Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Οι συνεχιζόμενες εξεγέρσεις που εξαπλώνονται στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή συνδέονται εγγενώς με την αυξανόμενη εμπλοκή των κοινωνικών μίντια, ή γενικότερα των ψηφιακών δικτύων, στην καθημερινή ζωή. Οι πολλαπλές χρήσεις των τεχνολογιών- κινητά τηλέφωνα, Facebook, Twitter και Ίντερνετ- από τοπικούς συμμετέχοντες και παγκόσμιους υποστηρικτές και παρατηρητές, όπως και τα αντίμετρα με την απαγόρευση πρόσβασης και το κλείσιμο των διαύλων επικοινωνίας από τις κυβερνήσεις που ανατράπηκαν ή που επιζούν ακόμη, βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής σε παγκόσμιο επίπεδο και έχουν ήδη πυροδοτήσει μια σειρά δημόσιων συζητήσεων. Αποτελούν τα κοινωνικά μίντια αιτίες ή συμπτώματα των αραβικών εξεγέρσεων; Πώς μπορούμε να ορίσουμε το βαθμό επίδρασής τους στις εξεγέρσεις;
Η Lina Ben Mhenni ήταν μία από τις κύριες ομιλήτριες στη δημόσια εκδήλωση “Δικτυωμένες εξεγέρσεις” που οργανώθηκε στην Αθήνα από τα περιοδικά Re-public και Κοντέινερ. Δημοσιεύουμε την απομαγνητοφωνημένη παρουσίασή της, μαζί με το βίντεο της ομιλίας της που συμπεριλαμβάνει την διαδοχική ελληνική διερμηνεία.
Θα περιγράψω την εμπειρία μας, πρώτα για το τι έγινε στο παρελθόν κι ύστερα για το τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Τυνησία. Εδώ είναι οι εικόνες των πρώτων διαδηλώσεων που έγιναν στην πρωτεύουσα Τύνιδα σε ένδειξη συμπαράστασης στη λαϊκή εξέγερση που άρχισε στο Σίντι Μπουζίντ. Αυτή ήταν η πόλη όπου ο Μοχάμμεντ Μπουαζίζι αυτοπυρπολήθηκε.
Ο Tarek Amr ήταν ένας από τους κύριους ομιλητές στη δημόσια εκδήλωση “Δικτυωμένες εξεγέρσεις” που οργανώθηκε στην Αθήνα από τα περιοδικά Re-public και Κοντέινερ. Δημοσιεύουμε την απομαγνητοφωνημένη παρουσίασή του, μαζί με το βίντεο της ομιλίας του που συμπεριλαμβάνει την διαδοχική ελληνική διερμηνεία.
Ο Malek Khadhraoui ήταν ένας από τους κύριους ομιλητές στη δημόσια εκδήλωση “Δικτυωμένες εξεγέρσεις” που οργανώθηκε στην Αθήνα από τα περιοδικά Re-public και Κοντέινερ. Δημοσιεύουμε την απομαγνητοφωνημένη παρουσίασή του, μαζί με το βίντεο της ομιλίας του που συμπεριλαμβάνει την διαδοχική ελληνική διερμηνεία.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό σχετικά με το συνεχιζόμενο κύμα των αραβικών εξεγέρσεων δεν είναι μόνο η ιστορική σπουδαιότητα και η εκπληκτική ταχύτητα της διαδοχής σε τόσες πολλές χώρες, αλλά επίσης οι διαφορετικοί και σύνθετοι τρόποι με τους οποίους τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας έχουν άρρηκτα εγχυθεί μέσα τους. Πράγματι, ορισμένα απ’αυτά υπήρξαν τόσο τολμηρά ώστε να τα ονομάσουν “Επαναστάσεις του Twitter” ή “Επαναστάσεις του Facebook”, σε αναγνώριση του εξέχοντος ρόλου που έπαιξαν τα νέα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης είτε στον συντονισμό των μαζικών διαμαρτυριών, τη μετάδοση εικόνων σε πραγματικό χρόνο και την επικαιροποιημένη ενημέρωση ή στις διαδικασίες μετάδοσης τους στην αραβική περιοχή. Αυτό, ωστόσο, δεν αποδίδει αρκετά καλά τις εμπλεκόμενες πολιτικές και μιντιακές πολυπλοκότητες ή την αμοιβαία αλληλεπίδρασή τους μέσα στο χρόνο.
Το σημερινό κύμα των επαναστατικών εξεγέρσεων μοιάζει να είναι το πιο γρήγορο στην ιστορία. Οι επαναστάσεις πάντα έρχονται κατά κύματα, αλλά κύματα των εξεγέρσεων που κάποτε χρειάζονταν έτη ή μήνες για να επεκταθούν στις ηπείρους, τώρα, μέσα σε λίγες εβδομάδες, κάνουν τα κράτη να καταρρέουν, το ένα μετά το άλλο. Δεδομένου ότι μετά τις επαναστάσεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο ακολούθησαν εκτεταμένες εξεγέρσεις στη Λιβύη, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και το Ομάν, είναι σαφές πως δεν πρόκεται, απλώς, για γεγονότα αλλά για το κεντρικό σημείο παραγωγής ταχύτατων αντηχήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις κάνοντας εκατομμύρια ανθρώπους να μάχονται κατά της καταπίεσης σε μυριάδες μέρη συγχρόνως. Αυτός ο πολιτικός ανεμοστρόβιλος είναι ένα σύστημα κατάργησης της απόστασης. Επιπλέον, αποτελεί ένα εξελισσόμενο σύνολο, που αλλάζει μορφή και παλμό εξαιτίας της γραμμωτής φύσης του παγκόσμιου εδάφους, δημιουργώντας τη μια μέρα ευχάριστες στιγμές στην πλατεία Ταχρίρ και λίγες μέρες αργότερα να έρχεται αντιμέτωπη με την ανεξέλεγκτη κρατική βία στη Λιβύη. Σε αυτές τις ευμετάβλητες περιοχές, γινόμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής σύγκρουσης μεταξύ των νέων επαναστατικών ταχυτήτων και της παλιάς, όλο και πιο αποσαθρωμένης, κυριαρχίας του κράτους στο να ελέγχει τα μέσα ταχύτητας.
Το Μάρτιο του 1993, ο Κέβιν Κάρτερ φωτογράφησε ένα παιδί από το Σουδάν που λιμοκτονούσε, να σέρνεται προς ένα καταυλισμό περίθαλψης προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών που απείχε λιγότερο από ένα μίλι. Λίγα μέτρα από το εξουθενωμένο παιδί στεκόταν ένας γύπας, που περίμενε τον θάνατο του για να αρχίσει το γεύμα του. Και τα πουλιά κάτι πρέπει να φάνε, και στο νότιο Σουδάν, έτρωγαν εκείνα εφόσον δεν έτρωγαν οι άνθρωποι. Ο Κέβιν Κάρτερ στάθηκε απέναντι από τον γύπα, άναψε ένα τσιγάρο, κι έβγαλε τη φωτογραφία του. Πέρασαν είκοσι λεπτά και το πουλί δεν είχε κουνηθεί, περίμενε στη θέση του ενώ το παιδί συνέχιζε να αγωνίζεται να φτάσει στο στρατόπεδο. Λένε ότι το παιδί επέζησε, ο Κέβιν Κάρτερ όμως όχι.