Αναζήτηση..
|
|
Φαίνεται πως η πόλη, ο χώρος της, το μέλλον της, η παραγωγή της, ήταν σχεδόν αποκλειστικά το αποτέλεσμα διαδικασιών και τάσεων που πραγματοποιούνται σε απρόσιτη απόσταση, σε άγνωστες τοποθεσίες, κυρίως καθορισμένες από τα συμφέροντα και τις βουλές μη-εντοπισμένων δυνάμεων, δρώντων και τάσεων. Λες και η πόλη δεν μπορούσε πια να παράγεται και να σχηματίζεται με βάση τις επιθυμίες των κατοίκων της, διατυπώνοντας κάποια μορφή συλλογικής βούλησης. Λες και η πόλη δεν ήταν πλέον η ψυχή και ο λόγος της αστικής πολιτικής αλλά ένα απλό αντικείμενο ενός είδους πνευματώδους και υγιενής διαχείρισης που αντιλαμβάνεται το δημόσιο χώρο σαν αγορά και προϊόν, θέτοντας την οικονομία στο ίδιο το κέντρο της κοινωνίας.
read more..
Το κείμενο θα προσπαθήσει να ακολουθήσει διαδρομές, στάσεις, πορείες, ετερογενείς συχνότητες κινήσεων, διάκενα, συναντήσεις που έγιναν και που δεν έγιναν με σκηνικό την πλατεία της Νέας Σμύρνης. Κύριοι φορείς αυτών των κινήσεων είναι οι μετανάστες-μικροπωλητές που δραστηριοποιούνται μόνιμα πλέον στην πλατεία και τα άτομα κι οι ομάδες που συμμετείχαν στην εφήμερη κατάληψης ενός δημόσιου κτιρίου, του Γαλαξία.
read more..
Κλιματική αλλαγή, τέλος του φθηνού πετρελαίου, επισιτιστική κρίση, πολιτικοί που δεν νοιάζονται ή δεν ακούν, εκλογές που δεν αλλάζουν τίποτα, τραπεζίτες που παίρνουν μπόνους και τρέχουν, δουλειές στον τομέα των υπηρεσιών που εξαφανίζονται ως δια μαγείας, συμβούλια που πουλούν τα οικογενειακά ασημικά και φλερτάρουν με τον ιδιωτικό τομέα, μεταπράτες που τεμαχίζουν τους εμπορικούς δρόμους μας μετατρέποντάς τους σε πόλεις φαντάσματα. Η λίστα των δεινών που οι βρετανικές πόλεις αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν τις επόμενες δεκαετίες, μοιάζει πολύ ανησυχητική. Με όλες αυτές τις προκλήσεις, πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πόλεις για τις οποίες θα είμαστε περήφανοι, που θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να ανθίσουν και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, που θα είναι ανοιχτοί και δημιουργικοί χώροι για όλους μας; Ποιος έχει τις ιδέες, τις ικανότητες και το πάθος για να μας βγάλει από αυτό το χάος; Χρειαζόμαστε ένα Σχέδιο Β!
read more..
Η καινοτομία της επερχόμενης πολιτικής είναι ότι δεν θα ενσωματώνει την πάλη για την κατάκτηση…του Κράτους, αλλά την πάλη μεταξύ του Κράτους και του μη-Κράτους (η ανθρωπότητα), μία ανυπέρβλητη διάζευξη ανάμεσα στην οποιαδήποτε μοναδικότητα και την οργάνωση του Κράτους.
– Giorgio Agamben, The Coming Community
Οι Φιλιππίνες κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου και τη δικτατορία του Μάρκος αποτελούσαν παράδειγμα χώρου κυριαρχούμενου από το κράτος. Οι δρόμοι και οι πλατείες της Μανίλα και άλλες συνδεδεμένες μητροπολιτικές πόλεις ήταν «κλεισμένες, αποστειρωμένες και εκκενωμένες» καθώς πριν τη κήρυξη του στρατιωτικού νόμου το 1972 ήταν οι τόποι όπου λάμβαναν χώρα οι πολιτικές συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης∙ αρένες για φοιτητές κι εργάτες που μάχονταν εναντίον των όπλων, των γκλομπ και των αντλιών της Metropol (μητροπολιτική αστυνομία) με πέτρες, σφιγμένες γροθιές και την οργή τους∙ μέρη για ένα πλήθος χρήσεων που ένας λαός – που πάλευε να επιβιώσει οικονομικά, να διεκδικήσει τη νομιμότητα του κράτους, ή απλά συναναστρεφόταν ειρηνικά/ νόμιμα ή – φανταζόταν και ζούσε την καθημερινότητα.
read more..
Η εμφάνιση μιας Σκηνούπολης στο κέντρο του Έντμοντον το καλοκαίρι του 2007 ήταν χαρακτηριστική της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης για τη χρήση του αστικού δημόσιου χώρου. Πολλοί χρήστες διεκδικούν την πόλη και ο αστικός δημόσιος χώρος είναι προϊόν συγκρούσεων για το ποιος έχει δικαιώματα σε αυτόν (Mitchell 1995). Ο δημόσιος χώρος παίζει σημαντικό ιδεολογικό ρόλο στις δημοκρατικές κοινωνίες. Καίρια για την αντίληψή μας για τα πολιτικά δικαιώματα και τη δημοκρατία είναι η διάκριση ανάμεσα στη ʺδημόσιαʺ και την ʺ ιδιωτικήʺ σφαίρα, με τη δημόσια σφαίρα να θεωρείται ο χώρος των ʺκοινώνʺ (commons) και την ιδιωτική να γίνεται αντιληπτή ως χώρος ελευθερίας από την κρατική ή κοινωνική εισβολή. Μολονότι η δημόσια σφαίρα δεν είναι άμεσα συνώνυμη με το δημόσιο χώρο, υπάρχει μεταξύ τους μια ισχυρή σχέση: η δημόσια σφαίρα είναι η φυσική τοποθεσία όπου οι πολίτες μπορούν να συγκεντρωθούν και να προκύψει πολιτική. Κατά συνέπεια, η πρόσβαση στο δημόσιο χώρο είναι καίρια, προκειμένου να διασφαλιστεί η πολιτική ολοκλήρωση στη δημόσια σφαίρα.
read more..
Ο αστικός σχεδιασμός έχει κατηγορηθεί πολύ ότι είναι περισσότερο «σχεδιασμός» παρά «αστικός», περισσότερο η επικράτεια των αρχιτεκτόνων παρά των πολεοδόμων (Inam, 2002). ‘Ομως, καθώς πολλές κοινότητες αντιμετωπίζουν δεκαετίες οικονομικής παρακμής και μείωση πληθυσμού, συχνά ορατές στον φυσικό τους ιστό, υπάρχει ένας ρόλος για τους πολεοδόμους να βοηθήσουν να φανταστούμε ξανά το μέλλον αυτών των πόλεων και μια ανάγκη να διαμορφώσουμε τον αστικό σχεδιασμό ως υπηρεσία. Αυτό το κείμενο παρέχει μία ευκαιρία να μελετήσουμε το ρόλο των υπηρεσιών στον αστικό σχεδιασμό με δύο τρόπους – σαν μια υπηρεσία σε μία κοινότητα με περιορισμένους πόρους, παρακμάζουσα οικονομία και μειούμενο πληθυσμό, και σαν μια παιδαγωγική προσέγγιση.
read more..
Το Re-public απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής για το αφιέρωμα με θέμα “Πόλεις σε Αναβρασμό“. “Οι πόλεις έχουν σημασία από πολιτικής άποψης όχι μόνο ως τόποι άσκησης της πολιτικής, αλλά και ως συνιστώσες της”,[1] διατηρώντας ιδιαίτερο ρόλο στον μετασχηματισμό της έννοιας του πολιτικού. Συνιστούν τον φορέα και το σκηνικό της πολιτικής διαμάχης, τον χώρο στον οποίο οι επιμέρους πολιτικές τοπογραφίες επαναπροσδιορίζονται, Εκεί οι επίσημοι θεσμοί και τα εξωθεσμικά κινήματα αναπτύσσουν την πολιτική τους ατζέντα με στόχο συχνά την απελευθέρωση και ενεργοποίηση συναισθημάτων όπως ο εμπαιγμός, ο θυμός, η απάθεια και η αδιαφορία. Σε αυτό το πλαίσιο, η αστική αναταραχή γίνεται ταυτόχρονα αντιληπτή ως απειλή αλλά και ως ευκαιρία ενώ η κληρονομιά της δαιμονοποιείται και μυθοποιείται εξίσου.
read more..
Αυτό το κείμενο παρουσιάζει εν συντομία ένα έργο του γραφείου Id-Lab για το σχεδιασμό των υπηρεσιών του μέλλοντος για την πόλη του Μιλάνου. Το κείμενο πραγματεύεται τις μεθοδολογικές αρχές που διαμορφώθηκαν κατά την πραγματοποίηση του έργου και προτείνει ένα ευέλικτο σύστημα για την πρόβλεψη των αναγκών και το σχεδιασμό μελλοντικών υπηρεσιών βασισμένων σε πολιτισμικά κριτήρια, ποικίλους ανθρώπινους πόρους και καινοτόμα χρήση των διαθέσιμων τεχνολογικών μέσων.
read more..
Νίκος Κοσσυφίδης – Ασύρματα δίκτυα, και δημόσιοι χώροι from Re-public on Vimeo.
Γιώργος Παπανικολάου – Πολιτική οικονομία των “Κοινών”: Σκέψεις για το from Re-public on Vimeo.