ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Jennifer Erickson – Η επανεγκατάσταση των προσφύγων, το κράτος πρόνοιας και η συμμετοχική υπηκοότητα στο Φάργκο, Βόρεια Ντακότα
November 23, 2010

Jennifer Erickson

Από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η επανεγκατάσταση των προσφύγων, από εθελοντικό πρόγραμμα της εκκλησίας μετατράπηκε σε ένα επιχορηγούμενο από το κράτος ιδιωτικό πρόγραμμα, με έμφαση στην οικονομική αυτάρκεια. Η αυξημένη επαγγελματοποίηση ή δημοσιοποίηση είχε ως αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη υπευθυνότητα απ’ ό, τι την προηγούμενη εποχή που τελούσε υπό την αιγίδα της εκκλησίας. Ωστόσο, ο στόχος του προγράμματος να γίνουν οι πρόσφυγες παραγωγικοί, αυτάρκεις πολίτες σε ένα διάστημα οκτώ μηνών, θέτει νέες προκλήσεις. Σε αυτό το άρθρο, υποστηρίζω ότι εστιάζοντας στην οικονομική αυτάρκεια για τους πελάτες της, όπως το κράτος πρόνοιας, η επανεγκατάσταση διακυβεύει τη δυνατότητά της να βοηθήσει τους πρόσφυγες να κατευθυνθούν σε πιο ισότιμες συμμετοχικές πρακτικές υπηκοότητας και να απομακρυνθούν από το φιλελεύθερο πρότυπο της προσωπικής ευθύνης που αγνοοεί δομικές ανισότητες.

read more..