Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Απευθύνουμε ανοικτή πρόσκληση συμμετοχής για το επόμενο αφιέρωμα του Re-public με τίτλο «Μια κριτική ματιά στην ομότιμη παραγωγή και διανομή ενέργειας». Μπορούμε να ισχυριστούμε πως μια βαθμιαία μετακίνηση προς μια ομότιμη, βιώσιμη κοινωνία θα βασιζόταν σε κάποιες αλληλοεξαρτώμενες και αλληλοσυμπληρούμενες υποδομές:
Εκεί που εγώ βλέπω ανθρώπους να ανακαλύπτουν πράγματα και να χρησιμοποιούν τις ανακαλύψεις τους για την επίλυση κοινών προβλημάτων (δημιουργώντας συνήθως νέα προβλήματα), ορισμένοι αυτοαποκαλούμενοι ‘μελλοντολόγοι’ βλέπουν, αντίθετα, ένα ξεδίπλωμα ‘τάσεων’. Κι ανάμεσά τους υπάρχουν ορισμένες υποκουλτούρες μελλοντολογικού χαρακτήρα, που πηγαίνουν ακόμη πιο μακριά, και βλέπουν σε αυτές τις τάσεις φωτεινά μονοπάτια που οδηγούν σε εξιδανικευμένα τεχνοαναπτυξιακά αποτελέσματα στα οποία επένδυσαν ελπίδες προσωπικής υπέρβασης.
Γιώργος Παπανικολάου – Πολιτική οικονομία των “Κοινών”: Σκέψεις για το from Re-public on Vimeo.
Tο κοινωνικό web βασίζεται σε ένα υποκείμενο, αλλά ασταθές κοινωνικό συμβόλαιο, υποστηρίζει ο Michel Bauwens. Από την πλευρά των χρηστών αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο προβλέπει η συνεισφορά τους να εξαργυρώνεται μέσα απ’ τη διαφήμιση, στο μέτρο που δεν παρεμβαίνει στο μοίρασμα. Εάν η παρέμβαση υπερβεί το όριο αποδοχής τους, είτε θα επαναστατήσον είτε θα πάνε αλλού.
Βασισμένο στις ιδέες του Barnes, που αναπτύσσονται διεξοδικά στο βιβλίο του Capitalism 3.0, το άρθρο αυτό αναλύει τις προοπτικές που αναδύονται από την ένταξη της σφαίρας των φυσικών Κοινών σε μια πολιτική ατζέντα ενάντια στην περιβαλλοντική και οικονομική εξαθλίωση, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.
Ο Jeremy Rifkin, o πασίγνωστος οικονομολόγος και χαρισματικός ομιλητής, άνοιξε την πρώτη μέρα του Συνεδρίου Σοσιαλιστικής Διεθνούς με μια ομιλία στα πλαίσια του διαλόγου για τις κλιματικές αλλαγές. Σε μια εποχή στην οποία το 50% του πληθυσμού της γης δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ τηλεφωνική κλήση και το 1/3 των κατοίκων του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια, έφτασε η ώρα οι πολιτικοί να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους σχετικά με το τι αποκαλεί ο Rifkin ως ενέργεια-«ελίτ», δηλαδή την συγκεντρωτική παραγωγή και εμπορία ενέργειας. Ο ομιλητής απεύθυνε πρόταση στους Σοσιαλιστές αρχηγούς να «δώσουν πίσω στους ανθρώπους την ενέργεια», ενθαρρύνοντας την διανεμημένη παραγωγή και την ομότιμη (peer to peer) διανομή της ενέργειας.
Τρεις άνθρωποι με διαφορετικού τύπου σπουδές και εργασιακές εμπειρίες, οι οποίοι, θεωρητικά, μπορούν να καταλάβουν τι θέλει να πει ο καθένας τους, αποφασίζουν να συνομιλήσουν, γράφοντας. Aνταλλάσσουν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μην υπολογίζοντας ότι η ανταλλαγή αυτή κάποτε θα δημοσιευθεί. Ακολουθήστε την περιγραφή της συζήτησης, η οποία διαρκεί δυο περίπου μήνες και χωρίζεται σε πράξεις και σκηνές ανάλογα την εξέλιξή της:
Πώς θα ήταν ο κόσμος, αν υπήρχαν υποδείγματα σοσιαλιστικών μέσων; Και πώς θα ήταν αυτά τα παραδείγματα; Μπορούμε να θεωρήσουμε τη wikipedia σαν ένα παράδειγμα σοσιαλιστικού μέσου; Έχουμε άλλα παραδείγματα; Οι Tere Vadén και Juha Suoranta προσπαθούν να αναδείξουν τα κυρια χαρακτηριστικά ενός σοσιαλιστικού μέσου.
1…Το κοινωνικό Web -ή Web 2.0 κατά τον Ο’ Reilly- και η εκμετάλλευση της συλλογικής νοημοσύνης και δημιουργίας είναι έννοιες ταυτόσημες. Η δεύτερη εκδοχή του Web αναδύθηκε από τα διάκενα της πρώτης, εγκαινιάζοντας μια νέα εταιρική επανάσταση στη βιομηχανία των υπολογιστών, αφού μετέτρεψε το μέχρι πρότινος γραφειοκρατικό Διαδίκτυο σε μια ομαλή πλατφόρμα πλοήγησης και παραγωγής.
![]() |
Ο Paul Hartzog εισάγει τον όρο ‘παναρχία’, ένα κοινωνικο-πολιτικό πεδίο που αναδύεται όταν οι τεχνολογίες διασύνδεσης, οι οποίες αναμφισβήτητα διευκολύνουν τη συλλογική δράση, προωθούν τη συνεργατική παραγωγή γνώσης, εργαλείων και εξουσίας. |