|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Ετικέτα: Γαλλία
September 23, 2010
Αποτελεί τιμή για μένα να γίνεται αντικείμενο παρατήρησης και προσοχής η δουλειά μου από μελετητές της αρχιτεκτονικής και μου δίνει χαρά η πρόσκληση να κάνω αυτή τη διάλεξη.[1] Στην πραγματικότητα είναι διπλή η χαρά καθώς μεγάλωσα σε μια Ευρωπαική πνευματική παράδοση με πολύ χαμηλό επιστημονικό κατώφλι, οπότε θεωρώ τον εαυτό μου όχι τόσο κοινωνιολόγο αλλά έναν γενικό κοινωνικό επιστήμονα που τυγχάνει να έχει προσληφθεί σε ένα Τμήμα Κοινωνιολογίας. Και θεωρώ ουσιαστικό συστατικό των επαγγελματικών μου καθηκόντων να απασχολούμαι με ζητήματα πέρα από τα όρια των επιστημών, καθώς και πέρα από το χάσμα μεταξύ φιλολογικών κι επαγγελματικών ενασχολήσεων. Επιπλέον, το θέμα της αστικής απομόνωσης είναι ένα που θέμα που ταιριάζει πολύ μ’ αυτά τα είδη ανταλλαγών, από τις οποίες και οι ερευνητές και οι επαγγελματίες μπορούν να επωφεληθούν.
read more..
Chantal Mouffe – Από την ανταγωνιστική πολιτική προς έναν αγωνιστικό δημόσιο χώρο
September 23, 2010
Τον Δεκέμβριο του 2008, μετά τη δολοφονία ενός έφηβου από έναν αστυνομικό, η Αθήνα γνώρισε ένα ξέσπασμα βίαιων διαμαρτυριών. Αντιδρώντας αρχικά στην αστυνομική βία, οι διαδηλωτές δεν διατύπωσαν συγκεκριμένη ατζέντα. Οι διαδηλώσεις, που κινητοποίησαν σημαντικό μέρος του πληθυσμού- ιδίως της νεολαίας- σταμάτησαν μερικές βδομάδες αργότερα. Παρόμοια ξεσπάσματα έχουν σημειωθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις τα τελευταία χρόνια (π.χ. στα banlieues του Παρισιού) και εγείρουν μια σειρά από ερωτήματα σε σχέση με την ικανότητα που διαθέτουν τα κράτη και οι πόλεις μας για την καλλιέργεια μιας σθεναρής δημοκρατικής ζωής, αναγνωρίζοντας το ρόλο της διαμάχης και αποτρέποντας τη βίαιη έκφρασή της.
read more..
Joseph Halevi – Η Ευρώπη σε κρίση
June 23, 2010
Ο Joseph Halevi υποστηρίζει ότι η κρίση δεν ξεκίνησε λόγω του υπερβολικού ελληνικού ελλείμματος. Θα μπορούσε να γίνει μια διαχείρησή της σε ευρωπαϊκό επίπεδο επινοώντας κοινές πολιτικές για τη βελτίωση της ευρωπαϊκής, και ειδικότερα της ελληνικής ανάπτυξης, καθώς αυτή είναι η μόνη θεραπεία που δεν σκοτώνει τον ασθενή. Οι δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αποσυντονίζουν ολόκληρο το σύστημα των υπηρεσιών και υποδομών στο οποίο στηρίζεται μια σύγχρονη κοινωνία, μειώνοντας το ποσοστό του χρέους οριακά ή και καθόλου.
read more..
Ségolène Royal – Πολιτική πολιτισμού και πολιτικός βολονταρισμός
November 3, 2009
Οι κρίσεις αντανακλούν έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια και προαναγγέλλουν έναν κόσμο που δεν υπάρχει ακόμη. Αυτή είναι η ιστορική στιγμή που ζούμε. Η στενή αλληλεξάρτηση αυτών που, λόγω ευκολίας γλώσσας ή οκνηρίας σκέψης, αποκαλούμε κοινώς “οι κρίσεις” (χρηματοοικονομική, οικονομική, κοινωνική, οικολογική, επισιτιστική, δημοκρατική…’) και η αδυναμία να τις χειριστούμε ξεχωριστά, δείχνουν ότι η αριστερά του 21ου αιώνα πρέπει να αντιπαραθέσει σε ένα μοντέλο που, σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκεται στα όριά του και αποτελεί παράγοντα για πολλαπλές ανασφάλειες, αυτό που ο κοινωνιολόγος Εντγκάρ Μορέν ονομάζει ‘πολιτική πολιτισμού’.
Stephanie Posthumus – Διατυπώνοντας τη Γαλλική οικο-διαφορά: Μια σύντομη επισκόπηση
September 22, 2008
read more..
Στο Le Retour au contrat naturel ( Η Επιστροφή στη φυσική σύμβαση), ο Γάλλος φιλόσοφος Michel Serres υποστηρίζει ότι η Γη, παγκόσμιο αντικείμενο από τότε που μπορέσαμε να το παρακολουθήσουμε από απόσταση απ’ το διάστημα, έγινε προοδευτικά ένα παγκόσμιο πολιτικό υποκείμενο, το οποίο εισέρχεται στις διεθνείς συζητήσεις εξαιτίας φαινόμενων όπως η κλιματική αλλαγή και η τρύπα του όζοντος που απαιτούν δράση σε διεθνή κλίμακα.[1] Χωρίς να αρνούμαι τη σημασία της ερμηνείας που δίνει ο Serres για τη Γη ως παγκόσμιο υποκείμενο ούτε τη συνάφεια της έννοιας του για τη φυσική σύμβαση, θα ήθελα να εξερευνήσω ορισμένες από τις πολιτιστικές διαφορές που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο μια ομάδα κάνει διάλογο με τη Γη. Σε αυτό το άρθρο, θα επικεντρωθώ στις γαλλικές αντιλήψεις και συζητήσεις για το περιβάλλον.
Loic Wacquant – Γκέτο και αντι-γκέτο: Μια ανατομία της νέας αστικής φτώχειας
November 16, 2007
 |
Ο Loic Wacquant μιλά για το νέο του βιβλίο, Urban Outcasts, μία ανάλυση των μεταμορφώσεων των αμερικανικών γκέτο και των ευρωπαϊκών αστικά υποβαθμισμένων περιοχών που παρουσιάζουν συγκέντρωση μεταναστών. Υποστηρίζει ότι τα banlieues της Κόκκινης Ζώνης στη Γαλλία συγκροτούν, αυτό που ονομάζει, αντι-γκέτο: χώρους εθνικά ανομοιογενείς, με πορώδη σύνορα, φθίνοντες θεσμούς, και χωρίς μια κοινή πολιτιστική ταυτότητα. |
Alberto Toscano – Εκκαθαρίστε το ‘68, ή, το σκοτεινό υποκείμενο της Γαλλικής πολιτικής
November 16, 2007
Κάθε ελπίδα εκκαθάρισης του αντιδραστικού εγχειρήματος του Σαρκοζύ στη Γαλλία, υποστηρίζει ο Alberto Toscano, θα πρέπει να «επαναλάβει» υποχρεωτικά κατά μίαν έννοια το ’68, όχι υποκρινόμενη νέο πολιτικό περιεχόμενο στα κιτς σύμβολα του επαναστατικού παρελθόντος, αλλά με την επανάληψη του πνεύματος της πολιτικής και οργανωτικής καινοτομίας, η οποία εμπεριέχεται στα καλύτερα προϊόντα αυτής της εμπειρίας ρήξης και αμφισβήτησης.
Jacques Julliard – Ο ‘μαύρος Οκτώβρης’ του Σαρκοζί
November 16, 2007
Ο Jacques Julliard προβλέπει ότι η διαφαινόμενη λαΙκή απογοήτευση για τον Σαρκοζί θα κλιμακωθεί την άνοιξη, υποστήριζει ότι το περίφημο ‘άνοιγμα’ που έκανε στην αριστερά περιορίζεται στην πετυχημένη προσπάθειά του να διαφθείρει ορισμένα ηγετικά στελέχη της, και μιλά για τις προοπτικές ανάκαμψης του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ανδρέας Πανταζόπουλος – Η επιστροφή του πραγματικού
November 16, 2007
Η επικέντρωση του Σαρκοζύ σε μία πρακτική πολιτική του συγκεκριμένου δεν στερείται οποιασδήποτε ιδεολογικής πλαισίωσης, υποστηρίζει ο Ανδρέας Πανταζόπουλος. Πρόκειται, αντιθέτως, για την δημιουργία μιας νέας ‘κινητιστικής’ δεξιάς που τροφοδοτεί την εθνική ιδεολογία με συγκεκριμένο περίγραμμα και περιεχόμενο.
Nicolas Baygert – Οι λαϊκίστικες σκιές του Σαρκοζισμού ή η πολιτική της πόζας
November 16, 2007
 |
Η πολιτική του Σαρκοζί ενσαρκώνει έναν νεο-λαϊκισμό, σύμφωνα με τον Nicolas Baygert. Παρακάμπτοντας την παραδοσιακή δημοκρατική δημόσια συζήτηση και επικεντρωνόμενος άμεσα στις επιθυμίες του κόσμου, ο νεο-λαϊκισμός του Σαρκοζί εμφανίζεται ως ένα ιδίωμα που ταιριάζει πολύ καλά με τη συμπεριφορά του σύγχρονου ψηφοφόρου. |