Αναζήτηση..
|
|
Το 2007, η Γενική Ελεγκτής του Τρινιντάντ και Τομπάγκο κα Sharman Ottley δημοσίευσε μια έκθεση για το Community Environmental Protection and Enhancement Programme – CEPEP (κοινοτικό πρόγραμμα για την προστασία και ενίσχυση του περιβάλλοντος). Στην έκθεσή της, η ελεγκτής διαπίστωνε ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα που χορηγούσε συμβόλαια σε ανεξάρτητους εργολάβους για τη διαχείριση καλλωπιστικών προγραμμάτων όπως το κούρεμα του γρασιδιού σε δημόσιους χώρους, παρουσίαζε σοβαρά μειονεκτήματα στους τομείς της εσωτερικής διακυβέρνησης και οικονομικής διαφάνειας. Εντολή του προγράμματος είναι η πρόσληψη άνεργων και “μη απασχολήσιμων” πολιτών του Τρινιντάντ, ως ένα είδος “εκπαίδευσης ανέργων” αντί κοινωνικής πρόνοιας. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες εργάζονται 4 ώρες τη μέρα. Μεταξύ των προβλημάτων που καταγράφηκαν ήταν ότι το πρόγραμμα, που βρισκόταν ήδη σε ισχύ για περίπου πέντε χρόνια, δεν διέθετε μια μορφοποιημένη ή σταθερή διαδικασία για την προκήρυξη και χορήγηση των συμβολαίων.
read more..
Αν η γενίκευση της ιδιότητας του πολίτη στην δημοκρατία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της εθνικότητας στην Δύση, η βία ανάμεσα στους πολίτες αντιμετωπίζεται ως επεισοδιακή προϋπόθεση για την ανάπτυξή της και όχι ως χαρακτηριστικό της. Μάλιστα, η δημοκρατική θεωρία στη Δύση εξελίσσεται σαν το πρόβλημα της εσωτερικής βίας να έχει ήδη λυθεί. Εικάζει ότι η ειρήνευση της κοινωνικής βίας γίνεται μέσα από την ανάπτυξη μιας εκπολιτιστικής διαδικασίας, κατά τον Norbert Elias, μέσα από τα σύγχρονα γνωστικά αντικείμενα, κατά τον Foucault ή ακόμη, κατά τον Max Weber, με το σύγχρονο έθνος-κράτος που συνδυάζει την κυριαρχία του νόμου με τη μονοπώληση των μέσων εξαναγκασμού και χρησιμοποιεί και τα δυο για να ελέγξει τη βία. Η δημοκρατική θεωρία συμπεραίνει λοιπόν ότι το πρόβλημα της εσωτερικής βίας εναντίον των πολιτών έχει λυθεί -ή μάλλον διαλυθεί- με τη μετάθεσή του στη δυτική ανάπτυξη του πολιτισμού και το έθνος-κράτος.
read more..
O Stephen Gudeman μας προσκαλεί να αναθεωρήσουμε την αντίληψή μας για την οικονομία όχι σαν μια επίπεδη πεδιάδα που αποτελείται από αγορές και συμπεριφορές τύπου αγοράς που οδηγούν σε καταστάσεις ισορροπίας, αλλά σαν σφαίρες αξιών και πρακτικών που αλληλεπικαλύπτονται και συγκρούονται μεταξύ τους. Μέσα από αυτή τη συγκριτική και εθνογραφικά πληροφορημένη προοπτική της οικονομίας, ο Gudeman μας βοηθάει να θέσουμε σε αμφισβήτηση ορισμένα κυρίαρχα αφηγήματα της τρέχουσας κρίσης.
read more..
Κάποτε είχαν στερήσει τους ιθαγενείς από τα δικαιώματά τους γιατί δεν θεωρούνταν μοντέρνοι: τώρα τους τα στερούν όταν είναι μοντέρνοι. Για να έχουν τους τίτλους ιδιοκτησίας των γηγενών πληθυσμών πρέπει να είναι ‘παραδοσιακοί’, και όταν αποκαλούμε κάποιον ‘παραδοσιακό’ εννοούμε πως δεν μοιράζεται τον δικό μας χρόνο. |
Ο πατρικός ρόλος του σοβιετικού κράτους-χορηγού αντικαθίσταται σταδιακά στην περίπτωση της Γεωργίας από μια πιο ατομικιστική και προσανατολισμένη στο χρήμα κοινωνία. Ο χρόνος δεν είναι μόνο χρήμα, σημειώνει η Ελένη Σιδέρη – ρέει, και η ρευστότητά του παρέχει νέες ευκαιρίες, αντιφατικές εμπειρίες, όπως και απογοητεύσεις, στα μέλη της κοινωνίας. |
Η Susan Ossman εξετάζει ιστορίες κατ’ εξακολούθηση μεταναστών, ζητώντας να αποφύγουμε να τους αναγνωρίσουμε σύμφωνα με τον τόπο γέννησης ή την εθνότητα ή τα υπάρχοντα κοινωνικά κριτήρια στον τόπο όπου ζουν σήμερα. Πριν φτάσουμε σε συμπεράσματα για τις ταυτότητές τους, πρέπει να προσέξουμε τις συγκεκριμένουν διαδρομές που ακολουθούν και να με ποιους τρόπους τα ταξίδια τους μεταμορφώνουν τη ζωή τους. |
Η Madalina Florescu αναδεικνύει το περίπλοκο ζήτημα της ελευθερίας σε αντιδιαστολή με την εφαρμογή της βιομετρικής τεχνολογίας που καθιστά το πέρασμα των συνόρων σαν μία αξιόποινη πράξη.
read more..