Αναζήτηση..
|
|
Σ’ αυτό το άρθρο, θα εξετάσω εν συντομία την ιστορικότητα των πολιτικών διεκδικήσεων για διαφάνεια και τη διάρθρωση της κινητοποίησης για νομιμότητα και ηθικολογία στην Ιταλία. Θα θέσω έναν προβληματισμό για τον πολιτικό λόγο που βασίζεται στην ηθική, ερευνώντας την ηθικο-πολιτική βάση του, την ηγεμονία του στην ιταλική κοινωνία και κάποιες δυσαρέσκειες που επιφέρει. Θα υποστηρίξω πως σχηματίζει λογικές αλληλουχίες με την ιστορική “ευρωκομμουνιστική” ιταλική Αριστερά, σε εμφανή αντίφαση με τις δεσμεύσεις των συντελεστών του σε ιδέες μνήμης που αμφισβητούν την πολιτική γενικά ή επιτρέπουν αντιδραστικές ερμηνείες. Θα αναφερθώ επίσης εν συντομία στο ρόλο του δικαστικού σώματος στο πλαίσιο της ηθικοποιητικής πολιτικής.
read more..
Στις κοινωνικές επιστήμες, η συμμετοχή είναι ένας τρόπος υπολογισμού του κοινωνικού κεφαλαίου. Ωστόσο, σ’ αυτή την περίπλοκη εποχή, τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής περνούν από ένα ηγετικά καθοδηγούμενο μοντέλο προς ένα αυτόνομα διανεμημένο. Αυτό ωθεί τους επαγγελματίες του ντιζάιν να επεξεργάζονται τη διαχείριση των διαδικασιών συμμετοχής. Στη βάση ενός συγκεκριμένου επιτόπιου πειράματος, εισάγουμε μια κατεύθυνση έρευνας-δράσης που απαιτεί την παρέμβαση του σχεδιαστή προκειμένου να βελτιωθούν οι διαδικασίες αυτές. Αυτό αποτελεί μια ηθική βελτίωση του επαγγέλματος του ντιζάινπου πολύ συχνά θεωρείται ότι εξυπηρετεί τους παραγωγούς- και μια αναγκαία επιλογή σε ένα διάχυτο πλαίσιο σχεδιασμού.[1]
read more..
Στην παρούσα κοινωνία της γνώσης, το ντιζάιν αντιπροσωπεύει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα στην Ιταλία. Τα τελευταία χρόνια, ο ντιζάινερ εξελίσσεται σε επαγγελματία. Στην Ιταλία, ο ντιζάινερ-ήρωας δεν υπάρχει πια (η περίοδος των μεγάλων ντιζάινερ όπως οι Magistretti, Munari, Castiglioni, κλπ.), ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο στάδιο «επέκτασης». Αυτό προκάλεσε μια αισθητή αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ασχολούνται με το σύστημα του ντιζάιν, που συνεπάγεται αφθονία των σχολών ντιζάιν, οργανώσεων, περιοδικών, εκθέσεων, εταιριών ανοιχτών προς το ντιζάιν, καθώς και την αύξηση του αριθμού των σχέσεων ανάμεσα στην Ιταλία (και ειδικότερα το Μιλάνο) και τις κυρίες πόλεις που προσπαθούν για τη βελτίωση της κουλτούρας του ντιζάιν (Bertola, Sangiorgi, Simonelli, 2002).
read more..
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2007, η Giovanna Regianni, μία Ιταλίδα 47 ετών πέθανε αφού βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε στην Ιταλική πρωτεύουσα από ένα άνδρα τσιγγάνο, Ρουμανικής καταγωγής, τον Nicolae Mailat. Η δολοφονία της Ιταλίδας έγινε η αφορμή να ξεδιπλωθούν πλήθος καταπιεστικών, τιμωρητικών ενεργειών εις βάρος μεταναστών Ρομά, αφενός από Ιταλούς κρατικούς υπαλλήλους, αφετέρου από εξτρεμιστές πολίτες. Το παράδειγμα της Giovanna Reggianni είναι μία από τις περιπτώσεις, στις οποίες το σώμα μιας γυναίκας μετατρέπεται σε πεδίο αμφισβήτησης ενός ιεραρχικού προνομιούχου λευκού, μεσαίας τάξης κέντρου από τα ανεπιθύμητα, φυλετικά κατώτερα, φτωχά περιθώρια.
read more..