Αναζήτηση..
|
|
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συνεργασίες για το επερχόμενο αφιέρωμά του με τίτλο “Πέρα από την κρίση του δημόσιου χρέους: Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση σε σταυροδρόμι”. Η κρίση του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και σε άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης γεννά αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα των σημερινών θεσμών και μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2007-2009 αντιμετωπίστηκε αρχικά μέσω της κρατικής παροχής ρευστότητας και κεφαλαίου. Η σχετική οικονομική σταθεροποίηση και μείωση της κρίσης το 2009 έπληξε περιφερειακά ευρωπαϊκά κράτη σε μια κρίσιμη στιγμή: τα δημόσια έσοδά τους κατέρρευσαν εξαιτίας της ύφεσης και οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν για τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών θεσμών και την αύξηση της ζήτησης. Αυτό το νέο κύμα κρίσης εντοπίζεται τώρα στην καρδιά της ευρωζώνης και χαρακτηρίζεται από αυτό που μπορεί να ονομαστεί “κρίση του δημόσιου χρέους”.
read more..
Ο Steven Shaviro υποστηρίζει ότι μέρος της δυσκολίας μας ως προς το να βγάλουμε ένα συναφές νόημα από την κρίση, αντικατοπτρίζει τον τρόπο που τη βιώνουμε ως άτομα, την οικονομία της αγοράς σαν κάτι ξένο προς εμάς, πάνω στο οποίο δεν έχουμε εξουσία. Οι κύκλοι ανάπτυξης και πτώσης που είναι εγγενείς στον καπιταλισμό είναι καθοριστικοί στο να ενσταλάζουν την αίσθηση του μοιραίου στον κόσμο. Μια πιθανή πρόκληση σ’ αυτή τη μοιρολατρία είναι η επαναπολιτικοποίηση μιας από τις πιο πανταχού παρούσες διαστάσεις της οικονομίας: το χρήμα. Σχεδόν ολόκληρη η καπιταλιστική θεωρία υποθέτει «την ουδετερότητα του χρήματος», ενώ μάλλον πρέπει να το δούμε σαν ένα μέσο που εξαφανίζεται και χρειάζεται να το κατανοήσουμε, καθώς αυτή η κρίση έδειξε, ότι το χρήμα δεν είναι μια πιστή «απεικόνιση» υπάρχοντα πλούτου, αλλά περισσότερο κάτι που έχει τη δική του ενύπαρκτη πυκνότητα και βάρος.
read more..
Ενώ ιστορίες εκτεταμένων κατασχέσεων έχουν ίσως το πιο ανθεκτικό ζήτημα της κρίσης στα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου, ο Joe Deville φωτίζει κάποιες από τις πιο πεζές και καθημερινές πραγματικότητες του να ζει κανείς με δάνειο. Λόγω της κρίσης ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων και νοικοκυριών έχουν έρθει σε επαφή με ένα φάσμα τεχνικών που αποσκοπούν στην ανάκτηση του αναπτυσσόμενου όγκου οφειλομένου χρέους. Εν όψει των κάπως περιορισμένων κοινωνικο – τεχνικών μηχανισμών που έχει στη διάθεσή του ο πράκτορας που αναζητάει τον τρόπο να ισοφαρίσει το μη εξασφαλισμένο χρέος, ο Deville υποστηρίζει ότι ο συλλέκτης χρεών πρέπει να θέσει προκλήσεις που απευθύνονται στα συναισθήματά του εκπρόθεσμου οφειλέτη, λειτουργώντας σαν διασπαστικός υποκριτής του νοικοκυριού και να προσκολληθεί αναγκαστικά σε πεζές συνήθειες και πρακτικές ώστε να κατορθώσει να εισπράξει μέρος της εξόφλησης.
read more..