Αναζήτηση..
|
![]() |
|
Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Michel de Certeau εντόπισε ένα φαινόμενο που ονομάζεται la perruque –πρόκειται για τις διαδικασίες με τις οποίες οι εργαζόμενοι εξαπατούν τους εργοδότες τους, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι εργάζονται, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν προσωπικές τους δουλειές, χρησιμοποιώντας τους πόρους του χώρου εργασίας. Δεν κλέβουν τίποτα, εκτός από χρόνο. Μια δημιουργική διαδικασία λαμβάνει χώρα, αλλά τίποτα δεν παράγεται από οικονομικής άποψης. Καθιερώνεται μια τακτική που χρησιμοποιεί τις χαραμάδες που συγκεκριμένες συγκυρίες ανοίγουν για την εποπτεία των ιδιοκτησιακών δυνάμεων. Δραστηριοποιείται σ’ αυτές. Δημιουργεί εκπλήξεις σ’ αυτές.
Από τα αρχαία χρόνια η συγκρότηση των κρατών συνεπαγόταν σχεδόν πάντοτε την μέριμνα από τους ασκούντες την εξουσία προς ορισμένες ομάδες του πληθυσμού που θεωρούσαν ότι έχριζαν της κρατικής συνδρομής, ανεξάρτητα εάν επρόκειτο για πόλεις-κράτη, για προσωπικές αυτοκρατορίες ή φυλές βαρβάρων.
Η χορήγηση συντάξεων στους τραυματίες μαχητές και στους άπορους χωρίς συγγενείς στην Αρχαία Αθήνα, η δωρεάν διανομή από το δημόσιο του άρτου στους άπορους στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε συνδυασμό με τα θεάματα που δεν παρέλειπαν να εκθειάζουν τον εκάστοτε Καίσαρα καθώς και οι προνοιακές επιταγές της Παλαιάς Διαθήκης στο αρχαίο Ισραήλ αποτελούν μερικά εύκολα παραδείγματα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι η άμετρη οικονομική επέκταση και το δημοσιονομικό χάος συνέβαλλαν καθοριστικά στην πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Bartlett, 1994).
Το ερευνητικό πρόγραμμα MIG@NET και το Ίδρυμα p2p σας προσκαλούν στην ομιλία του Michel Bauwens με θέμα “P2p Networks and the Production of the Commons» [Ομότιμα δίκτυα και η παραγωγή κοινών αγαθών] το Σάββατο 13 Μαρτίου στις 18.00.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Bios, Πειραιώς 84 (χάρτης)
Kατά τη συγγραφή του καλέσματος για άρθρα, ο κύριος στόχος μας ήταν η συγκέντρωση κειμένων σχετικά με μια κριτική προσέγγιση των μορφών ομότιμης παραγωγής και διανομής ενέργειας. Ωστόσο ένα τέτοιο κάλεσμα αποτελεί τις περισσότερες φορές μια ανοικτή πρόκληση, καθώς το που θα οδηγηθείς είναι αβέβαιο. Eν τέλει, αντιληφθήκαμε πως πριν κάποιος εξετάσει από μια κριτική σκοπιά το συζητούμενο θέμα, η διατύπωση ενός αξιόπιστου θεωρητικού πλαισίου είναι αναγκαία.
Eπομένως, τα άρθρα και οι συνεντεύξεις που περιλαμβάνονται στο παρόν τεύχος προσπαθούν να περιγράψουν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο οι συζητήσεις και οι πειραματισμοί, με τις εξεταζόμενες εναλλακτικές μορφές παραγωγής και διανομής ενέργειας, λαμβάνουν χώρα. Eπιπλέον, αυτό το αφιέρωμα φωτίζει κάποιες πλευρές των απαραίτητων υποδομών, καταπιάνεται με την ελληνική περίπτωση, περιλαμβάνει υποθέσεις για το μέλλον, και αναλύει την αναδυόμενη πολιτική οικονομία της ομότιμης παραγωγής ενέργειας.
Εξαιτίας της αύξησης στην κατανάλωση ενέργειας, γίνονται απαραίτητες μεγάλες επενδύσεις στην επέκταση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών, λέει ο José Morales Barroso. Στην κοινωνία μας, η μόνη πραγματική δυνατότητα εξοικονόμησης ενέργειας και προστασίας του περιβάλλοντος είναι να υποκατασταθούν κυριολεκτικά οι ‘Λεωφόροι της Ασφάλτου’ από ‘Λεωφόρους της Πληροφορίας’. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σημερινό μοντέλο που βασίζεται στην ανάπτυξη και την κατανάλωση δεν θα είναι βιώσιμο, ακόμη κι αν ανακαλυφθούν πηγές ελεύθερης και ανεξάντλητης ενέργειας.
Οι εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα καταδεικνύουν μια τάση διαφοροποίησης μετά από μια περίοδο μονοπωλιακής σταθερότητας και σταδιακής επέκτασης του ηλεκτρισμού σε ολόκληρη την επικράτεια που κράτησε μισό, περίπου, αιώνα. Το αίτημα για «καθαρή» ηλεκτρική ενέργεια, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που προσφέρει η ομότιμη ενέργεια, παρουσιάζουν πολύ ελκυστικές προοπτικές, ωστόσο δεν απουσιάζουν και οι πολύπλευρες προκλήσεις, υποστηρίζει ο Ανδριανός Τέσας.
Η βιωσιμότητα της μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα σε πηγές ανανεώσιμης ενέργειας κυρίως με την οικονομική βοήθεια του κράτους, πρόσφατα, ανέτρεψε τις απαισιόδοξες προβλέψεις και τις υπερβολικές ανησυχίες σχετικά με τις δαπάνες και την αυτάρκεια τους. Ωστόσο, η μετάβαση πραγματοποιείται σε συνθήκες υψηλών ποσοστών ανεργίας και οι δαπανηρές και πιθανώς δύσκολες στη συντήρηση μεγάλες εγκαταστάσεις που κληρονομήθηκαν από τη νοοτροπία υποδομών εργοστασίων μεγάλου μεγέθους θέτουν επιπρόσθετες προκλήσεις.
Καθώς η άμεση διαδικασία της παραγωγής είναι αυτή που καθορίζει τη διανομή, το σημαντικότερο εγγενές πλεονέκτημα της ομότιμης παραγωγής ενέργειας είναι ότι εξασφαλίζει σε μακροπρόθεσμη και σταθερή βάση δικαιότερη και περισσότερο ισοδύναμη κατανομή του πλούτου. Στην κατανεμημένη παραγωγή, υποστηρίζει ο Γιώργος Παπανικολάου, το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που παράγεται προορίζεται για ατομική κατανάλωση, περιορίζοντας το πεδίο της αγοράς στις ενεργειακές ανταλλαγές. Ένα δίκτυο που επιτρέπει, χωρίς την υποχρεωτική διαμεσολάβηση τρίτου, τον αντιλογισμό των ενεργειακών ροών μεταξύ ομότιμων, περιορίζει ακόμα περισσότερο τη σφαίρα της αγοράς και την επίσημη νομισματική κυκλοφορία.
Ο Eric Hunting προτείνει ότι μια υποδομή ανανεώσιμης ενέργειας πρέπει να ενσωματώνει μια ευρεία ποικιλία τεχνολογιών και να χρησιμοποιεί ένα νέο είδος ‘δικτύου’ συναφές με το δίκτυο ηλεκτρονικού υπολογιστή – διπλή κατεύθυνση, ποικίλο φορτίο, βραχυπρόθεσμη προσωρινή μνήμη και μακροπρόθεσμη εποχιακή αποθήκευση. Προτρέπει, επίσης, την διερεύνηση του πώς μπορεί να εναρμονιστεί η ενέργεια και η αρχιτεκτονική, υπό την έννοια των παθητικών ενεργειακών χαρακτηριστικών της αρχιτεκτονικής προς όφελος της ενεργειακής αποτελεσματικότητας, αλλά και την ενσωμάτωση ενεργών ενεργειακών συστημάτων στους ήδη κατασκευασμένους οικισμούς μας.
με τη συμβολή των Franz Nahrada και Gleb Tyurin
Η νέα οικονομία θα είναι μια οικονομία ανανεώσιμων πόρων, γι’ αυτό και η πρόσβαση στη γη και το έδαφος θα γίνει ξανά μια από τις κυριότερες πηγές αφθονίας εάν συνδυαστεί με πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες της πληροφορίας και της ανταλλαγής πληροφοριών, υποστηρίζει ο Michel Bauwens. Οι χώρες με μεγάλη έκθεση στην ηλιακή εισροή και μεγάλες ρεζέρβες γης και βιομάζας θα βρίσκονται σε ιδιαίτερα καλή θέση σε αυτή τη μετάβαση.