγικότητα και την απασχόληση. Η πρόσβαση στην άσκηση λήψης αποφάσεων θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν το μέλλον τους δίνοντάς του αξία.


Αλλά η πατρογονική πολιτική δομή στο Μπαnγκλαντές δεν επιτρέπει τη διαφάνεια τόσο εύκολα όσο γίνεται αντιληπτή ή προτείνεται στη θεωρία. Τα δυο κόμματα που κυριαρχούν σ’ αυτή τη δημοκρατία δεν εφαρμόζουν την αληθινή ουσία της δημοκρατίας ούτε στη δική τους πολιτική δομή. Οι οικογενειακές δυναστείες και οι συγγένειες αποτελούν το μοναδικό κριτήριο για τις πολιτικές αποφάσεις και την ιεραρχία της εξουσίας. Η παροχή διαφάνειας στους πολίτες σε κάθε στάδιο πολιτικής απόφασης θα επιδράσει στην εσωτερική κληρονομιά της πολιτικής πρακτικής. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι κοινωνικές κινητοποιήσεις και η βελτίωση της δυνατότητας μπορούν να είναι αποφασιστικά στοιχεία πολιτικής για τη δημιουργία πιο δημοκρατικών δρόμων για το λαό.


Συμπέρασμα


Όπως πολλοί άλλοι, ο Σεν αντιλήφθηκε την ʺανάπτυξηʺ ως μια συμμετοχική και ευχάριστη εργασιακή διαδικασία, που οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ακόμη πιο ευχάριστη και συμμετοχική επιτρέποντας σε όλους να αναλάβουν ενεργό μέρος, να μοιραστούν τις φωνές τους και τα επιχειρήματά τους. Το κλειδί είναι να μπορούν οι άνθρωποι να λαμβάνουν αποφάσεις για τις ζωές τους έτσι ώστε να επιλέγουν το είδος της ζωής στο οποίο δίνουν αξία. Σε μια μεγαλούπολη όπως η Ντάκα, που ο πληθυσμός της ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια, εάν δεν είναι δυνατόν να διασφαλιστούν αναδιανεμητικές αστικές πολιτικές ή ενισχυμένη διαφάνεια για κάθε ανθρώπινο ον ξεχωριστά, για τις γειτονιές ή τις κοινότητες, πιθανώς η Ντάκα να μην διαθέτει άλλες επιλογές για να μην πέσει στη φτώχια, την τυραννία, τις ελάχιστες οικονομικές ευκαιρίες, τη συστημική κοινωνική στέρηση, τις αποτυχημένες διαφάνειες, την παραμέληση των δημόσιων παροχών όπως και τη μισαλλοδοξία ή την υπερδραστηριότητα των κατασταλτικών κρατών και όλες οι αστικές ευπάθειες και δονήσεις θα μετατραπούν σε καταστροφές που θα κοστίσουν ανθρώπινες απώλειες.


Σημειώσεις

[1] Υπολογισμός του συγγραφέα με τη χρήση των δεδομένων από τους Παγκόσμιους Δείκτες Διακυβέρνησης, που διατίθεται στο http://info.worldbank.org/governance/wgi/index.asp.

[2] Οι έννοιες “ανελευθερίες” και «ελευθερίες» που χρησιμοποιούνται ευρέως από τον Amartya Sen. Οι “ανελευθερίες” είναι το αντίθετο των ελευθεριών. Οι “ανελευθερίες” δημιουργούν εμπόδια για τους ανθρώπους να αναπτύξουν ή να επιτύχουν την αξιοπρέπεια και την ευημερία. Για παράδειγμα, η φτώχεια, οι ανισότητες και οι αποκλεισμοί δημιουργούν εμπόδια για την ανθρώπινη ανάπτυξη και αποτελούν, ως εκ τούτου τις “ανελευθερίες” της σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας..


Αναφορές

-Asian Development Bank (1999). Asian Cities in the 21st Century: Contemporary Approaches to Municipal Management. Vol. 3 Reforming Dhaka City Management. Manila: ADB Publication. Διαθέσιμο στο
http://www.adb.org/Documents/Conference/Asian_Cities_3/vol_3no1.pdf

-Banglapedia (2010). Dhaka City. Διαθέσιμο στο http://www.banglapedia.org/httpdocs/HT/D_0145.HTM.

-Davis, M. (2006). Planet of Slums, London: Verso.

-Mehrotra, S. (2008). Democracy, decentralization and access to basic services: an elaboration an Sen’s capability approach, in F. Comim, M. Qizilbash and S. Alkire (ed.) The Capability Approach: Concepts, Measures and Applications, pp. 385-420, Cambridge: Cambridge University Press.

-Novy, A. and Leubolt, B. (2005). Participatory Budgeting in Porto Alegre: Social Innovation and the Dialectical Relationship of State and Civil Society. Urban Studies 42 (11): 2023-2036.

-PricewaterhouseCoopers (2009). Which are the largest city economies in the world and how might this change by 2025?. UK Economic Outlook November 2009. Διαθέσιμο στο https://www.ukmediacentre.pwc.com/imagelibrary/downloadMedia.ashx?MediaDetailsID=1562

-Sen, A. (1999) Development as Freedom. Oxford: Oxford University Press.

-Stiglitz, J.E. (1999). On Liberty, the Right to Know, and Public Discourse: The Role of Transparency in Public Life. Oxford: Oxford Amnesty Lecture.

-The Worldwide Governance Indicators Project (2011). World Governance Indicators (WGI) Database. Διαθέσιμο στο http://info.worldbank.org/governance/wgi/index.asp

-Tibaijuka, A.K. (2005). Forwarding. In J. Samuels (ed.) Removing Unfreedoms: Citizens as Agents of Change in Urban Development (pp. ix-x). Warwickshire: ITDG Publishing.

- United Nations Development Programme. (2001). Indonesia Human Development Report 2001: Towards a New Consensus: Democracy and Human Development. Διαθέσιμο στο http://hdr.undp.org/en/reports/nationalreports/asiathepacific/indonesia/indonesia_2001_en.pdf

-UN-HABITAT (2004). Transparency and Good Urban Governance. Διαθέσιμο στο http://ww2.unhabitat.org/cdrom/transparency/html/transp.html

-United Nations (2007). World Urbanization Prospects: The 2007 Revision. Διαθέσιμο στο http://www.un.org/esa/population/publications/wup2007/2007WUP_Highlights_web.pdf

-Vishwanath, T. and Kaufmann, D. (1999). Towards Transparency in Finance and Governance. World Bank. Διαθέσιμο στο
http://siteresources.worldbank.org/INTWBIGOVANTCOR/Resources/tarawish.pdf

Αφιέρωμα: διαφάνεια
Ετικέτες: bangladesh , saleh ahmed , διαφάνεια , λογοδοσία , πολεοδομία

0 σχόλια »

σχολίασε

όνομα *

email * (not published)

Website