Αναζήτηση..
|
|
Λαμβάνοντας υπόψη την απουσία μιας αξιόπιστης αριστερής αντιπολίτευσης, ο Didier Chaudet αναλύει τον Σαρκοζισμό σε σχέση με τους αντιπάλους του οι οποίοι προέρχονται από το κέντρο και τη δεξιά του πολιτικού φάσματος: το Δημοκρατικό Κίνημα του Φρανσουά Μπεϊρού, το Εθνικό Μέτωπο, και την πολιτική ομάδα που έχει τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν ως άτυπο ηγέτη. |
Η εφαρμογή της μεταρρύθμισης στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ευέλικτων διευθετήσεων οργάνωσης του χρόνου εργασίας, δεν σχεδιάστηκε καλά ή/ και εφαρμόστηκε ελλιπώς, με αποτέλεσμα την αδύναμη προσαρμογή του ευρωπαϊκού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, υποστηρίζει ο Νίκος Κουτσιαράς. |
Μιλώντας για το παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον της Αθήνας, ο Γιώργος Πρεβελάκης επισημαίνει τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Προτείνει μία έξοδο διαφυγής από την ελληνική εθνική ή εθνικιστική λογική που θεωρεί ότι διαθέτει τη μονοπωλιακή ιδιοποίηση αυτού που συμβολίζει αυτός ο χώρος. Πρέπει “να δώσουμε την Αθήνα στην Ευρώπη και τον κόσμο, ζητώντας παράλληλα τη συμβολή του για να σώσουμε την Αθήνα από τον εαυτό της”. |
Στη βάση τους, οι Συμμετοχικοί Προϋπολογισμοί στρέφουν τις αποφάσεις για τον προϋπολογισμό στους πολίτες που δέχονται την επίδρασή τους, δημιουργώντας δημόσια πεδία όπου οι πολίτες μπορούν να συζητούν και να ιεραρχούν όλες τις προτεραιότητες της πόλης (σπάνιο) ή να επιλέγουν κάποιες νέες επενδύσεις που επιδρούν σε ένα (μεγαλύτερο ή μικρότερο) ποσοστό του δημοτικού προϋπολογισμού. Οι Συμμετοχικοί Προϋπολογισμοί, όμως, μπορούν να έχουν μέλλον μόνο εάν προχωρήσουν πέρα από έναν ‘μινιμαλιστικό’ τυπικό ορισμό και μπορέσουν να αντιμετωπίσουν μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες προκλήσεις, λέει ο Giovani Allegretti. |