Denise Scott Brown – Μαθαίνοντας από…

Οι αρχιτέκτονες δεν μπορούν να φέρουν τη δημοκρατία, ή όποια άλλη πολιτική κατάσταση, υποστηρίζει η Denise Scott Brown. Πρέπει, όμως να αποφεύγουν να δημιουργούν φυσικούς φραγμούς που εμποδίζουν τις διασυνδέσεις στην πόλη.

Μία συνέντευξη στον Παύλο Χατζόπουλο για το Re-public

Παύλος Χατζόπουλος: Είναι οι αρχιτέκτονες οι βασικοί δημιουργοί των πόλεων;

Denise Scott Brown: Ο όρος ‘αρχιτέκτονας’ χρησιμοποιείται μερικές φορές με την ευρεία έννοια εκείνου που ‘φτιάχνει’ και, με αυτή την έννοια, υπάρχουν πολλοί αρχιτέκτονες της πόλης- όλοι όσοι παίρνουν αποφάσεις εκεί. Με τη στενή έννοια του όρου ο ρόλος των αρχιτεκτόνων στην κατασκευή των περισσότερων πόλεων δεν είναι μείζων. Όπου, όμως, είναι – στη Σαντιγκάρ, τη Μπραζίλια, τη Μελβούρνη-η πόλη μοιάζει ακατέργαστη ή εξωπραγματική μέχρι ν’ αρχίσουν να παίζουν το ρόλο τους οι άλλοι δημιουργοί.

Π.Χ.: Μήπως οι σύγχρονες παγκόσμιες πόλεις γίνονται απρόσωπες;

D.S.B: Οι μοντέρνες, υψηλού κόστους, κατασκευαστικές τεχνικές που αναπτύσσονται στον κόσμο τείνουν να δίνουν σε ορισμένα μέρη των πόλεων απρόσωπο χαρακτήρα. Όταν τις βλέπουμε όμως στην ολότητά τους και στο πλαίσιο των διαφορετικών τοπίων και πολιτισμών, δεν δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε μεταξύ Φρανκφούρτης, Λονδίνου, Τόκυο, Σαγκάης και Νέας Υόρκης.

Π.Χ.: Με ποιο τρόπο η αρχιτεκτονική θα μπορούσε να συνδυάζει τις ιδιότητες της πρόσθεσης, της εξάλειψης και της μετατροπής στα κτίρια;

D.S.B: Δεν υπάρχει κανόνας που να ισχύει παντού, ή έστω σε ένα μέρος της πόλης. Ορισμένες περιοχές και κτίρια πρέπει να διατηρηθούν, άλλα να κατεδαφιστούν. Εξαρτάται από την κατάσταση κι εμείς οι αρχιτέκτονες έχουμε την ευθύνη να αποφεύγουμε τις νεφελώδεις λύσεις, να συμβουλευόμαστε σε τοπικό επίπεδο για τις τοπικές συνθήκες και να σκεφτόμαστε βαθιά, δημιουργικά και σε συνεργασία σε ό, τι αφορά στις ειδικές περιπτώσεις.

Π.Χ.: Τα κτίριά σας έχουν πράγματι την τάση να αγνοούν, να μεταβάλουν ή να αναδημιουργούν πέρα από τις υπάρχουσες τοπικές μνήμες και ταυτότητες;

D.S.B: Σπάνια κάνουμε το πρώτο. Σχεδόν πάντα κάνουμε τα άλλα. Έχουμε μια ενδιαφέρουσα διαδικασία, που αποκαλούμε ‘μαθαίνοντας από….’, την οποία εφαρμόζουμε για να ξεκινάμε τα σχέδιά μας. Μας βοηθά να ενσωματώνουμε το τοπικό στοιχείο, ενώ ταυτόχρονα συνεισφέρει με την εξωτερική μας εμπειρία.

Π.Χ.: Μπορούν τα δημόσια κτίρια να κάνουν τους δημόσιους χώρους πιο δημοκρατικούς;

D.S.B.: Εμείς οι αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι πάσχουμε από μεγαλομανία εάν πιστεύουμε ότι αυτά που κτίζουμε μπορούν να φέρουν τη δημοκρατία (ή όποια άλλη πολιτική κατάσταση). Αλλά είμαστε ικανοί, αν είμαστε απρόσεκτοι, να δημιουργήσουμε φυσικούς φραγμούς σε ό, τι αφορά στις διασυνδέσεις. Γι’ αυτό πρέπει να αποφασίσουμε να μην κάνουμε κακό και να εκπαιδευτούμε για το πώς μπορούμε αυτό να το πετύχουμε. Επίσης, οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα σε ασφαλή, υγιεινά αλλά και ωραία κτίρια και χώρους κι εμείς πρέπει να προσπαθούμε να τους τα προσφέρουμε, πράγμα που είναι στις δυνατότητές μας.

Π.Χ.: Είναι παραγωγικό να κοιτάμε αυτά που σχεδιάστηκαν στο παρελθόν αλλά δεν μπόρεσαν να κατασκευαστούν;

D.S.B: Είναι ένα θλιβερό έργο που αξίζει τον κόπο. Δίνει μια καταγραφή των προσδοκιών και αποτελεί κλειδί για μια κοινωνία και τις αξίες της. Μερικές φορές δίνει τις γενικές κατευθύνσεις στις μετέπειτα γενιές για τον τρόπο που θα πορευτούν. Είναι θλιβερό επειδή συχνά αποδεικνύει μια σπατάλη ταλέντου. Η υψηλή τέχνη μπορεί να φανεί στην αρχή άσχημη και τα συμβατικά γούστα να την αποφύγουν, αλλά μια μεταγενέστερη γενιά να την καταλάβει και να την αγαπήσει. Ένας ζωγράφος μπορεί ίσως να επιβιώσει αυτής της μεταβατικής περιόδου και να συνεχίσει να ζωγραφίζει, αλλά ο αρχιτέκτονας χρειάζεται έναν πλούσιο πελάτη, ιδιώτη ή από τον δημόσιο τομέα, για να κτίσει και το υψηλό κόστος κατασκευής να επιφέρει συντηρητισμό, συμπεριλαμβανομένης της συντηρητικής αισθητικής και καλλιτεχνικού γούστου. Έτσι, ορισμένα από τα καλύτερα αρχιτεκτονικά έργα δεν κτίζονται ποτέ κι αυτό αποτελεί σπατάλη δυναμικού αντίστοιχη με μια αναπηρία ή έναν πρόωρο θάνατο.

Νομίζω ότι η ομάδα σας θα έπρεπε να θέσει ακόμη ένα ερώτημα: Ποιες είναι οι προοπτικές που έχει ο ποιοτικός σχεδιασμός σε μια δημοκρατία; Είναι ένα δυσάρεστο ερώτημα, με δυο συγκριμένες πλευρές που για την καθεμιά υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ και κατά.

Διαβάστε ακόμα

Μαθαίνοντας ακόμα από το Λας Βέγκας (στα Αγγλικά)

Οι δράσεις σαν σχήματα (στα Αγγλικά)

Αφιέρωμα: πόλεις σε ροή, πρόσφατα άρθρα
Ετικέτες: denise scott brown , αρχιτεκτονική , παγκόσμια πόλη

0 σχόλια »

→ Αφιερώματα

Διάλογοι ←

→ Δράσεις

ετικέτες

Re-public στο

Denise Scott Brown – Μαθαίνοντας από…

σχολίασε