Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Είναι προβληματικό μια σοσιαλδημοκρατία να εμφανίζεται επαρκής εσωτερικά, χωρίς να έχει κανενός είδους προοδευτική παγκόσμια δέσμευση. Οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις είναι εκείνες που μπορούν να πετύχουν μια συναίνεση γύρω από ορισμένες αρχές παγκόσμιας αναδιανομής, που συνεπάγονται υποστήριξη για ένα ελάχιστο επίπεδο ζωής για όλους τους λαούς του κόσμου.
Ο καπιταλισμός έγινε αποδεκτός από τους σοσιαλδημοκράτες με περίπου τόσο ενθουσιασμό όσο είχαν πάντα οι φιλελεύθεροι, συχνά όμως έγινε αποδεκτός χωρίς πολλή κριτική. Το να λες ότι είσαι υπέρ του καπιταλισμού και των αγορών είναι τόσο κενό περιεχομένου σα να λες ότι αγαπάς τους ανθρώπους ή ότι σου αρέσει η μουσική. Το θέμα είναι ποιους ανθρώπους, ποιο είδος μουσικής και σε ποιες συνθήκες. Κι αν ο καπιταλισμός δεν έχει πια το ρόλο του αντιπάλου, ποιοι είναι οι εχθροί που ο σοσιαλδημοκράτης πρέπει να αντιμετωπίσει;
Ο Jacques Julliard προβλέπει ότι η διαφαινόμενη λαΙκή απογοήτευση για τον Σαρκοζί θα κλιμακωθεί την άνοιξη, υποστήριζει ότι το περίφημο ‘άνοιγμα’ που έκανε στην αριστερά περιορίζεται στην πετυχημένη προσπάθειά του να διαφθείρει ορισμένα ηγετικά στελέχη της, και μιλά για τις προοπτικές ανάκαμψης του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Η επικέντρωση του Σαρκοζύ σε μία πρακτική πολιτική του συγκεκριμένου δεν στερείται οποιασδήποτε ιδεολογικής πλαισίωσης, υποστηρίζει ο Ανδρέας Πανταζόπουλος. Πρόκειται, αντιθέτως, για την δημιουργία μιας νέας ‘κινητιστικής’ δεξιάς που τροφοδοτεί την εθνική ιδεολογία με συγκεκριμένο περίγραμμα και περιεχόμενο.
![]() |
Ο Alain Bergounioux σημειώνει ότι ο πυρήνας του Σαρκοζικού λόγου είναι η έγκληση του ατόμου. Ο Σαρκοζύ υπερασπίζεται κυρίως το όραμα μιας κοινωνίας ατόμων όπου η συλλογικότητα απαξιώνεται και παρουσιάζεται συνήθως ως εξαναγκασμός. |
![]() |
Μέσα από μια συζήτηση της στρατηγικής του Σαρκοζί για την κατάκτηση πολιτιστικής ηγεμονίας, ο Noel Hatch προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις μορφές που θα μπορούσε να πάρει μια συντεταγμένη αντίδραση από τα Ευρωπαϊκά σοσιαδημοκρατικά κομμάτα. |
Ο Michel Bauwens εξετάζει τις δυνατότητες που ανοίγουν οι ομότιμες σχέσεις για τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, υποστηρίζοντας ότι μπορούν να προσφέρουν μία εναλλακτική οδό ως προς τη νεοφιλελεύθερη ιδιωτικοποίηση όπως και σε σχέση με την εισαγωγή της ιδιωτικής λογικής στη δημόσια σφαίρα.
Οι σύγχρονες κοινωνικές πρακτικές δεν μπορούν πλέον να αναλυθούν με μια απλή δυαδική διάκριση ιδιωτικού/δημόσιου, ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε μια πολλαπλότητα κοινωνικών τομέων απαιτεί μια πολλαπλότητα προοπτικών αυτο-περιγραφής. Ο Gunther Teubner προτείνει την αντικατάσταση αυτής της πρωταρχικής διάκρισης από την έννοια της πολυσυγκειμενικότητας. |
![]() |
Οι προοδευτικές πολιτικές πρέπει να υποστηρίζουν ορισμένες κεντρικές αξίες και ταυτόχρονα να ανταποκρίνονται στη σύγχρονη ατζέντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμάτων του φύλου και των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων. Οι κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να ανταποκριθούν στην πρόκληση της συμφιλίωσης αρχών και αποτελεσματικών πολιτικών. |
![]() |
Είναι αντιπαραγωγικό να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε σήμερα με ζητήματα ενσωμάτωσης και πολιτισμικών διαφορών στην Ευρώπη, ρωτά ο Tariq Ramadan. Ξεκινώντας με ένα ακλόνητο ναι, καλεί σε μία σύμπραξη Μουσουλμάνων και μη-Μουσουλμάνων η οποία θα παλέψει ενάντια σε όλες τις μορφές κοινωνικού αποκλεισμού. |