ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Andres Velasco – Αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης: Tο επιτυχημένο παράδειγμα της Χιλής
November 3, 2009

Andres Velasco

Εάν ανατρέξουμε στη δεκαετία του 1980, στη διάρκεια της κρίσης του χρέους, έλεγαν ότι όταν ο κόσμος άρπαζε ένα κρυολόγημα, η Λατινική Αμερική πάθαινε πνευμονία. Αυτό τότε ήταν αλήθεια. Δεν είναι πια. Ο κόσμος κόλλησε τον ιό της οικονομικής κρίσης όπως ποτέ στο παρελθόν, αλλά η οικονομία της Χιλής παρέμεινε υγιής. Δεν πρόκειται για σύμπτωση, αλλά για το αποτέλεσμα των οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Μια αυτόνομη Κεντρική Τράπεζα ελέγχει τον πληθωρισμό. ‘Ένα ευέλικτο καθεστώς ισοτιμίας συναλλάγματος βοηθάει το νόμισμά μας να είναι ανταγωνιστικό και την οικονομία μας να είναι πολύ λιγότερη ευμετάβλητη απ’ ό, τι στο παρελθόν. Η Χιλή έχει ένα σύγχρονο και υγιές οικονομικό σύστημα χωρίς τα τοξικά στοιχεία που δημιούργησαν αυτό το πρόβλημα.


Σε ό, τι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική, το δομικό δημοσιονομικό μας σύστημα, διασφαλίζει τη διαφύλαξη όλων των έκτακτων εισοδημάτων. Κάναμε ό, τι κάνει μια οικογένεια όταν έρχεται ανεμοθύελλα: αποταμιεύσαμε στις περιόδους αφθονίας για να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους πόρους στις περιόδους λιτότητας. Έτσι, όταν ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση, ήμασταν σε θέση να εγκαινιάσουμε μια από τις πιο ισχυρές και αντι-παρελκυστικές πολιτικές: ένα δημοσιονομικό πακέτο της τάξης του 2.8% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε συνδυασμό με τη δεύτερη σε διεθνές επίπεδο πιο επιθετική παρέμβαση κεντρικής τράπεζας αυτό το χρόνο. Και αυτό χωρίς να κάνουμε την οικονομία μας πιο ευάλωτη. Με λίγα λόγια, τον επόμενο χρόνο, όταν θα αναλάβει μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση, θα κληρονομήσει την ισχυρότερη οικονομική κατάσταση στην ιστορία της Χιλής.


Jean-Christophe Cambadelis – Ποιες προοδευτικές πρωτοβουλίες απέναντι στην κρίση;
November 3, 2009

Jean-Christophe Cambadelis

Στην παρούσα κρίση σημασία έχει η ερμηνεία της και η ανεύρεση προοδευτικών λύσεων. Είχαμε δίκιο να αγωνιζόμαστε για τη ρύθμιση μιας αγοράς που αποτελεί μια δύναμη που προχωρεί, χωρίς να γνωρίζει προς ποια κατεύθυνση. Χρειάζεται, λοιπόν, μια ηθική των παγκόσμιων οικονομικών πολιτικών. Με λίγα λόγια, πρέπει να χαράξουμε το δρόμο μιας οικολογικής και κοινωνικής «εξημέρωσης» της οικονομίας της αγοράς. Για να πετύχει αυτό, οι λαοί μας χρειάζονται ένα κράτος προνοητικό που βάζει την πράσινη και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη στην υπηρεσία των πολιτών. Χρειάζεται επίσης ένα συμβούλιο οικονομικής ασφάλειας που να προστατεύει απέναντι στις χρηματοοικονομικές παραλογισμούς και διατηρεί στο πρώτο πλάνο των εμπορικών δραστηριοτήτων και συναλλαγών τη δικαιοσύνη και την κοινωνική πρόοδο.


Το κράτος έχει γίνει ξανά ένα καταφύγιο έναντι των χρηματοοικονομικών αναταράξεων. Έναντι της κρίσης, χρειάζεται ένα επιτελικό κράτος που προτείνει ένα συντονισμένο πρόγραμμα ανάκαμψης που ταυτόχρονα είναι αποτελεσματικό έναντι των φορολογικών παραδείσων. Πρέπει επίσης να επανεξετάσουμε το τραπεζικό σύστημα. Εάν είναι σωστό τα κράτη να στηρίζουν τις τράπεζες καταθέσεων, τότε οι τράπεζες που βασίζονται στην κερδοσκοπία πρέπει να αναλάβουν τα ρίσκα τους.


Elio Di Rupo – Προοδευτικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης: Tο Βελγικό παράδειγμα
November 3, 2009

Elio Di Rupo

Η διεθνής οικονομική κρίση οδήγησε τις χώρες μας σε μια τρομερή φάση οικονομικών και κοινωνικών δυσκολιών. Αποτελεί ευθύνη των σοσιαλιστών να προτείνουν ρεαλιστικά μέτρα που θα δώσουν νέα ώθηση στην οικονομία και θα επανορθώσουν τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης. Τα τέσσερα παραδείγματα που ακολουθούν απεικονίζουν τις πρωτοβουλίες που υποστήριξαν οι υπουργοί του σοσιαλιστικού κόμματος στο Βέλγιο προς αυτή την κατεύθυνση.


Αναθέρμανση σε σταθερή βάση της οικονομικής δραστηριότητας


Εγκατάσταση ενός προγράμματος που ενθαρρύνει την έρευνα- ανάπτυξη και την καινοτομία στις επιχειρήσεις: δημιουργία πόλων ανταγωνιστικότητας σε ορισμένους τομείς αιχμής, που έχουν εντοπιστεί από επιστημονικές μελέτες, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα δίκτυο που περιλαμβάνει τις επιχειρήσεις, την ανώτατη εκπαίδευση, τη βασική έρευνα και την εφαρμοσμένη έρευνα. Όλα αυτά με στόχο την ενθάρρυνση της καινοτομίας στις επιχειρήσεις και τη δημιουργία spin off, την προσέλκυση επενδυτών και τη δημιουργία απασχόλησης. Η στρατηγική αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική στους νέους ‘πράσινους’ τομείς (οικονομίες ενέργειας, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ανακύκλωση και διαχείριση απορριμμάτων, τεχνικές παραγωγής ελάχιστα ή καθόλου ρυπογόνες).


Ανάδυση της υπόγειας οικονομίας

Δημιουργία συστημάτων που επιτρέπουν την ‘αθώωση’ της μαύρης εργασίας. Για παράδειγμα: επικουρικότητα της ζήτησης σε ό,τι αφορά τις βοηθητικές εργασίες (οικιακοί βοηθοί, κηπουρικές εργασίες, μαστορέματα) για να δημιουργηθεί ένας ικανοποιητικός όγκος μαζικής δημιουργίας ανειδίκευτων θέσεων εργασίας. Είναι το σύστημα των τίτλων υπηρεσίας στο Βέλγιο και των επιταγών υπηρεσίας στη Γαλλία. Πλεονέκτημα: επιτρέπει την είσπραξη εισφορών και φόρων στη δηλωμένη με αυτόν τον τρόπο εργασία.


Διατήρηση του δεσμού μεταξύ των εργαζομένων και των επιχειρήσεων τους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες


Εγκατάσταση ενός συστήματος προσωρινής οικονομικής ανεργίας (που επιτρέπει μια αποζημίωση των εργαζομένων μεγαλύτερη από εκείνη των ισχυόντων επιδομάτων ανεργίας) σε περίοδο κρίσης, για να μπορέσουν να διαφυλαχθούν όσο περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται μέχρι να υπάρξει ανάκαμψη και να διατηρηθεί ο δεσμός ανάμεσα στους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις τους που βρίσκονται αντιμέτωπες με προσωρινές δυσκολίες. Το σύστημα αυτό πρέπει να συνοδεύεται από απαγόρευση απολύσεων σε ό, τι αφορά τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, κατά το διάστημα που ισχύει η οικονομική ανεργία.


Επένδυση στην κατάρτιση των εργαζομένων και εκείνων που ζητούν εργασία


Έμφαση στην κατάρτιση των εργαζομένων και εκείνων που ζητούν εργασία. Εντοπισμός των κρίσιμων λειτουργιών (που δεν καλύπτονται μετά από έξι μήνες) και παρότρυνση των ανέργων για επαγγελματική κατάρτιση σε αυτούς τους τομείς.


Ibrahim Baylan – Προτεραιότητα η κοινωνία της αλληλεγγύης
November 3, 2009

Ibrahim Baylan

Η πολιτική δεν είναι παρά αξίες και επιλογές που βασίζονται σε αξίες. Η οικονομική κρίση προκαλεί απώλειες σε όλους μας, σε όλες τις χώρες μας, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η επίδρασή της μπορεί να αποδυναμωθεί αν επιλέξουμε διαφορετικές δράσεις από εκείνες των φιλελεύθερων κυβερνήσεών μας. Η Ευρώπη χρειάζεται μια ενεργή, προσανατολισμένη στο μέλλον σοσιαλδημοκρατία, που στέκεται στο ύψος της σε ό, τι αφορά την αλληλεγγύη και την πρόνοια. Όλα καταλήγουν στις θέσεις εργασίας- ή στην απουσία θέσεων εργασίας. Οφείλουμε να νικήσουμε την ανεργία.

read more..


Ιωάννης Μάνος – Εισαγωγή στο αφιέρωμα
November 1, 2009

Βήμα Ιδεών

Το σημερινό αφιέρωμα του Βήματος Ιδεών και του Re-public αποτελεί τη συνέχεια των πρωτοβουλιών του σχετικά με τη δημιουργία μιας διαρκούς εστίας διαλόγου και κριτικής αναζήτησης για τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα της εποχής. Η πρώτη πρωτοβουλία ήταν το συμπόσιο των Αθηνών που διοργανώθηκε από τις εφημερίδες ΤΟ ΒΗΜΑ και ΕL ΡΑΙSστις 12 Μαΐου 2009 και με τη συμμετοχή κορυφαίων προσωπικοτήτων απ΄ όλον τον κόσμο έθεσε ορισμένα βασικά ζητήματα για το μέλλον της Σοσιαλδημοκρατίας. Τα ζητήματα αυτά αφορούσαν την αδήριτη ανάγκη πρακτικών προτάσεων για την έξοδο από την κρίση, αλλά κυρίως επεσήμαναν τις προϋποθέσεις για μια ισόρροπη κοινωνική και οικολογική ανάπτυξη στο πλαίσιο μιας δίκαιης έννομης τάξης.


Οι συζητήσεις του Μαΐου πραγματοποιήθηκαν σε μια περίοδο όπου οι περισσότερες κυβερνήσεις των 27 κρατών -μελών δεν ανήκαν στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας.


Η πολιτική αλλαγή της 4ης Οκτωβρίου στην Ελλάδα και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου αποτελεί για τον τόπο μας μια καθοριστική κοινωνική και πολιτική πρόκληση. Θα ήταν δε σημαντικό η πρόκληση αυτή να υποκινήσει την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και να αναπτύξει ιδέες και κυρίως λύσεις για μιαν ανάλογη στροφή.


Το σημερινό αφιέρωμα με τίτλο«Οι Σοσιαλδημοκράτες σχεδιάζουν το μέλλον- Προτάσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση»αποτελεί την επόμενη πρωτοβουλία του Βήματος Ιδεών και υλοποιήθηκε με τη συνεργασία του Re-public, αυτής της σύγχρονης δεξαμενής σκέψεων. Απευθυνθήκαμε και πάλι σε προσωπικότητες του χώρου απ΄ όλον τον κόσμο και κυρίως σε πολιτικούς του μέλλοντος προκειμένου με τις θέσεις τους να προχωρήσουμε στην αναγκαία εμβάθυνση του διαλόγου. Θεωρούμε ότι οι σκέψεις αυτές, καθόσον μας αφορούν, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθούν και να συμβάλουν και στην αποτελεσματικότητα του, καθοριστικού για το μέλλον του τόπου μας, νέου πολιτικού εγχειρήματος Η σημερινή κυβέρνηση, πέρα από τους απαραίτητους συμβολισμούς που ασφαλώς αναδεικνύουν ένα διαφορετικό πνεύμα και ύφος εξουσίας, στην πορεία της πρέπει να συνδυάσει, κυρίως στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, δύσκολες, αυστηρές και ριζικές αποφάσεις, με τη δεδομένη κοινωνική ευαισθησία και τις απαραίτητες ιδεολογικές αναφορές.


Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης αυτής αποτελεί ο εκσυγχρονισμός των θεσμών. Η δίκαιη έννομη τάξη, η ανανέωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με το νέο εκλογικό σύστημα και η επέκταση της συμμετοχικής δημοκρατίας αποτελούν βασικούς στόχους της.


Η συμμετοχική δημοκρατία δεν αναπτύσσεται μόνο στο επίπεδο του κράτους αλλά και στο επίπεδο των πολιτικών σχηματισμών. Οι παραδοσιακές κομματικές μορφές οργάνωσης με τις συντεχνιακές εκφάνσεις οδήγησαν στον ευτελισμό της πολιτικής. Χρειάζεται μια νέα οργανωτική μορφή, όπου οι πολίτες και οι αυτόνομες κινήσεις τους θα μπορούν να λειτουργούν σε αποκεντρωμένα πεδία και βέβαια στο Διαδίκτυο. Τούτο δεν σημαίνει χαλαρές μορφές οργάνωσης, αντιθέτως θα έλεγα ότι ο εκσυγχρονισμός των δομών και η αποκεντρωτική τους διάσταση μπορεί να δημιουργήσουν μια λειτουργική δυναμική και ένα ισχυρό όχημα παρέμβασης στην κοινωνία, αρκεί να υπάρχουν συγκεκριμένες κανονιστικές διαδικασίες.


Μια τέτοια δομή όμως δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε στέρεες ιδεολογικές αναφορές. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο εξάλλου ότι η αποτελεσματικότητα των προοδευτικών διακυβερνήσεων εξαρτάται από την ιδεολογική σαφήνεια. Οταν αυτή δεν υπήρξε, όταν υπήρξαν συγχύσεις και θαμπές ταυτότητες, αυτό διεθνώς είχε μιαν αρνητική συνέπεια στο έργο, στην αποτελεσματικότητα αλλά και στην υστεροφημία των προοδευτικών διακυβερνήσεων, παρά την τεράστια κοινωνική προσφορά τους.

Μετά τους σταθμούς του 1974, του 1981, του 1993 και του 1996 ίσως είναι καιρός, λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια αλλά και την ελληνική κρίση μας, την ανάγκη να «αναδείξουμε» την πολιτική στο κέντρο των ενδιαφερόντων της κοινωνίας, αλλά και το ότι οφείλουμε ως κοινωνία αλλά και ως ιδεολογικός χώρος να ανταποκριθούμε στα αιτήματα του μέλλοντος και των νέων, να ανοίξουμε τις πόρτες της ιδεολογικής ανανέωσης.


Με έναν ευρύ διάλογο, με ιδέες και προτάσεις και τις απαραίτητες αντιπαραθέσεις, ίσως δημιουργηθεί μια κοινωνική δυναμική που ίσως μπορεί να οδηγήσει σεκαταστατικές προγραμματικές διαδικασίες για την ιδεολογική σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα του μέλλοντος.


Προς αυτή την κατεύθυνση είναι λοιπόν αναγκαία η ανάληψη πρωτοβουλιών από τον κοινωνικό χώρο, τον ιδεολογικό χώρο, και πρώτα απ΄ όλα από τον εκφραστή του. Θα ήταν μια πρόσθετη ιστορική συμβολή στη μεγάλη προσπάθεια που αρχίζει στον τόπο μας.


Αναπαραστάσεις της κρίσης/Αναπαραστάσεις του χρέους
October 18, 2009

New media explorer by Peter Jakubik

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε μας χτύπησε ο κατακλυσμός της κρίσης. Νωρίτερα, τον περασμένο Σεπτέμβρη, υπήρξε μια αρχική έκρηξη ενθουσιασμού μέσα στην αριστερά πως τα χρόνια του αχαλίνωτου νεο – φιλελεύθερου καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς είχαν φτάσει στο τέλος τους. Επιτέλους είχαμε δικαιωθεί για τις κριτικές μας και την πολιτική μας ύστερα από αυτό που για χρόνια φαινόταν σαν την πιο παρατεταμένη ραγδαία ανάπτυξη στην ιστορία του Καπιταλισμού. Ωστόσο, η ελπίδα για μια πιθανή επαναφορά στην ισορροπία των κοικωνικο- οικονομικών προτεραιοτήτων και μια μεταστροφή των ταξικών δυνάμεων, εν δυνάμει μέσω αυτής της επονομαζόμενης «‘νέας’ Νέας Κοινωνικοοικονομικής Πολιτικής» (New Deal) αποδείχτηκε βραχύβια.

read more..


Brett Neilson – Η κρίση σαν μια αλληγορία της παραγωγής
October 8, 2009

Brett Neilson

Η τρέχουσα χρηματο-πιστωτική κρίση έχει δημιούργησε την ανάγκη για επιστροφή στην «πραγματική οικονομία» σαν αντίθεση προς την χρηματοοικονομική (πλασματική) οικονομία. Ο Brett Neilson μας δείχνει ότι αυτή η τάση δεν είναι κάτι καινούριο: μέσω της ανάλυσης των πρόσφατων αλλαγών στην ίδια την άσκηση της καπιταλιστικής συσσώρευσης διαλύει κάθε φαντασίωση για επίλυση της κρίσης με την επιστροφή στη βιομηχανία.

read more..


Stephen Gudeman – Δημιουργική καταστροφή: Αποτελεσματικότητα ή κατάρρευση;
October 8, 2009

Stephen Gudeman

O Stephen Gudeman μας προσκαλεί να αναθεωρήσουμε την αντίληψή μας για την οικονομία όχι σαν μια επίπεδη πεδιάδα που αποτελείται από αγορές και συμπεριφορές τύπου αγοράς που οδηγούν σε καταστάσεις ισορροπίας, αλλά σαν σφαίρες αξιών και πρακτικών που αλληλεπικαλύπτονται και συγκρούονται μεταξύ τους. Μέσα από αυτή τη συγκριτική και εθνογραφικά πληροφορημένη προοπτική της οικονομίας, ο Gudeman μας βοηθάει να θέσουμε σε αμφισβήτηση ορισμένα κυρίαρχα αφηγήματα της τρέχουσας κρίσης.

read more..


Richard Seymour – Θε – α – μα – τι – κό. ‘Η, πως έμαθα να πάψω να ανησυχώ και να αγαπώ τις αντιξοότητες
October 8, 2009

Richard Seymour

Το θέαμα των ειδήσεων στα μέσα σχετικά με την χρηματο-πιστωτική Κρίση, απεικονίζει τους θεσμούς των Τραπεζικών Κοινοπραξιών και τις Ομοσπονδιακές Τράπεζες της κοινωνίας μας «σαν προσωπικότητες με θεϊκή υπόσταση που ελέγχουν τις ζωές μας χωρίς λογική ή υποχρέωση λογοδοσίας». Ο Richard Seymour ανιχνεύει μια αντίστοιχη παρουσίαση της εγγενούς κυκλικής λογικής του αφανισμού του πλούτου του Καπιταλισμού που έχει την τάση προς το θέαμα και την αποξένωση.

read more..


Ann Kingsolver – ‘Όπως συγχωρούμε τους οφειλέτες μας’ : Tο κίνημα El Barzon στο Μεξικό, η πολιτική για τις πτωχεύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείας και η εθνογραφία της νεοφιλελεύθερης λογικής και πρακτικής
October 8, 2009

Ann Kingsolver

Η Kingsolver θεωρεί την ερώτηση για το αν, εν όψει της αυξανόμενης ύπαρξης χρεών, μπορεί να υπάρξει ένα κοινωνικό κίνημα στις ΗΠΑ παρόμοιο με το El Barzón, ένα κίνημα οφειλετών στο Μεξικό ιδιαίτερα ορατό κατά τη διάρκεια και ύστερα από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική κρίση του 1994. Η σημασία του χρέους του Αμερικάνου καταναλωτή για την παγκόσμια οικονομία (με ισχυρό δυναμικό για οφειλέτες να το οργανώσουν, αν αναγνωριστεί αυτή η σπουδαιότητα) έγινε αισθητή στις ΗΠΑ λόγω της αυξανόμενης οικιακής παρακολούθησης και των συνδέσμων μεταξύ νεοφιλελεύθερης πολιτικής και νεοσυντηρητικής Χριστιανικής λογικής στην κυβερνητική διοίκηση. Από τότε που δημοσιεύτηκε αυτό το άρθρο για πρώτη φορά, οι ΗΠΑ βίωσαν – μαζί με πολλές άλλες χώρες – την πιστωτική κρίση που προβλέφθηκε σ’ αυτό το άρθρο.

read more..