ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Μοντέλα δημοκρατίας στη Λατινική Αμερική
January 3, 2011

mafalda

Πώς γίνεται αντιληπτή η δημοκρατία στην Λατινική Αμερική; Ενώ οι πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή δεν μπορούν ενδεχομένως να γίνουν κατανοητές υπό ένα ενιαίο πρίσμα, οι χώρες της μοιράζονται μια πολιτική κληρονομιά όπου εναλλάσσονται ο αυταρχισμός και ο λαϊκισμός, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύουν μια σημαντική παράδοση στα κοινωνικά κινήματα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι δικτατορίες να έχουν δώσει τη θέση τους σε λιγότερο ή περισότερο δημοκρατικές κυβερνήσεις, ωστόσο τα ερωτήματα που αφορούν τη φύση και τις μορφές της δημοκρατικής εκπροσώπησης παραμένουν επίκαιρα, και μαζί με αυτά ο ρόλος της Αριστεράς και των προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού τοπίου.

read more..


Arturo Valenzuela – Λατινική Αμερική: Οι προεδρίες που διακόπηκαν
March 16, 2009

Arturo Valenzuela

Έχουν περάσει σχεδόν 25 χρόνια από τότε που άρχισε στην Λατινική Αμερική αυτό που κατέληξε να είναι η πιο μακροχρόνια διαδικασία εγκαθίδρυσης θεσμικών δημοκρατιών. Αν οι δικτατορίες ήταν ο κανόνας στις δεκαετίες του εξήντα και εβδομήντα, μόνο η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα και η Βενεζουέλα απέφυγαν το ολοκληρωτικό καθεστώς σε αυτές τις δεκαετίες, σήμερα διοικεί μια κυβέρνηση επιλογής σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με εξαίρεση την Κούβα και την Αϊτή. Όπως σημειώνει ο Ντέιβιντ Σκοτ Πάλμερ, οι 37 χώρες που αποτελούν τη Λατινική Αμερική υπέστησαν 277 αλλαγές κυβέρνησης μεταξύ του 1930 και του 1980, από τις οποίες 104 (δηλαδή 37,5%) προκλήθηκαν απο στρατιωτικό χτύπημα. Αντίθετα, από το 1980 έως το 1990 μόνο επτά από τις 37 αλλαγές κυβέρνησης συνέβησαν από στρατιωτικές παρεμβάσεις, από τις οποίες μόνο δύο μπορούν να περιγραφούν σαν καθαρά αντιδημοκρατικές. Ο συνολικός αριθμός στρατιωτικών χτυπημάτων ήταν ο πιο χαμηλός από οποιαδήποτε άλλη δεκαετία στη Λατινική Αμερική από την Ανεξαρτησία, στις αρχές του 19ου αιώνα.

read more..