|
Αναζήτηση..
|
|
|
→ Αφιερώματα
Πολιτικές διαφάνειας σε αμφισβήτηση
Η πειρατεία ως ακτιβισμός
Wiki politics
Κοινωνική πρόνοια
Πόλεις σε αναταραχή
Κρίση δημόσιου χρέους
Ομότιμη ενέργεια
Αναπαραστάσεις της κρίσης
Σχεδιασμός υπηρεσιών
Μετανθρωπισμός
Φύλο και σύνορα
Διάλογοι ←
Συνεντεύξεις για τη κρίση
→ Δράσεις
Re-public στο
Ετικέτα: τέχνη
February 6, 2011
Φαίνεται πως η πόλη, ο χώρος της, το μέλλον της, η παραγωγή της, ήταν σχεδόν αποκλειστικά το αποτέλεσμα διαδικασιών και τάσεων που πραγματοποιούνται σε απρόσιτη απόσταση, σε άγνωστες τοποθεσίες, κυρίως καθορισμένες από τα συμφέροντα και τις βουλές μη-εντοπισμένων δυνάμεων, δρώντων και τάσεων. Λες και η πόλη δεν μπορούσε πια να παράγεται και να σχηματίζεται με βάση τις επιθυμίες των κατοίκων της, διατυπώνοντας κάποια μορφή συλλογικής βούλησης. Λες και η πόλη δεν ήταν πλέον η ψυχή και ο λόγος της αστικής πολιτικής αλλά ένα απλό αντικείμενο ενός είδους πνευματώδους και υγιενής διαχείρισης που αντιλαμβάνεται το δημόσιο χώρο σαν αγορά και προϊόν, θέτοντας την οικονομία στο ίδιο το κέντρο της κοινωνίας.
read more..
Helga Tawil-Souri – Περπατώντας στη Λευκωσία, φαντάζομαι την Ιερουσαλήμ
September 23, 2010
read more..
Πηγαίνοντας προς το βορρά, στην οδό Λήδρας, στην ελληνική πλευρά της Λευκωσίας, καταλαβαίνω ότι πλησιάζω στα σύνορα. Λίγα βήματα πριν, βρισκόμουν στη μέση ενός εμπορικού πεζόδρομου που έσφυζε από ζωή: μαγαζιά και καφέ, η μυρωδιά από τα κάστανα των μικροπωλητών γέμιζε τον αέρα. Ξαφνικά, το αστικό τοπίο αλλάζει. Κτίρια που φέρουν σημάδια πολέμου τυλιγμένα σε πράσινο, διαφανές υλικό σαν καναβάτσο με ονόματα διεθνών οργανώσεων βοήθειας. Κάθετοι δρόμοι και διάδρομοι είναι απαγορευμένες περιοχές, μερικές με οδοφράγματα από μπετόν ή με σάκους με άμμο που μου απαγορεύουν την πρόσβαση. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά σε έναν από αυτούς: στις ρωγμές του εδάφους το γρασίδι φυτρώνει εδώ και περίπου τριάντα χρόνια. Τα βομβαρδισμένα κτίρια, με τους σάκους με την άμμο στα πόδια τους, τα κλεισμένα με χαρτόνια παράθυρα, οι ρημαγμένες προσόψεις, η βουβή αίσθηση του κενού και η ανοικοδόμηση που κάνει κατεστραμμένα μέρη της πόλης να μοιάζουν ʺαυθεντικά παλιάʺ μου θυμίζουν παράξενα έναν διαφορετικό τόπο. Το έχω ξαναδεί αυτό, παρόλο που είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στη Λευκωσία.
Jacque Micieli-Voutsinas – Αυτό που η πόλη θυμάται: Προς μια χαρτογράφηση της ενστικτώδους μνήμης μετά την 11η Σεπτεμβρίου
September 23, 2010
ʺΗ δυστυχία που μεταλαμπαδεύεται στις γενιές με αυτόν τον τρόπο είναι ένα απορημένο, ενστικτώδες πένθοςʺ
Σημαδεμένη από το τραυματικό φορτίο του αυτόπτη μάρτυρα, η Jennifer Edkins (2003) ισχυρίζεται ότι η πρώτη γενιά των επιζώντων μεταλαμπαδεύει τις εμπειρίες του τραύματος στις επόμενες γενιές μέσα από ενστικτώδεις καταγραφές. Για τις επόμενες γενιές, λοιπόν, η μνήμη του τραύματος σημαδεύεται από τις φυσικές και ψυχολογικές αντιδράσεις που έχουν τα σώματά μας όταν βιώνουμε την ιστορία του μάρτυρα. Όταν είμαστε με έναν μάρτυρα, αναβιώνουμε μνήμες του τραυματικού παρελθόντος στο παρόν.
read more..
Stéphanie Lambert – Να υπερβούμε το ερώτημα του ‘τι πάει στραβά με τον κόσμο;!’
June 23, 2009
‘Τι είναι ο διανθρωπισμός; Ας αποτιμήσουμε ρίσκα/ πλεονεκτήματα, γιατί ο χρόνος βιάζει!’
Είμαστε, ο καθένας από μας, βυθισμένοι σ’ έναν ωκεανό ριζικών και ραγδαίων αλλαγών. Όπως ο μαθητής που ξεπερνά το δάσκαλο, πολλοί από μας έχουμε την ιλιγγιώδη αίσθηση πως ένας τεράστιος, κινούμενος επιστημονικός (βιο)τεχνολογικός τροχός μας υπερβαίνει.
read more..
Stelarc – Σώματα χωρίς επιθυμίες
April 6, 2009
Μια συνέντευξη με τον Αυστραλό καλλιτέχνη Stelarc για την τέχνη και το σώμα: το μηχανιστικό σώμα, το αυξημένο σώμα, τη βελτίωση του σώματος, την ατομικότητα του σώματος. Ένα σώμα που όπως λέει ο Stelarc δεν έχει πλέον επιθυμίες, αλλά μάλλον μηχανικές τροχιές συστηματικής υπερεπάρκειας.
read more..
Εισαγωγή – Χωρίς διαμεσολάβηση: Επαναπροσδιορίζοντας την δημοκρατία μέσω της τέχνης
September 29, 2007
Ενώ οι πολιτικοί θεσμοί των σύγχρονων δυτικών δημοκρατιών αντιμετωπίζουν μία κρίση αντιπροσώπευσης, η τέχνη συνδέεται ολοένα και περισσότερο με την έκρηξη νέων δημοκρατικών μέσων, μορφών, και διαδικασιών. Από το YouTube στο Flickr, από το graffiti στην τέχνη του δρόμου, τα νέα μέσα ανοίγουν το πεδίο της τέχνης σε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού των μέσων δημιουργικής έκφρασης επιτρέποντας σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους -εν δυνάμει σε όλους- να γίνουν καλλιτέχνες. Η πολυ-αναλυμένη σχέση μεταξύ “τέχνης και εξουσίας” μοιάζει να έχει απολέσει επιτέλους το σύνδεσμο “και”: το πεδίο της τέχνης μετατρέπεται με πολλαπλούς τρόπους σε έναν χώρο δημοκρατικού πειραματισμού. Τα έργα τέχνης συν-δημιουργούν καινούργιες μικρο-πολιτικές και βιο-πολιτικές φόρμες, επινοούν νέες μορφές δημιουργικότητας, και κατασκευάζουν νέα κοινωνικά δίκτυα. Το αφιέρωμα “Χωρίς διαμεσολάβηση” ερευνά αυτή την σχέση μεταξύ τέχνης και δημοκρατίας.