Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Από τις 29 πιο εκβιομηχανισμένες οικονομίες στον κόσμο, η χώρα με τη δεύτερη θέση στις ταχύτερες και βαθύτερες περικοπές είναι το Ηνωμένο Βασίλειο των David Cameron και George Osborne. Η μοναδική χώρα όπου η μείωση του ελλείματος είναι ταχύτερη είναι η Ελλάδα. Οπότε την εβδομάδα όπου Σοσιαλιστές και Δημοκρατικοί Ευρωβουλευτές συγκεντρώνονται στην Αθήνα, ποια είναι τα πολιτικά μαθήματα από το αδελφό κόμμα του Εργατικού Κόμματος, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, για το πώς θα έπρεπε να αντιδράσει στην κρίση η Αριστερά στη Βρεταννία και σε όλη την Ευρώπη;
Πρώτον, βγάλτε από το μυαλό σας τον Ευρω-σκεπτικιστικό χλευασμό των Συντηρητικών για την Ευρωζώνη. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές στην Ελλάδα ύστερα από τις αποτυχίες της προηγούμενης συντηρητικής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ρουμανία, Victor Ponta, περιγράφει τις πιθανές πολιτικές κατευθύνσεις που μπορούν να ακολουθήσουν τα Ευρωπαϊκά περιφερειακά κράτη για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση. Σχετικά με την οικονομική θέση της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τονίζει ότι το “ευρώ είναι μια κοινή οικονομική ζώνη κι αν κάποιος έχει προβλήματα πρέπει να βοηθηθεί να τα ξεπεράσει, γιατί κάποια άλλη στιγμή κάποιος άλλος θα έχει ανάγκη αυτή τη βοήθεια. Η ύπαρξη μιας κοινής αντίληψης θα μας ωθήσει να μπούμε γρηγορότερα στην ευρωζώνη. Είναι πραγματικά μια καλή ερώτηση αλλά ταυτόχρονα είναι μια καλή περίοδος για μας για να κατανοήσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της δυνατότητας και όχι απλώς να ευχόμαστε να μπούμε στην ευρωζώνη χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες.”
Ο Poul Nyrup Rasmussen, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ), μιλά για την έλλειψη αποτελεσματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση της κρίσης του δημόσιου χρέους και προτρέπει για την υιοθέτηση ενός πανευρωπαϊκού φόρου οικονομικών συναλλαγών, ενώ ανοίγει την δημόσια συζήτηση για την δημιουργία ενός συστήματος έκδοσης ευρω-ομόλογων που θα επιτρέψει την μείωση των κινδύνων στον χρηματοοικονομικό τομέα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης ισχυρίζεται ότι το πακέτο στήριξης των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ αποτελεί τιμωρία για την Ελλάδα. Με τα υπέρμετρα επιτόκια που χρεώνει και με δεδομένη την αταλάντευτη αντίστασή του σε οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση του υπάρχοντος ελληνικού χρέους, ωθεί την Ελλάδα σε περαιτέρω πτώχευση. Ακριβώς όπως ένας άσπλαχνος γιατρός δίνει αρκετά φάρμακα ώστε να κρατήσει λίγο ακόμη τον ασθενή στη ζωή έτσι ώστε να εξακολουθεί να υποφέρει ακόμη από βασανιστικό πόνο, αλλά όχι αρκετά για να τον αποτρέψει να απαλλαγεί από τη θανάσιμη αγωνία, έτσι και το πακέτο ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ παρατείνει την αγωνία του ελληνικού κράτους χωρίς να αποτρέπει την αναπόφευκτη χρεοκοπία.
Η Ελλάδα και η Καλιφόρνια είναι αφάνταστα διαφορετικές. Η Καλιφόρνια έχει τρεις φορές περισσότερο πληθυσμό και ένα ΑΕΠ πάνω από πέντε φορές μεγαλύτερο. Αυτά τα δυο μέρη απέχουν πολύ μεταξύ τους στον πλανήτη και έχουν πολύ διαφορετικές διασυνδέσεις με την παγκόσμια οικονομία. Παρόλα αυτά, οι συνθήκες τους έχουν εντυπωσιακά ίδια χαρακτηριστικά. Και τα δυο μέρη διέρχονται βαθιές δημοσιονομικές κρίσεις που απειλούν να καταστρέψουν τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας και συνοχής, και τα δυο ανήκουν σε ευρύτερες πολιτικές οντότητες όπου οι συνθήκες απέχουν από το να είναι ήρεμες ( πόσο μάλλον υγιείς). Ακόμη περισσότερο, και τα δυο αντιμετωπίζουν ένα δίλημμα που εκφράστηκε πολύ καλά στους στίχους του ʺ Καλωσορίσατε στο Ξενοδοχείο Καλιφόρνια ʺ, μια επιτυχία του 1976 του συγκροτήματος The Eagles που εδρεύει στην Καλιφόρνια : ʺΜπορείτε να κάνετε τσεκ-άουτ ό, τι ώρα θέλετε, αλλά δεν μπορείτε ποτέ να φύγετεʺ.
Η χρηματοοικονομική κρίση που απειλεί τώρα να καταπιεί την ευρωζώνη και για την οποία οι σημερινές και προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις επικρίνονται, οφείλεται κυρίως σε σφάλματα πολιτικής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον λανθασμένο θεσμικό σχεδιασμό της ευρωζώνης. Σ’ αυτά, οι ελληνικές κυβερνήσεις έπαιξαν πολύ μικρό ρόλο. Στην πραγματικότητα, αν η Ελλάδα δεν αποτελούσε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε τα σφάλματα θα ανέκυπταν αλλού. Ακόμη κι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση περιοριζόταν στα βόρεια σύνορά της, δηλαδή τη Σκανδιναβία, τη Γερμανία, την Αυστρία, το Μπενελούξ και τη Γαλλία, τότε η κρίση θα ξεσπούσε στην Ολλανδία, όπου το δημόσιο χρέος σε σχέση με το εθνικό εισόδημα δεν βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από εκείνο της Ελλάδας ( 99% του ΑΕΠ το 2009, σε σύγκριση με 108% της Ελλάδας). Κι αυτό επειδή η κρίσιμη παράμετρος δεν είναι το απόλυτο επίπεδο του δημόσιου χρέους, ή έστω το επίπεδο του χρέους σε σχέση με το εθνκό εισόδημα, όπως ορίζεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά το επίπεδο του χρέους που οι κεντρικές τράπεζες αρνούνται να αναχρηματοδοτήσουν.
Το πρόγραμμα του Ευρώ είχε σχεδιαστεί γύρω από μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα – τα κριτήρια σύγκλισης για να γίνει μια χώρα μέλος έδειχναν μια εμμονή με τη συγκράτηση των δημοσιονομικών ελλειμάτων, και εστίασαν όλη την προσοχή της πολιτικής στον πληθωρισμό αλλά όχι στη μείωση της ανεργίας. Ήταν λογικό να απαιτείται η σύγκλιση των τιμών του πληθωρισμού ανάμεσα στα κράτη, αλλά δεν δόθηκε καμία προσοχή στη διασφάλιση της ομοιότητας των συνθηκών του πληθωρισμού ανάμεσα στα κράτη. Ήταν λογικό να απαιτηθεί η σύγκλιση των επιτοκίων, αλλά δεν δόθηκε καμία προσοχή στη σύγκλιση του επιχειρηματικού κύκλου ή στα επίπεδα ανεργίας. Και, ίσως το σημαντικότερο όλων, δεν δόθηκε προσοχή στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Η παγκόσμια λιτότητα οδηγεί στην παγκόσμια κρίση. Ως εκ τούτου, η πολιτική λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μεγαλώσει την Ευρωπαϊκή κρίση. Αντίθετα, και ειδικότερα δεδομένης της αξιολόγησης ορισμένων Ευρωπαϊκών μελών κρατών για την ικανότητά τους να αποπληρώσουν το κυρίαρχο χρέος τους, μια παγκόσμια επεκτατική πολιτική θα μπορούσε να αποδυναμώσει το Ευρώ στις διεθνείς αγορές και να βάλει σε κίνδυνο την Ευρωπαϊκή συνοχή, τουλάχιστον ως προς την σφαίρα της παραγωγής κι ακόμη χειρότερα από πολιτικής πλευράς.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για ένα δεύτερο αφιέρωμα πάνω στην κρίση του δημόσιου χρέους με τίτλο “Πέρα από την κρίση του δημόσιου χρέους: Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι”. Η κρίση του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και σε άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης γεννά αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα των σημερινών θεσμών και μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2007-2009 αντιμετωπίστηκε αρχικά μέσω της κρατικής παροχής ρευστότητας και κεφαλαίου. Η σχετική οικονομική σταθεροποίηση και μείωση της κρίσης το 2009 έπληξε περιφερειακά ευρωπαϊκά κράτη σε μια κρίσιμη στιγμή: τα δημόσια έσοδά τους κατέρρευσαν εξαιτίας της ύφεσης και οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν για τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών θεσμών και την αύξηση της ζήτησης. Αυτό το νέο κύμα κρίσης εντοπίζεται τώρα στην καρδιά της Ευρώπης και χαρακτηρίζεται από αυτό που μπορεί να ονομαστεί “κρίση του δημόσιου χρέους”.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Re-public απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συνεργασίες για το επερχόμενο αφιέρωμά του με τίτλο “Πέρα από την κρίση του δημόσιου χρέους: Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση σε σταυροδρόμι”. Η κρίση του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και σε άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης γεννά αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα των σημερινών θεσμών και μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2007-2009 αντιμετωπίστηκε αρχικά μέσω της κρατικής παροχής ρευστότητας και κεφαλαίου. Η σχετική οικονομική σταθεροποίηση και μείωση της κρίσης το 2009 έπληξε περιφερειακά ευρωπαϊκά κράτη σε μια κρίσιμη στιγμή: τα δημόσια έσοδά τους κατέρρευσαν εξαιτίας της ύφεσης και οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν για τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών θεσμών και την αύξηση της ζήτησης. Αυτό το νέο κύμα κρίσης εντοπίζεται τώρα στην καρδιά της ευρωζώνης και χαρακτηρίζεται από αυτό που μπορεί να ονομαστεί “κρίση του δημόσιου χρέους”.