ετικέτες


blogging claudia aradau creative commons facebook geert lovink michel bauwens olpc p2p trafficking Venanzio Arquilla web2.0 wikileaks wikipedia Γαλλία ΕΕ ΕΚΦ ΗΠΑ Λατινική Αμερική Μεγάλη Βρετανία ΟΗΕ ΠΚΦ Τουρκία ακτιβισμός ανθρωπισμός ανθρωπολογία ανθρώπινα δικαιώματα ανοικτές υποδομές ανοικτή πρόσβαση αραβικές εξεγέρσεις αριστερά αρχιτεκτονική ασφάλεια βασίλης κωστάκης βιοτεχνολογία δημιουργικότητα δημοκρατία δημόσια αγαθά δημόσιοι χώροι διανεμημένη-ενέργεια διαφάνεια εθνικισμός εκπαίδευση ελεύθερα δεδομένα ελεύθερο λογισμικό ελλάδα ενέργεια επισφάλεια εργασία ηθική θεωρία δικτύων θρησκεία θυματοποίηση ιταλία καθημερινή ζωή καινοτομία καπιταλισμός κλιματική αλλαγή κοινά αγαθά κοινωνία πολιτών κοινωνική δικαιοσύνη κοσμοπολιτισμός κρίση αντιπροσώπευσης λαϊκισμός λογισμικό λογοδοσία μετανάστες μετανθρωπισμός μη-γραμμικότητα μη πολίτες μουσική νέα μέσα νέλλη καμπούρη νεοφιλελευθερισμός ντιζάιν οικολογία οικονομικές στατιστικές οικονομική κρίση παγκοσμιότητα πειρατεία πνευματικά δικαιώματα πολιτισμικές διαφορές πρόνοια πόλεις σεξουαλική εργασία σοσιαλδημοκρατία σοσιαλισμός συλλογική νοημοσύνη συμμετοχική δημοκρατία συμμετοχική κουλτούρα συνεργατική γνώση σύνορα τέχνη ταχύτητα υπηκοότητα φιλελευθερισμός φύλο χαρτογράφηση χρέος χώρος ψηφιακά δικαιώματα

Re-public στο

Matthieu Lietaert – Συνεταιρισμός κατοικίας: Μια νέα μορφή αστικής υπηρεσίας κοινοτικών δικτύων
July 6, 2009

Matthieu Lietaert

Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ριζικής μεταμόρφωσης των αστικών πεδίων, η οποία επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Από τη μία πλευρά, αυτή συμβαδίζει με την αύξηση της προσωπικής ελευθερίας, αλλά από την άλλη με μια εμφανή κατάρρευση της κοινότητας. Αυτό το διπλό φαινόμενο δεν είναι μόνο πρωτοφανές στην Ιστορία, συνδέεται επίσης με ένα σημαντικό παράδοξο: τα άτομα χάνουν τους δεσμούς τους με την κοινότητα, σε μια περίοδο που μπορεί να τους χρειάζονται όλο και περισσότερο από πριν. Στην πραγματικότητα, πολλοί απολαμβάνουν τις θετικές πλευρές της ατομικής αστικής τους ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα αισθάνονται όλο και πιο εξουθενωμένοι καθώς αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το καθημερινά αυξανόμενο άγχος της μετακίνησης, το ανταγωνιστικό περιβάλλον εργασίας, τις αλλαγές στις οικογενειακές μονάδες (ιδιαίτερα οι ανύπαντρες γυναίκες με παιδιά), τη μειωμένη κινητικότητα και και την κοινωνική απομόνωση της σύγχρονης αστικής ζωής.

read more..