|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Ετικέτα: συνεργατική γνώση
December 28, 2010
Η εξέλιξη της υπόθεσης Wikileaks τραβά όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον παγκοσμίως. Το Wikileaks καθίσταται το πρωταρχικό σημαίνον μέσω του οποίου παλιές συζητήσεις αρθρώνονται εκ νέου και παλιοί αγώνες αναζωπυρώνονται: οι συζητήσεις για τις ελευθερίες στο Διαδίκτυο, για τα ψηφιακά δικαιώματα, τις πολιτικές χρήσεις των συνεργατικών εργαλείων, για τον έλεγχο των ψηφιακών δικτύων. Αυτή η ειδική έκδοση με τίτλο “Η πολιτική των Wiki” δημοσιεύθηκε αρχικά πριν από περίπου 2 χρόνια, αλλά η υπόθεση του Wikileaks της προσέδωσε νέα σημασία. Αποφασίσαμε να επανεξετάσουμε το θέμα αυτό με την προσθήκη νέων κειμένων που αποσκοπούν σε μια κριτική ανάλυση του φαινομένου Wikileaks. Το κύριο ερώτημα που θέτει το αφιέρωμα θα μπορούσε τώρα να είναι: “Υπάρχει κάτι το ‘wiki’, στo Wikileaks;”
Geert Lovink και Patrice Riemens – Δέκα Θέσεις για το WikiLeaks
September 27, 2010
Η δημοσιοποίηση των ημερολογίων του αφγανικού πολέμου στο WikiLeaks, με άρθρα που δημοσιεύθηκαν στον «Guardian», τους «New York Times» και το «Spiegel» κατόπιν συμφωνίας με το WikiLeaks, έγινε είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αποκάλυψη περισσότερων από 90.000 εγγράφων ήταν μια ακόμη αφορμή, όμως, για να συνεχιστεί ο δημόσιος διάλογος πάνω στην αυξανόμενη ισχύ της ψηφιακής δημοσιογραφίας και των κοινωνικών δικτύων. Οι Lovink και Riemens προσπαθούν να αναλύσουν το Wikileaks με οδηγό την κριτική θεωρία των δικτύων.
read more..
Jamie Brassett και Peter Booth – Εκστατική καινοτομία: Αφομοίωση, ντιζάιν και δημοκρατία
July 10, 2008
read more..
Ο Jamie Brassett και ο Peter Booth διατυπώνουν ένα σχέδιο, όπου η ενασχόληση των ανθρώπων με το «σχεδιασμό» (designing) και τον «ανασχεδιασμό» (redesigning) αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, υιοθετείται και προσαρμόζεται. Το έργο αυτό δεν περιλαμβάνει απλώς πολλαπλά τεστ για χρήστες ή ‘ομάδες εστιασμένης συζήτησης’ (focus groups), μια και αυτές οι δύο δραστηριότητες ορίζουν απλώς το βαθμό της ανταπόκρισης των χρηστών κλπ., μέσα σε ήδη προδιαγεγραμμένα έργα. Αντιθέτως, αφομοιωμένα αντικείμενα επιστρέφουν πίσω στα έργα των ντιζάινερς, αναγκάζοντάς τα να παρεκκλίνουν σε μέχρι τώρα αδιανόητες κατευθύνσεις. Η αφαίρεση του σημείου της εξουσίας και του ελέγχου από το ιεραρχικό έργο του ντιζάιν θα οδηγήσει σε ευκαιρίες για καινοτομία, που θα περιορίζονται μόνο από τη βραδύτητα στην παραγωγή «αφομοιώσιμων» αντικειμένων.
Πάνος Λουρίδας – Διανεμημένη δημιουργικότητα και ντιζάιν: Διάνοιες, κώδικας και πόλεις
July 10, 2008
read more..
Το 1419 πραγματοποιήθηκε ένας διαγωνισμός για το σχεδιασμό του τρούλου του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας. Οι κύριοι ανταγωνιστές ήταν ο Lorenzo Ghilberti και ο Filippo Brunelleschi. Ο τελευταίος ήταν ο νικητής του διαγωνισμού, ένας χρυσοχόος που αργότερα έγινε οικοδόμος κι έπειτα αρχιτέκτονας. Ο Brunelleschi σχεδίασε έναν τρούλο ο οποίος κοσμεί τον ορίζοντα της Φλωρεντίας με ομορφιά που κόβει την ανάσα μέχρι και σήμερα. Ο τρούλος ήταν επαναστατικός για εκείνη την εποχή και μάλιστα η κατασκευή του θεωρήθηκε ανέφικτη. Το να κατασκευαστεί ήταν πέρα κι εναντίον των πιο τολμηρών προβλέψεων, με τον Brunelleschi να προωθεί ιδιοφυείς λύσεις. Όχι μόνο εμπνεύστηκε το σχέδιο του τρούλου, αλλά εφηύρε και ειδικές μηχανές για την εκτέλεση του σχεδίου του.
Cristina Cerulli και Anna Holder – Στερεότυπα και πρωτότυπα του επιχειρηματία του ντιζάιν: Αλλαγή της επιχειρησιακής εικόνας και συσπείρωση
July 10, 2008
read more..
Η επιχειρηματικότητα στο ντιζάιν είναι ένα πεδίο που ήδη γνωρίζει ανανεωμένο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα στα πλαίσια της ανώτατης εκπαίδευσης.[1] Πρόσφατες μελέτες2 θεωρούν την επιχειρηματική εκπαίδευση και δραστηριότητα ως έναν τρόπο με τον οποίο νεοαποφοιτήσαντες και νέοι σχεδιαστές αποκτούν επαρκείς γνώσεις που ενισχύουν την ικανότητα για καινοτομία και δημιουργούν ευκαιρίες γι’ αυτούς, ώστε να δημιουργήσουν τις δικές τους μεθόδους πρακτικής στην ευρύτερη σφαίρα παραγωγής ντιζάιν.[2]
Tun-Hsueh Chan – Συνεργατικό εικονικό styling για καταναλωτικά ηλεκτρονικά είδη: Γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στην ανάπτυξη προϊόντων και την καλλιτεχνική δημιουργία
July 10, 2008
read more..
Σήμερα, οι καταναλωτές που έχουν συνείδηση του στυλ αναζητούν όλο και περισσότερο προϊόντα που αντανακλούν την προσωπική τους αίσθηση για τη μόδα-το φαινόμενο έχει κάνει πολλές εταιρίες να στραφούν στην κατά παραγγελία μαζική κατασκευή. Ωστόσο, ο σχεδιασμός ξεχωριστών στυλ και το ταίριασμά τους με ατομικά γούστα αποτελούν πολύ μεγάλη πρόκληση, ειδικά σε ό, τι αφορά την εξισορρόπηση της αισθητικής εκτέλεσης ανάμεσα στο σχήμα του προϊόντος και την εκτυπωτική επιφάνεια. Αυτό το άρθρο επινοεί μια συνεργατική πλατφόρμα για να δεσμεύσει τους καταναλωτές σε στυλ προϊόντων κατά παραγγελία, μέσω ενός δημόσιου και δημοκρατικού δίαυλου ( του Ίντερνετ). Εφαρμόζοντας τις τεχνολογίες προβολής Web 3D, η πλατφόρμα αυτή αποτελείται από μια βάση δεδομένων για σενάρια, μια βάση δεδομένων για οικογένειες προϊόντων και είναι αρκετά δημιουργική για να διευκολύνει την απεικόνιση σε πραγματικό χρόνο και την συν-αποτίμηση με τη διασταύρωση της δημιουργικότητας βιομηχανικών σχεδιαστών και καλλιτεχνών. Μπορεί να είναι ο μοναδικός τρόπος για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της ανάπτυξης των προϊόντων και της καλλιτεχνικής δημιουργίας μέσα από τη δημιουργία του στυλ των προϊόντων κατά παραγγελία με συνεργατικό τρόπο.
McKenzie Wark – Η θεωρία του παίκτη για τη συνεργασιακή παραγωγή γνώσης
May 21, 2007
Ο McKenzie Wark πλέκει το εγκώμιο της Wikipedia ως ένα παράδειγμα ενός νέου είδους κοινωνικών σχέσεων, σαν ένα μοντέλο για την παραγωγή γνώσης εκτός του υποδείγματος του οικονομικού αγαθού και αναλύει την Θεωρία του Παίκτη.
David Bollier – Τα commons (κοινά αγαθά) και η αναδυόμενη δημοκρατία
April 16, 2007
Νέες μορφές ηλεκτρονικής συνεργασίας παράγουν νέα είδη εύρωστης ηλεκτρονικής ‘δημοκρατικής πρακτικής’, σημειώνει ο David Bollier. Κατά πόσο, όμως, θα επηρεάσουν τη συμβατική πολιτική και διακυβέρνηση, αυτό είναι, ίσως, ένα άλλο θέμα, αφού δεν είναι σαφές ότι οι νέες κοινωνικές τεχνολογίες θα κάνουν σημαντική παρέμβαση στη διαχείριση της εξουσίας, καθιστώντας την πιο προσιτή και υπεύθυνη.
Douglas Rushkoff – Commons: Δημιουργώντας ένα εναλλακτικό σύστημα αξιών
January 21, 2007
 |
Σε ποιο βαθμό μπορούμε να δημιουργήσουμε αξία ο ένας για τον άλλον χωρίς την παρέμβαση των κυβερνήσεων ή των εταιρικών συμφερόντων; Ο Douglas Rushkoff εξηγεί τα commons σαν την άνθιση μιας σειράς συμπεριφορών που δημιουργούν ένα εναλλακτικό σύστημα αξιών. |
Michel Βauwens – Ομότιμη παραγωγή, ομότιμη διακυβέρνηση, ομότιμη ιδιοκτησία
January 20, 2007
 |
Η τρέχουσα πολιτική οικονομία βασίζεται σε ένα θεμελιώδες λάθος, σημειώνει ο Michel Bauwens. Βασίζεται στην υπόθεση ότι οι φυσικοί πόροι είναι απεριόριστοι και ότι υπάρχει ένα ατέλειωτο βούλιαγμα. Σε μια κοινωνία βασισμένη στη θεωρία Ρ2Ρ (δίκτυα ομότιμων), η κατάσταση αντιστρέφεται: τα όρια των φυσικών πόρων αναγνωρίζονται και η αφθονία άυλων πόρων γίνεται κεντρική αρχή. |