Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Η οικονομική κρίση έθεσε αμετάκλητα σε αμφισβήτηση την ορθόδοξη σκέψη για τις σχέσεις μεταξύ κρατών και αγορών και την εθνική και παγκόσμια κατανομή της εξουσίας.
Ορισμένοι λένε ότι το αγγλοσαξωνικό μοντέλο των ανοικτών αγορών πρέπει να κατεδαφιστεί, αυτό όμως θα μπορούσε να καταστείλει τις επενδύσεις και καινοτομίες που χρειαζόμαστε για να ανακάμψει η ανάπτυξη. Προτεραιότητές μας πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση του βάθους της ύφεσης και η διασφάλιση ότι η ανάκαμψη είναι βιώσιμη, παρέχοντας εθνικά προγράμματα δημοσιονομικής διεύρυνσης, μέτρα αντίστασης για την προστασία των εθνικών βιομηχανιών και ενισχυμένες ρυθμίσεις για τη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος.
Για να προωθήσουμε την αλλαγή, οι δυνάμεις της συνεργασίας πρέπει να νικήσουν. Η επιτυχία του G 20 είναι ότι έδωσε έναυσμα σε μία νέα πολυμερή προσέγγιση και πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτή τη συγκυρία για να μεταρρυθμίσουμε τους διεθνείς θεσμούς, έτσι ώστε να αντανακλούν την ανάδυση ενός πολυκεντρικού κόσμου. Αντί για προστατευτισμό, πρέπει να υπερασπιστούμε την ευρωπαϊκή ενιαία αγορά και να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για να δείξουμε ότι η Ε.Ε. είναι εταίρος από θετική επιλογή.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πρέπει να αποτελεί συνεισφορά και όχι περισπασμό για την ανάκαμψη. Οι κυβερνήσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουν κίνητρα για να αναδομήσουν τις οικονομίες τους γύρω από τις βιομηχανίες και τις κατοικίες χαμηλού άνθρακα και τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών.
Ως σοσιαλδημοκράτες, η μοίρα μας δεν θα καθοριστεί από την ίδια την κρίση αλλά από την αντίδρασή μας. Πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να χτίσουμε τους αναγκαίους συνασπισμούς για την επίτευξη των κοινών μας στόχων.
Θα ήταν λίγο αν λέγαμε ότι η Ε. Ε., σήμερα, έχει πρόβλημα μάρκετινγκ. Πολύ συχνά, η Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει κουρασμένη, απόμακρη και άσχετη. Χρειάζεται μια ‘μεγάλη ιδέα’, γρήγορα. Για να εφεύρει ξανά τη λογική του Μοννέ, πρέπει να επιλέξει ένα πρόβλημα και να δείξει ότι μπορεί να δώσει τη λύση. Η θεσμική μεταρρύθμιση ή ο νεωτερισμός πρέπει να θεωρηθούν ως μέσα για τη διευκόλυνση του στόχου της νέας πολιτικής: μια πρακτική προϋπόθεση που θα ικανοποιήσει τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα που έχουν αποτελματωθεί σε ένα τρέχον ζήτημα μείζονος δημόσιου προβληματισμού. Το πιο πρόσφατο πρόβλημα είναι ότι, για πολλούς ψηφοφόρους, το Σύνταγμα ή η Συνθήκη έδινε λύσεις σε προβλήματα που δεν καταλάβαιναν ή για τα οποία δεν νοιάζονταν ιδιαίτερα.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έχουν ήδη αρχίσει να προκαλούν γενικευμένη ανησυχία. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Dan Smith μιλά για τα πιθανά επακόλουθα σε κοινωνικό επίπεδο – ειδικότερα, τον κίνδυνο εξάπλωσης συγκρούσεων και γενικευμένης αστάθειας. Ο Smith υποστηρίζει ότι η προσαρμογή μας στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον αν συνδεθεί στενά με τις πολιτικές μας για την ανάπτυξη και αν ενσωματωθεί σαν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ειρηνευτικής διαδικασίας.
Ο Larry Lohmann είναι μελετητής και ακτιβιστής που δουλεύει με το ερευνητικό ινστιτούτο Corner House της Μεγάλης Βρετανίας, έναν οργασνιμό αλληλέγγυο με τα δημοκρατικά και κοινοτικά κινήματα για την περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή τη συνέντευξη, ξεμπλέκει τις πολιτικές συνθήκες που διαμορφώνουν αλλά και διαμορφώνονται από την κλιματική κρίση, τις αντιφάσεις της εμπορίας άνθρακα, και τους χώρους από τους οποίους μπορούμε να περιμένουμε πιο εποικοδομητικές παρεμβάσεις στο μέλλον.
Πολλοί οικονομολόγοι (και άλλοι) από μια πολιτικών αποχρώσεων έχουν αρχίσει να στηρίζουν την ιδέα ενός συστήματος επιβολής ανώτατου ορίου και επιστροφής μερισμάτων (cap and dividend) σαν την πιο συνετή μέθοδο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αυτές οι δύο προσεγγίσεις (ανώτατο όριο ή φόρος) είναι ισοδύναμες. Και οι δύο πολιτικές στοχεύουν 1) να ανεβάσουν το κόστος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη ώστε να αποθαρρύνουν αυτές τις εκπομπές και να ενθαρρύνουν εναλλακτικές πρακτικές (2) να το κάνει με ένα τρόπο που δεν θα επιβαρύνει δυσανάλογα τους οικονομικά ασθενέστερους.
Οι αστικές περιοχές, μεσαίου αρχικά διαμετρήματος, αναμένεται ότι θα απορροφήσουν το μεγαλύτερο μέρος της μελλοντικής αστικής ανάπτυξης, και οι περισσότεροι από τους νέους κατοίκους των αστικών κέντρων προβλέπεται ότι θα είναι φτωχοί. Η πραγματική επίδραση της κλιματικής αλλαγής στους φτωχούς και ευάλωτους κατοίκους των αστικών κέντρων θα εξαρτηθεί από πολλαπλούς συντελεστές και μια συρροή παραγόντων, όπως το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης μιας πόλης και του έθνους της, ο ρυθμός της δημογραφικής αλλαγής, διάφοροι παράγοντες του οικοσυστήματος η αστική χωροταξική δομή και λειτουργία και το ευρύτερο θεσμικό περιβάλλον.
Ως ερευνητής που μελετάει θέματα σχετικά με τον κοσμοπολιτισμό και την δημοκρατία στον πλανήτη, είδα με ενδιαφέρον τον τίτλο του αφιερώματος ‘ Από την Κλιματική Αλλαγή στην Περιβαλλοντική Δικαιοσύνη’. H έκδοση, σκέφτηκα, αναφέρεται και στις δυο κατηγορίες θεμάτων ή οι δυο αυτές κατηγορίες είναι, ή θα μπορούσε να είναι, συνδεδεμένες;