Αναζήτηση..
|
|
Ο διάλογος μεταξύ του Paul Hartzog και του Trebor Scholz, ο οποίος σχετίζεται με αυτό το παρόν θέμα του Re-public, ξεκινά με μία συζήτηση για το εάν η παραδοσιακή, κριτική έμφαση που αποδίδεται στο ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής, σημαίνει, ακόμα, κάτι σε έναν δικτυωμένο κόσμο, όπου κυριαρχεί η δημιουργία περιεχομένου από τους χρήστες ή αυτό που θα αποκαλούσα παραγωγή/κατανάλωση (produsage). Αυτό που, περιέργως, απουσιάζει από τη συζήτηση, αν και (και από τους άλλους αρθρογράφους που περιλαμβάνονται εδώ, μόνο ο Michel Bauwens ασχολείται με αυτό λεπτομερώς) είναι κάποια σκέψη για το ποιος ελέγχει τα μέσα διανομής – μία ερώτηση, η οποία, κατά τη γνώμη μου, είναι καθοριστικής σημασίας για την κατανόηση των δομών εξουσίας στο κοινωνικό Web.
read more..
Εκατομμύρια άνθρωποι καθοδηγούμενοι από τις ορμόνες τους και μια πλειάδα επιθυμιών απορροφούνται ατέλειωτες ώρες μπροστά από τις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών τους. Για τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και τη βιομηχανία των ειδήσεων διανύουμε τις καλύτερες μέρες του συμμετοχικού πολιτισμού. Οι ανθρωπολόγοι μελετούν «τη διάδραση» και τη διαδικτυακή κοινωνικότητα των εφήβων, των οπαδών και των μπλόγκερς όλων των ηλικιών που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους ή αναζητούν μια πλατφόρμα για να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Το παρόν κείμενο δεν επιχειρεί να εξισορροπήσει την ανοχή και τους κινδύνους (τις συνέπειες του εκδημοκρατισμού, όπως η μαζικοποίηση της έκφρασης και τις επιζήμιες διαστάσεις, όπως ο εθισμός και η συνεχής αποσπασματική προσοχή), αλλά εστιάζει στη δημιουργική εργασία από την οπτική, όμως, της γενιάς του MySpace.