Αναζήτηση..
|
|
Όσοι χρησιμοποιούν τον όρο “πειρατεία” αντί για τον κατάλληλο νομικό όρο “παραβίαση” για να περιγράψουν την αντιγραφή, χωρίς άδεια, υλικού προστατευμένου με κοπυράιτ ή ευρεσιτεχνία κατέχουν πολύ καλά την τέχνη της προπαγάνδας. Γνωρίζουν τη δύναμη της γλώσσας και της υποβολής. Με την πάροδο του χρόνου, έχουν καταφέρει να συνδέσουν την αντιγραφή με ανήθικες, εγκληματικές ή ακόμη και βάρβαρες πράξεις. Και το έχουν καταφέρει τόσο καλά που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το κοινό αποδέχονται σε γενικές γραμμές την υπόθεση ότι η αντιγραφή προστατευμένου υλικού αποτελεί κλεψιά, κι ακόμη χειρότερα, πειρατεία. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι στο μέλλον θα προχωρήσουν περισσότερο, συνδέοντας την παραβίαση με την τρομοκρατία.
read more..
Αν γίνει σωστά κατανοητή, η λέξη «πειρατεία» (όταν χρησιμοποιείται σε σχέση με την παράνομη διανομή εμπορικών προεγγεγραμμένων μέσων) σήμερα χρησιμοποιείται με ιδιαίτερα αλληγορική σημασία. Οι μεταφορές που περιβάλλουν αυτή τη χρήση έχουν τις ρίζες τους σε αρχές του εθιμικού δικαίου όπως «ο καρπός του μόχθου κάποιου», φέροντας μια διακριτή – και υπολογισμένη – προκατάληψη ενάντια σ’ αυτούς που ασχολούνται ή υπερασπίζονται τέτοιες δραστηριότητες.
1. Μια αντικρουόμενη αλληγορία
read more..
Η πειρατεία στην ανοιχτή θάλασσα κανονικά περιλαμβάνει τη στέρηση ενός τρίτου από κάτι πολύτιμο, και την φύλαξη αυτού του πράγματος μακριά από άλλους. Σήμερα βλέπουμε συχνά τους πειρατές να απαιτούν λύτρα σε αντάλλαγμα της απελευθέρωσης αυτού που έχουν παράνομα στην κατοχή τους, συχνά με τη βία ή με την απειλή της βίας.
Σε μια αναλυτική κριτική του κοινωνικού web, υποστηρίζει η Gabriella Coleman, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε τεκμήρια και παραδείγματα, όπου η τεχνολογία του κοινωνικού web εκπληρώνει σημαντικές πολιτικές εργασίες και μετασχηματισμούς. Αν περιοριστούμε μόνο σε μια αρνητική κριτική – που εστιάζει μόνο στα προβλήματα των κοινωνικών μέσων – διακινδυνεύουμε να παράγουμε μια αφήγηση ενάντια στο Web 2.0, τόσο προβληματική όσο και η υπερβολή του Web 2.0, την οποία επιθυμούμε να αμφισβητήσουμε.
read more..
Τρεις άνθρωποι με διαφορετικού τύπου σπουδές και εργασιακές εμπειρίες, οι οποίοι, θεωρητικά, μπορούν να καταλάβουν τι θέλει να πει ο καθένας τους, αποφασίζουν να συνομιλήσουν, γράφοντας. Aνταλλάσσουν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μην υπολογίζοντας ότι η ανταλλαγή αυτή κάποτε θα δημοσιευθεί. Ακολουθήστε την περιγραφή της συζήτησης, η οποία διαρκεί δυο περίπου μήνες και χωρίζεται σε πράξεις και σκηνές ανάλογα την εξέλιξή της:
read more..
Πώς θα ήταν ο κόσμος, αν υπήρχαν υποδείγματα σοσιαλιστικών μέσων; Και πώς θα ήταν αυτά τα παραδείγματα; Μπορούμε να θεωρήσουμε τη wikipedia σαν ένα παράδειγμα σοσιαλιστικού μέσου; Έχουμε άλλα παραδείγματα; Οι Tere Vadén και Juha Suoranta προσπαθούν να αναδείξουν τα κυρια χαρακτηριστικά ενός σοσιαλιστικού μέσου.
read more..
Ο δημιουργός του λογισμικού wiki, Ward Cunningham, υποστηρίζει ότι η διάδοση των συνεργατικών μέσων αποδεικνύει ότι η οικονομία της αγοράς δεν είναι ο μόνος τρόπος για τη δημιουργία αξίας.
read more..
Αναλύοντας τις παγίδες, αλλά και τις επιτυχίες των κοινοτήτων ανοιχτού λογισμικού, ο Αλέξιος Ζάβρας καταλήγει σε εφτά βασικές αρχές που οι μελλοντικές διαδικτυακές κοινότητες θα πρέπει να υιοθετήσουν για να καταφέρουν να επιβιώσουν στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο του Ίντερνετ.
Το ελεύθερο λογισμικό αλλάζει τον τρόπο που παράγεται η αξία, υποστηρίζει ο Richard Stallman, γιατί η επιχείρηση ή ο εργαζόμενος μπορεί να βάλει το λογισμικό να κάνει αυτό που εκείνοι θέλουν. Το ελεύθερο λογισμικό προωθεί νέες μορφές καινοτομίας καλώντας όλους να συμμετάσχουν. |
Η ιδέα της κοινοκτημοσύνης της γνώσης και του πολιτισμού, είναι πολύ παλιά, και εφαρμογή της αποδείχθηκε σημαντική όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Ο Βαγγέλης Καπούλας και ο Χρήστος Μπούρας αναλύουν κατά πόσο η ιδέα αυτή έχει εντυπωθεί στην ψηφιακή εποχή. |