Ετικέτα: creative commons

Στη συζήτηση, σημείο εκκίνησης του ομώνυμου αφιερώματος, ο Paul Hartzog και ο Trebor Scholz προσπαθούν να αποτυπώσουν μία κριτική του web 2.0 οργανωμένη σε 5 άξονες: παραγωγή, εκμετάλλευση, ατομικότητα/συλλογικότητα, πολιτιστικές διαφορές, ακτιβισμός.

H αντιδραστική νομοθεσία για το κοπυράιτ και η τεχνολογία για το DRM (Διαχείριση των Ψηφιακών Δικαιωμάτων) επιφέρουν, υποστηρίζει η Εύα Γαρμπή, ισχυρό πλήγμα στις ελευθερίες των ανθρώπων, αποστερώντας τους από φυσικά και συνταγματικά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επανεξετάζοντας τα πρώτα 4 χρόνια του Creative Commons, ο Lawrence Lessig θυμάται ότι οι άδειες CC σχεδιάστηκαν για να συμβάλλουν στο άνοιγμα ενός χώρου δημιουργικότητας απελευθερωμένου από ένα μεγάλο μέρος του βάρους που αποτελεί ο νόμος για το κοπυράιτ. Οι άδειες CC έγιναν ένας απλός τρόπος για τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες να εκφράσουν τις ελευθερίες που επιθυμούν να έχει η δημιουργικότητά τους.

Η πνευματική ιδιοκτησία θα πρέπει και στο μέλλον να δώσει στον καλλιτέχνη κίνητρα για δημιουργία και παραγωγή έργων προς όφελος της πνευματικής κληρονομιάς, της πολυφωνίας και της απεριόριστης ποικιλίας, υποστηρίζει η Διονυσία Καλλινίκου.

Η πρωτοβουλία του Creative Commons έρχεται ως μια λύση που επιχειρεί να καθιερώσει τις αρχές του δημόσιου τομέα/αυτονομίας σε πολλαπλά επίπεδα. Πέρα απ’ ο,τιδήποτε άλλο, το Creative Commons αποτελεί μια έκκληση για διεκδίκηση του δημόσιου τομέα στη ρύθμιση και τη νομοθεσία, όπως και έκκληση για διεκδίκηση του δημόσιου τομέα στα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.