Αναζήτηση..
|
|
Η Βραζιλία συνήθως εντάσσεται στην κατηγορία των «αναπτυσσόμενων χωρών», το οποίο έχει να κάνει με μια πολύ σύνθετη ομάδα προβλημάτων που είναι τόσο διαβρωτικά όσο κι αλληλοσυνδεόμενα: μεγάλος πληθυσμός αποκλεισμένων ατόμων, υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού ή λειτουργικού αναλφαβητισμού, χαμηλοί κατώτατοι μισθοί, υψηλές τιμές ανεργίας και ανεπίσημης εργασίας, αστική βία, ταραχές στην επαρχία, οργανωμένο έγκλημα, πείνα, έλλειψη στέγης, ολιγοπώλιο καλλιεργούμενης γης, πολιτική διαφθορά, κλπ. Σ’ αυτό το σύντομο δοκίμιο, θα ήταν μάταιο να προσπαθήσω να αναλύσω σε βάθος αυτές τις ανησυχίες σε σχέση με την συνεχόμενη αύξηση των πειρατικών δραστηριοτήτων. Επιλέγω να θέσω μόνο μερικές απ’ αυτές τις πτυχές της Βραζιλιάνικης κοινωνίας παρά το γεγονός ότι όταν ασχολούμαστε με το ένα προϋποθέτει να ασχοληθούμε και με το άλλο.
read more..
Εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, υπάρχει μια διαρκής έκκληση για ένα εισόδημα του πολίτη. Εναλλακτικά γνωστό ως βασικό εισόδημα, κοινωνικές αποδοχές, κοινωνικό μέρισμα, κοινωνική πίστωση, εγγυημένο εισόδημα, αποδοχές του πολίτη, εισόδημα υπηκοότητας, εισόδημα διαβίωσης ή οικουμενική επιχορήγηση, θα μπορεί να παρέχει σε κάθε πολίτη βασικές “αποδοχές” ως κοινωνικό δικαίωμα χωρίς εξέταση των μέσων διαβίωσης ή προαπαιτούμενο εργασίας.
read more..
Από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η επανεγκατάσταση των προσφύγων, από εθελοντικό πρόγραμμα της εκκλησίας μετατράπηκε σε ένα επιχορηγούμενο από το κράτος ιδιωτικό πρόγραμμα, με έμφαση στην οικονομική αυτάρκεια. Η αυξημένη επαγγελματοποίηση ή δημοσιοποίηση είχε ως αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη υπευθυνότητα απ’ ό, τι την προηγούμενη εποχή που τελούσε υπό την αιγίδα της εκκλησίας. Ωστόσο, ο στόχος του προγράμματος να γίνουν οι πρόσφυγες παραγωγικοί, αυτάρκεις πολίτες σε ένα διάστημα οκτώ μηνών, θέτει νέες προκλήσεις. Σε αυτό το άρθρο, υποστηρίζω ότι εστιάζοντας στην οικονομική αυτάρκεια για τους πελάτες της, όπως το κράτος πρόνοιας, η επανεγκατάσταση διακυβεύει τη δυνατότητά της να βοηθήσει τους πρόσφυγες να κατευθυνθούν σε πιο ισότιμες συμμετοχικές πρακτικές υπηκοότητας και να απομακρυνθούν από το φιλελεύθερο πρότυπο της προσωπικής ευθύνης που αγνοοεί δομικές ανισότητες.
read more..
O γενικός διευθυντής της διεθνούς οικολογικής οργάνωσης Greenpeace, Kumi Naidoo, συζητά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών από την συγκυρία της σύγκλισης μιας σειράς παγόσμιων κρίσεων. Υποστηρίζει ότι η σημερινή ιστορική στιγμή “θυμίζει μία απόλυτη καταιγίδα. Είναι ένας όρος που υποδηλώνει τη σύγκλιση μιας σειράς κρίσεων που ξεσπούν όλες μαζί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα: η κρίση της τιμής των καυσίμων, η κρίση της τιμή των τροφίμων, η συνεχιζόμενη κρίση φτώχειας που έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται οι ζωές 50.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών κάθε μέρα από αποτρέψιμες αιτίες στον ανεπτυγμένο κόσμο, η κλιματική κρίση που έχει ευθύνεται ήδη για την απώλεια 300.000 ζωών και τέλος η χρηματοοικονομική κρίση. Μόνο όταν ξέσπασε τη χρηματοοικονομική κρίση εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία αναγνώρισαν επιτέλους ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης.”
read more..
Σε μια αναλυτική κριτική του κοινωνικού web, υποστηρίζει η Gabriella Coleman, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε τεκμήρια και παραδείγματα, όπου η τεχνολογία του κοινωνικού web εκπληρώνει σημαντικές πολιτικές εργασίες και μετασχηματισμούς. Αν περιοριστούμε μόνο σε μια αρνητική κριτική – που εστιάζει μόνο στα προβλήματα των κοινωνικών μέσων – διακινδυνεύουμε να παράγουμε μια αφήγηση ενάντια στο Web 2.0, τόσο προβληματική όσο και η υπερβολή του Web 2.0, την οποία επιθυμούμε να αμφισβητήσουμε.
read more..
Ο Larry Lohmann είναι μελετητής και ακτιβιστής που δουλεύει με το ερευνητικό ινστιτούτο Corner House της Μεγάλης Βρετανίας, έναν οργασνιμό αλληλέγγυο με τα δημοκρατικά και κοινοτικά κινήματα για την περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή τη συνέντευξη, ξεμπλέκει τις πολιτικές συνθήκες που διαμορφώνουν αλλά και διαμορφώνονται από την κλιματική κρίση, τις αντιφάσεις της εμπορίας άνθρακα, και τους χώρους από τους οποίους μπορούμε να περιμένουμε πιο εποικοδομητικές παρεμβάσεις στο μέλλον.
read more..
Η περιβαλλοντική αλλαγή και η φτώχεια στον πλανήτη προκαλούνται από τον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας, που εξαρτάται από τον τρόπο διοίκησής της. Η περιορισμένη επιτυχία των πρωτοβουλιών της διεθνούς πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος και/ή την κοινωνική δικαιοσύνη οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολιτικοί θέτουν ως προτεραιότητα οικονομικούς στόχους, όλο και περισσότερο μέσα στο πλαίσιο της ‘ελεύθερης αγοράς’.
read more..
Είναι αντιπαραγωγικό να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε σήμερα με ζητήματα ενσωμάτωσης και πολιτισμικών διαφορών στην Ευρώπη, ρωτά ο Tariq Ramadan. Ξεκινώντας με ένα ακλόνητο ναι, καλεί σε μία σύμπραξη Μουσουλμάνων και μη-Μουσουλμάνων η οποία θα παλέψει ενάντια σε όλες τις μορφές κοινωνικού αποκλεισμού. |
Τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να γίνουν πολιτικά αποτελεσματικά μόνο στο μέτρο που προτείνουν και εργάζονται για την προώθηση εφικτών εναλλακτικών λύσεων έναντι της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ο Samir Amin περιγράφει τη δημοκρατία ως τη χωρίς τέλος διαδικασία ενός αγώνα όπου τα κοινωνικά κινήματα ενσωματώνουν συνεχώς τα αιτήματα και τις επιθυμίες του κόσμου. |