Αναζήτηση..
|
|
Η υλοποίηση της αρχής της ανοιχτής πρόσβασης, εξηγεί ο Michael Geist, απαιτεί βραχυπρόθεσμα τη δυνατότητα μιας μεγαλύτερης πρόσβασης του κοινού στη γνώση, με την υιοθέτηση πιο ανοιχτών προσεγγίσεων σε ό, τι αφορά στη δημοσιοποίηση. Μακροπρόθεσμα, το κοινό θα μπορεί να αναμένει ότι αυτή η γνώση θα είναι γρήγορα διαθέσιμη και έτσι θα διευκολύνουμε τη δημιουργία μιας καλύτερα ενημερωμένης κοινωνίας, με βαθύτερη γνώση. |
Πώς θα ήταν ο κόσμος, αν υπήρχαν υποδείγματα σοσιαλιστικών μέσων; Και πώς θα ήταν αυτά τα παραδείγματα; Μπορούμε να θεωρήσουμε τη wikipedia σαν ένα παράδειγμα σοσιαλιστικού μέσου; Έχουμε άλλα παραδείγματα; Οι Tere Vadén και Juha Suoranta προσπαθούν να αναδείξουν τα κυρια χαρακτηριστικά ενός σοσιαλιστικού μέσου.
read more..
Το μεγάλο επίτευγμα του φαινόμενου του Web 2.0, υποστηρίζει ο Henrik Ingo, είναι ότι έχει αυξήσει σημαντικά τη μάζα των χρηστών που, ενστικτωδώς τουλάχιστον, εκτιμούν τις χαρές του μοιράσματος (Youtube), της επικοινωνίας (forums, Facebook), της πρόσβασης στην πληροφορία (blogs). Δεν μπορεί (ακόμη) ο καθένας να είναι ενεργός χρήστης του Linux, αλλά μέσα από το Web 2.0 το ίδιο σύστημα αξιών διεισδύει σε ένα ευρύτερο πλήθος.
Αναλύοντας τις παγίδες, αλλά και τις επιτυχίες των κοινοτήτων ανοιχτού λογισμικού, ο Αλέξιος Ζάβρας καταλήγει σε εφτά βασικές αρχές που οι μελλοντικές διαδικτυακές κοινότητες θα πρέπει να υιοθετήσουν για να καταφέρουν να επιβιώσουν στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο του Ίντερνετ.
Από τις ομάδες των αναδυόμενων δημοκρατιών όπως η Γεωργία που αγωνίζονται για να δημοσιοποιούν τα κοινοβούλιά τους βασική πληροφόρηση, μέχρι τις εκστρατείες για μια νομοθεσία υπέρ της ελεύθερης πληροφόρησης, στις πιο καθιερωμένες δημοκρατίες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η ανοιχτή πρόσβαση στα δεδομένα που συγκεντρώνουν οι κυβερνήσεις βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Ο Tom Steinberg υποστηρίζει ότι η ελεύθερη πρόσβαση στα δημόσια δεδομένα είναι ένα βήμα για μια δημοκρατία που λειτουργεί καλύτερα. |
H επανεφεύρεση της ‘ανοιχτής πρόσβασης’ δεν σηματοδοτεί το τέλος της πνευματικής ιδιοκτησίας, παρατηρεί o Christopher May. Είναι μάλλον το τέλος της περιόδου που η πνευματική ιδιοκτησία έμοιαζε να αποτελεί το κυρίαρχο παράδειγμα για να κατανοήσει κανείς πώς η γνώση και η πληροφορία ταιριάζουν στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας |