Αναζήτηση..
|
|
Οι τρέχουσες συζητήσεις για το κράτος πρόνοιας επισκιάζουν την παλαιότερη ιστορία της πρόνοιας, η οποία εκτείνεται πέρα από το κράτος και την αγορά, εμπλέκοντας συγγένειες, φιλανθρωπικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές ενώσεις και πιο πρόσφατα άλλες μορφές πολιτικού ακτιβισμού, ειδικότερα τα “νέα κοινωνικά κινήματα”. Αυτό το ευρύτερο πλαίσιο διαταράσσει την απλή εξίσωση μεταξύ πρόνοιας και κράτους. Τραβάει επίσης στην προσοχή στην μοίρα εκείνων που βρίσκονται μεταξύ κρατικών συνόρων, όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες ναυτικοί που αποτελούν τα πληρώματα της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Γι’ αυτούς τους άνδρες και γυναίκες, η πρόνοια συνεπάγεται ένα περίπλοκο δίκτυο θεσμών. Η παρακολούθηση της ιστορίας αυτής βοηθά στον εντοπισμό των τάσεων για την παροχή πρόνοιας στην ξηρά.
read more..
H κρίση που διέπει το συνδικαλιστικό κίνημα της Βρετανίας και σε κάποιο βαθμό αυτό των περισσοτέρων Ευρωπαϊκών χωρών έχει τις ρίζες του στην απαίτησή του για ελεύθερη διαπραγματευτική ισχύ. Αυτή η μαξιμαλιστική απαίτηση το καθιστά απλά έναν από τους παράγοντες της ελεύθερης αγοράς. Η εποπτεία της αγοράς εργασίας μέσω του συνδικαλισμού είναι εφικτή για μία κεντροαριστερή κυβέρνηση αλλά προϋποθέτει την μετάλλαξη του συνδικαλιστικού κινήματος όχι μόνο για τον στόχο της επιτυχούς εκπροσώπησης των εργαζομένων αλλά και για την ίδια του την επιβίωση.
read more..
Η μοντέρνα Αριστερά δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τη σοσιαλδημοκρατία αφού η τελευταία έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από την αλληλεπίδρασή της με φιλελεύθερες ή νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ιδεολογίες. Ο χώρος έκφρασης της μοντέρνας Αριστεράς θα είναι αναγκαστικά διεθνοποιημένος, χωρίς αυτό να σημαίνει την αποδοχή του οικονομικού φιλελευθερισμού που χαρακτηρίζει την πολιτική θεωρία του κοσμοπολιτισμού.
read more..