Αναζήτηση..
|
|
Τα Χριστούγεννα του 2009 το YouTube δέχτηκε επίθεση χάκερς» και πολλές φωτογραφίες των προφίλ των χρηστών του άλλαξαν σε άλλες εικόνες, πρόσωπα και νέες μικρογραφίες. Ένας χάκερ πολλαπλών άβαταρ με τον τίτλο MeiAIDS χρεώθηκε την υποκλοπή που, κυρίως, αφορούσε τα άβαταρ μιας κοινότητας που δημιουργούσε τα “YouTube Poops”. Εν συντομία, αυτή είναι μια μέθοδος επεξεργασίας βίντεο, που έγινε πολύ δημοφιλής μέσα από την συνεχώς αυξανόμενη φήμη του YouTube. Τα “YouTube Poops” είναι εκκεντρικές, οιονεί καλλιτεχνικές δημιουργίες, ένα εσωτερικό αστείο μεταξύ μιας ομάδας φίλων ή κλιπ κινουμένων σχεδίων και άλλων ανάμικτων σκουπιδιών που έχουν συντεθεί για να σχηματίσουν κινούμενες εικόνες χωρίς νόημα στο YouTube. Ένα τέτοιο περίπλοκο σύστημα επικοινωνίας, δεσμών, όπου διασυνδέονται η γλώσσα, η ψυχαγωγία χρειάζεται επανεξέταση.
read more..
Φαίνεται πως η πόλη, ο χώρος της, το μέλλον της, η παραγωγή της, ήταν σχεδόν αποκλειστικά το αποτέλεσμα διαδικασιών και τάσεων που πραγματοποιούνται σε απρόσιτη απόσταση, σε άγνωστες τοποθεσίες, κυρίως καθορισμένες από τα συμφέροντα και τις βουλές μη-εντοπισμένων δυνάμεων, δρώντων και τάσεων. Λες και η πόλη δεν μπορούσε πια να παράγεται και να σχηματίζεται με βάση τις επιθυμίες των κατοίκων της, διατυπώνοντας κάποια μορφή συλλογικής βούλησης. Λες και η πόλη δεν ήταν πλέον η ψυχή και ο λόγος της αστικής πολιτικής αλλά ένα απλό αντικείμενο ενός είδους πνευματώδους και υγιενής διαχείρισης που αντιλαμβάνεται το δημόσιο χώρο σαν αγορά και προϊόν, θέτοντας την οικονομία στο ίδιο το κέντρο της κοινωνίας.
read more..
Αντί να υιοθετήσουμε μία στάση απόλυτης απόρριψης των επίσημων θεσμών, ο Nigel Thrift μας προτρέπει να θέσουμε το ερώτημα: “πώς μπορεί κανείς να αναμορφώσει τους θεσμούς και την εργασιακή ηθική τους έτσι ώστε να είναι κατάλληλοι για την εποχή μας;”. Σαν μια γενική αρχή, ο Thrift υποστηρίζει ότι “αντί για κρυπτογράφημα, ο οργανισμός θα έπρεπε να είναι είναι ένα ‘σώμα’ με το οποίο θα μπορούν να αλληλεπιδράσουν οι άνθρωποι.” Η αυξανόμενη δράση ενός μεγάλου αριθμός άτυπων οργανισμών, από τα δικαστήρια πολιτών μέχρι τις ΜΚΟ, ενσωματώνει, σε αυτή την κατεύθυνση, μια εξαιρετικά βιώσιμη μορφή πολιτικής που επιτρέπει την διάδοση πολλαπλών μορφών ακτιβισμού, που προάγει ένα βαθμό διαφάνειας και που αυξάνει τον κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων επίσημων οργανισμών.
read more..
O γενικός διευθυντής της διεθνούς οικολογικής οργάνωσης Greenpeace, Kumi Naidoo, συζητά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών από την συγκυρία της σύγκλισης μιας σειράς παγόσμιων κρίσεων. Υποστηρίζει ότι η σημερινή ιστορική στιγμή “θυμίζει μία απόλυτη καταιγίδα. Είναι ένας όρος που υποδηλώνει τη σύγκλιση μιας σειράς κρίσεων που ξεσπούν όλες μαζί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα: η κρίση της τιμής των καυσίμων, η κρίση της τιμή των τροφίμων, η συνεχιζόμενη κρίση φτώχειας που έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται οι ζωές 50.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών κάθε μέρα από αποτρέψιμες αιτίες στον ανεπτυγμένο κόσμο, η κλιματική κρίση που έχει ευθύνεται ήδη για την απώλεια 300.000 ζωών και τέλος η χρηματοοικονομική κρίση. Μόνο όταν ξέσπασε τη χρηματοοικονομική κρίση εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία αναγνώρισαν επιτέλους ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης.”
read more..
Νέλλη Καμπούρη – Για μια διάσπαρτη διαδήλωση from Re-public on Vimeo.
Σε μια αναλυτική κριτική του κοινωνικού web, υποστηρίζει η Gabriella Coleman, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε τεκμήρια και παραδείγματα, όπου η τεχνολογία του κοινωνικού web εκπληρώνει σημαντικές πολιτικές εργασίες και μετασχηματισμούς. Αν περιοριστούμε μόνο σε μια αρνητική κριτική – που εστιάζει μόνο στα προβλήματα των κοινωνικών μέσων – διακινδυνεύουμε να παράγουμε μια αφήγηση ενάντια στο Web 2.0, τόσο προβληματική όσο και η υπερβολή του Web 2.0, την οποία επιθυμούμε να αμφισβητήσουμε.
read more..
Τα συλλογικά μπλογκ Τήλαφος και Τήλαφος-αναδασωτέα είναι από λίγα παραδείγματα στο ελληνικό διαδίκτυο όπου γίνεται εμφανές ότι η συλλογική νοημοσύνη των χρηστών μπορεί να διορθώσει σε πολύ λίγο χρόνο μερικές από τις μακροχρόνιες παραλήψεις του κεντρικού κράτους. Ο εμπνευστής τους, Δημήτρης Ζαχαριάδης εξηγεί ότι το εγχείρημα έχει ως στόχο να διαχυθεί στο ελληνικό διαδίκτυο αξιόπιστη δημόσια πληροφορία σχετικά με τις δασικές εκτάσεις που χάνονται, ώστε να γίνει κατανοητό, με αποδείξεις, ότι η συρρίκνωση της δασικής γης του τόπου μας είναι μια υπόθεση που συμβαίνει δίπλα μας κάθε μέρα.
read more..
Η Ava Caradonna, ένα nom de guerre που χρησιμοποιούν οι ακτιβίστριες σεξουαλικές εργάτριες παρά μια ατομική ταυτότητα, αναλύει το πρόγραμμα x:talk – ένα πρόγραμμα που επιχειρεί να εξερευνήσει και να διαδώσει τις ιδέες που αναπτύχθηκαν με την κριτική της κυρίαρχης συζήτησης για την παράνομη διακίνηση προσώπων, με βάση την εμπειρία των σεξουαλικών εργατών και των αγώνων των μεταναστών και των φεμινιστριών.
read more..
Ο όρος δυστοπία εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μία ομιλία των Greg Webber και John Stuart Mill ενώπιον της Βρετανικής Βουλής το 1868. Οι γνώσεις Ελληνικών του Mill μας υποδηλώνουν ότι αναφερόταν σε ένα κακό μέρος και όχι απλά στο αντίθετο της Ουτοπίας, ή σε ένα μέρος που δεν υπάρχει, κάνει, λοιπόν, ένα λογοπαίγνιο με τη λέξη ευτοπία: μία περιοχή ευτυχίας, ή καλύτερα στη συγκεκριμένη μελέτη, μία περιοχή χειραφέτησης. Μέσα από την εξερεύνηση τριών διαδικτυακών εγχειρημάτων, ο Luke Heemsbergen εξετάζει αν το κοινωνικό web έχει τις δυνατότητες να μεταφέρει τα ουτοπικά όνειρα ψηφιακής δημοκρατίας, σε ένα ευτοπικό μέρος χειραφέτησης.
read more..
Το μεγάλο επίτευγμα του φαινόμενου του Web 2.0, υποστηρίζει ο Henrik Ingo, είναι ότι έχει αυξήσει σημαντικά τη μάζα των χρηστών που, ενστικτωδώς τουλάχιστον, εκτιμούν τις χαρές του μοιράσματος (Youtube), της επικοινωνίας (forums, Facebook), της πρόσβασης στην πληροφορία (blogs). Δεν μπορεί (ακόμη) ο καθένας να είναι ενεργός χρήστης του Linux, αλλά μέσα από το Web 2.0 το ίδιο σύστημα αξιών διεισδύει σε ένα ευρύτερο πλήθος.