Αναζήτηση..
|
|
Πηγαίνοντας προς το βορρά, στην οδό Λήδρας, στην ελληνική πλευρά της Λευκωσίας, καταλαβαίνω ότι πλησιάζω στα σύνορα. Λίγα βήματα πριν, βρισκόμουν στη μέση ενός εμπορικού πεζόδρομου που έσφυζε από ζωή: μαγαζιά και καφέ, η μυρωδιά από τα κάστανα των μικροπωλητών γέμιζε τον αέρα. Ξαφνικά, το αστικό τοπίο αλλάζει. Κτίρια που φέρουν σημάδια πολέμου τυλιγμένα σε πράσινο, διαφανές υλικό σαν καναβάτσο με ονόματα διεθνών οργανώσεων βοήθειας. Κάθετοι δρόμοι και διάδρομοι είναι απαγορευμένες περιοχές, μερικές με οδοφράγματα από μπετόν ή με σάκους με άμμο που μου απαγορεύουν την πρόσβαση. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά σε έναν από αυτούς: στις ρωγμές του εδάφους το γρασίδι φυτρώνει εδώ και περίπου τριάντα χρόνια. Τα βομβαρδισμένα κτίρια, με τους σάκους με την άμμο στα πόδια τους, τα κλεισμένα με χαρτόνια παράθυρα, οι ρημαγμένες προσόψεις, η βουβή αίσθηση του κενού και η ανοικοδόμηση που κάνει κατεστραμμένα μέρη της πόλης να μοιάζουν ʺαυθεντικά παλιάʺ μου θυμίζουν παράξενα έναν διαφορετικό τόπο. Το έχω ξαναδεί αυτό, παρόλο που είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στη Λευκωσία.
read more..
Μια φθινοπωρινή βραδιά του 2008, καμιά εικοσαριά άνθρωποι κάθονται σε πτυσσόμενες καρέκλες σε ένα καθιστικό στο νότιο Τελ Αβίβ. Το τρίφατσο καγκελόφρακτο παράθυρο βλέπει σε ένα δρόμο όπου παιδιά, τα οποία γεννήθηκαν σε μέρη τόσο μακρινά όπως το Ουζμπεκιστάν και η Κολομβία, παίζουν. Οι ενήλικοι που έχουν μαζευτεί μέσα είναι μετανάστες από τη Λατινική Αμερική που ανακάλυψαν πρόσφατα ότι έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές στην περιοχή της Γιάφας-Τελ Αβίβ. Τη συγκέντρωση αυτή οργάνωσαν μέλη του πολιτικού δημοτικού κινήματος Ir LeKulanu (ʺΠόλη για Όλους μαςʺ), μεταξύ των οποίων ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Στόχος τους είναι να μαζέψουν ψήφους, αλλά επίσης να ανακαλύψουν ποια αιτήματα επιθυμούν να θέσουν οι προερχόμενοι από την Λατινική Αμερική πολίτες στο Δημαρχείο. Το προσχέδιο του προγράμματος για τους ʺνέους υπηκόους του Τελ-Αβίβʺ που έφτιαξαν οι ακτιβιστές επικεντρώνεται στις ειδικές ανάγκες των μεταναστών και δίνει έμφαση στην επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών που συνδέονται άμεσα με αυτές τις ανάγκες.
read more..
Μία συζήτηση με την Judith Butler για τη έννοια του πένθους : την Αντιγόνη, το δημόσιο θρήνο, την παραγωγή πληθυσμών που δεν είναι «άξιοι πένθους», τη θυματοποίηση, και την σημασία τους στη διεύρυνση της έννοιας της “ζωής που μπορεί να βιωθεί”, που αξίζει να προστατευτεί, που αξίζει να αξίζει.
read more..
Ο αρχιτέκτονας Eyal Weizman συζητά για το νέο του βιβλίο, Hollow Land – μία έρευνα του πολιτικού χώρου που έχει δημιουργηθεί από την Ισραηλινή κατοχή σαν ένα εργαστήριο της προχωρημένης καπιταλιστικής αποικιοκρατίας όπου οι δράση του Ισραηλινού στρατού, των ανθρωπιστικών οργανώσεων, των αποίκων και διαφόρων ομάδων των ίδιων των αποικισμένων διαπλέκονται, διαμορφώνοντας έντονες σχέσεις. |