Αναζήτηση..
|
|
Μολονότι η πειρατεία στη θάλασσα είναι ένα αρχαίο φαινόμενο που υπάρχει ανέκαθεν, η πρόσφατη έκρηξη της πειρατείας των Σομαλών είναι αξιοσημείωτη για την κλίμακά της και τη χρήση περίπλοκου οπλισμού και τεχνολογίας. Οι Σομαλοί πειρατές κρατούν ομήρους 400 ναυτικούς και περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι υπέγραψαν μια διαμαρτυρία και κάλεσαν τη Διεθνή Ναυτική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών να ζητήσει από τις κυβερνήσεις να αναλάβουν ισχυρότερη δράση κατά της πειρατείας στον Κόλπο του Άντεν και τον περιβάλλοντα Ινδικό Ωκεανό.
read more..
Υπό την πίεση να βάλουν τέλος στην πειρατεία, οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν ένα τρομακτικό έργο. Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και ένας τρίτος διεθνής συνασπισμός, οι Συνδυασμένες Ναυτικές Δυνάμεις, κάνουν ναυτικές περιπολίες στον Αναγνωρισμένο Διεθνώς Διάδρομο Διέλευσης στον Κόλπο του Άντεν.
Φαίνεται πως η πόλη, ο χώρος της, το μέλλον της, η παραγωγή της, ήταν σχεδόν αποκλειστικά το αποτέλεσμα διαδικασιών και τάσεων που πραγματοποιούνται σε απρόσιτη απόσταση, σε άγνωστες τοποθεσίες, κυρίως καθορισμένες από τα συμφέροντα και τις βουλές μη-εντοπισμένων δυνάμεων, δρώντων και τάσεων. Λες και η πόλη δεν μπορούσε πια να παράγεται και να σχηματίζεται με βάση τις επιθυμίες των κατοίκων της, διατυπώνοντας κάποια μορφή συλλογικής βούλησης. Λες και η πόλη δεν ήταν πλέον η ψυχή και ο λόγος της αστικής πολιτικής αλλά ένα απλό αντικείμενο ενός είδους πνευματώδους και υγιενής διαχείρισης που αντιλαμβάνεται το δημόσιο χώρο σαν αγορά και προϊόν, θέτοντας την οικονομία στο ίδιο το κέντρο της κοινωνίας.
read more..
Αν η γενίκευση της ιδιότητας του πολίτη στην δημοκρατία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της εθνικότητας στην Δύση, η βία ανάμεσα στους πολίτες αντιμετωπίζεται ως επεισοδιακή προϋπόθεση για την ανάπτυξή της και όχι ως χαρακτηριστικό της. Μάλιστα, η δημοκρατική θεωρία στη Δύση εξελίσσεται σαν το πρόβλημα της εσωτερικής βίας να έχει ήδη λυθεί. Εικάζει ότι η ειρήνευση της κοινωνικής βίας γίνεται μέσα από την ανάπτυξη μιας εκπολιτιστικής διαδικασίας, κατά τον Norbert Elias, μέσα από τα σύγχρονα γνωστικά αντικείμενα, κατά τον Foucault ή ακόμη, κατά τον Max Weber, με το σύγχρονο έθνος-κράτος που συνδυάζει την κυριαρχία του νόμου με τη μονοπώληση των μέσων εξαναγκασμού και χρησιμοποιεί και τα δυο για να ελέγξει τη βία. Η δημοκρατική θεωρία συμπεραίνει λοιπόν ότι το πρόβλημα της εσωτερικής βίας εναντίον των πολιτών έχει λυθεί -ή μάλλον διαλυθεί- με τη μετάθεσή του στη δυτική ανάπτυξη του πολιτισμού και το έθνος-κράτος.
read more..
Ο Michael Sayeau θέτει σε αμφισβήτηση τους πρόσφατους διαλόγους στα μέσα των απλών πολιτών που ανακαλύπτουν τα οφέλη της προσωπικής λιτότητας κάτω από τη σκιά της οικονομικής κρίσης. Τραβώντας την προσοχή μας στο γεγονός ότι «λιτότητα» μέχρι πρόσφατα ήταν ο κωδικός για την υποτιθέμενη δομική αναγκαιότητα της πείνας του κυβερνητικού τομέα σε μια εποχή ανάπτυξης των κερδών και των επιστροφών φόρων, ο Sayeau θεωρεί πως αντί να υιοθετήσουμε τέτοιες φαντασιώσεις ασκητικής διαβίωσης, θα ήμασταν καλύτερα αν κάναμε έναν χρήσιμο επαναπροσδιορισμό των πολιτισμικών προτεραιοτήτων. Δεδομένου ότι ο καπιταλισμός είναι ταυτόχρονα κι ένας δυναμικός δημιουργός αγαθών προς κατανάλωση, και της φαύλης και κακής διανομής αυτών των αγαθών, μια πιθανή αρχή είναι η αναγνώριση του ότι η μιζέρια και η λιτότητα είναι αποτελέσματα του καπιταλισμού και όχι η λύση του.
read more..
Οι υπηρεσίες είναι παντού γύρω μας και όλοι τις χρησιμοποιούμε. Μερικές από αυτές είναι τετριμμένες, έχουν χαρακτήρα ρουτίνας, και δεν θεωρούμε καν τους εαυτούς μας χρήστες αυτών των υπηρεσιών, όπως για παράδειγμα η διανομή της αλληλογραφίας. Άλλες υπηρεσίες, όπως αυτές σε ένα σπα, τις λαχταράμε και τις χρησιμοποιούμε με μεγάλη χαρά. Υπάρχουν επίσης υπηρεσίες που δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε εκτός αν είναι απόλυτα απαραίτητο. Λίγοι από μας χαίρονται όταν επισκέπτονται το γιατρό ή την αστυνομία.
read more..
Στις κοινωνικές επιστήμες, η συμμετοχή είναι ένας τρόπος υπολογισμού του κοινωνικού κεφαλαίου. Ωστόσο, σ’ αυτή την περίπλοκη εποχή, τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής περνούν από ένα ηγετικά καθοδηγούμενο μοντέλο προς ένα αυτόνομα διανεμημένο. Αυτό ωθεί τους επαγγελματίες του ντιζάιν να επεξεργάζονται τη διαχείριση των διαδικασιών συμμετοχής. Στη βάση ενός συγκεκριμένου επιτόπιου πειράματος, εισάγουμε μια κατεύθυνση έρευνας-δράσης που απαιτεί την παρέμβαση του σχεδιαστή προκειμένου να βελτιωθούν οι διαδικασίες αυτές. Αυτό αποτελεί μια ηθική βελτίωση του επαγγέλματος του ντιζάινπου πολύ συχνά θεωρείται ότι εξυπηρετεί τους παραγωγούς- και μια αναγκαία επιλογή σε ένα διάχυτο πλαίσιο σχεδιασμού.[1]
read more..
Μεταξύ των έμφυτων προσδοκιών του κοινωνικού web είναι η παραγωγή και η επίδειξη της φιλίας. Οι χρήστες των τεχνολογιών του κοινωνικού web είναι υποχρεωμένοι να τοποθετούν τις δραστηριότητές τους στο πλαίσιο μιας κοινωνικής ομάδας, όπου η τεχνολογία λειτουργεί ως πάροχος της μεθόδου, των προϋποθέσεων και του περιεχομένου της κοινωνικής διασύνδεσης. Οι ρυθμιστικές δομές, ρητές ή υπονοούμενες, παρέχουν τα όρια για τις ανταλλαγές μεταξύ των δρώντων, σχηματίζοντας ένα νέο, υπό διαπραγμάτευση, χώρο κοινωνικής διασύνδεσης και ελέγχου.
read more..
Εάν και τα locative media φέρονται ότι παρέχουν εργαλεία για μια φαινομενικά απελευθερωτική μεταστροφή προς την αυτό-εκπροσώπηση, είναι απαραίτητο, υπογραμμίζει ο Ryan Griffis, να λάβουμε υπόψη τις επιδράσεις που μπορεί να έχει αυτή η τεχνολογία. |
Η αναδιάταξη του χρόνου είναι κάτι παραπάνω από μια απλή συζήτηση για την αναμόρφωση του κόσμου της εργασίας ή των οικογενειακών σχέσεων, υποστηρίζει η Rosiska Darcy de Oliveira. Η οργάνωση του χρόνου είναι η εξωτερίκευση μιας συζήτησης προσωπικής και ταυτόχρονα δημόσιας για την ευτυχία, την ευζωία και την ηθική υπευθυνότητα. |
Προχορώντας πέρα από τον ορίζοντα του σύγχρονου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ο Iain Borden αναδεικνύει τις διαφορετικές δραστηριότητες που έχουν οι άνθρωποι στις πόλεις. Χαρτογραφεί μία πόλη για σεξ, για φωνές, για δυνατή μουσική, για τρέξιμο, για απλή ενατένιση, για διαδηλώσεις, για υπόγεια κόλπα, και για καλλιτέχνες του δρόμου. |